Μην κυνηγάτε την ευτυχία. Απολαύστε τη στιγμή!

Η ευτυχία δεν είναι ιδανικό της λογικής, αλλά της φαντασίας. - Ιμμάνουελ Καντ

Ηαλήθεια είναι ότι υπάρχουν πολλά αποφθέγματα για την ευτυχία και όλα τους είναι μοναδικά και αληθινά. Για του λόγου το ασφαλές για τον Αλβέρτο Αινστάιν «αν θες να ζήσεις μια ευτυχισμένη ζωή, εξάρτησέ την από έναν στόχο, όχι από ανθρώπους ή αντικείμενα». Για τον Βίκτορ Ουγκώ πάλι «η μεγαλύτερη ευτυχία στη ζωή είναι η πεποίθηση ότι μας αγαπούν».

Εκλογές: Ψηφίζεις με λογική ή συναίσθημα;

Ο άνθρωπος είναι από την φύση του πολιτικό ον σύμφωνα με τον αρχαίο Έλληνα φιλόσοφο, Αριστοτέλη. Διαφέρει από όλα τα άλλα ζώα, γιατί μόνο αυτός είναι προικισμένος με τον λόγο, ο οποίος τον καθιστά ικανό να διακρίνει το δίκαιο από το άδικο, το αγαθό από το κακό και το ωφέλιμο από το βλαβερό. Μία πτυχή του κοινωνικού βίου που επιβεβαιώνει τα παραπάνω είναι οι εκλογικές αναμετρήσεις.

Η εκλογική διαδικασία πέρασε από πολλά εξελικτικά στάδια. Τα τελευταία χρόνια λόγω των ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων, οι εκλογικές αναμετρήσεις έγιναν συχνότερες και βρίσκονται ξανά αυτή την περίοδο στο επίκεντρο της χώρας μας. Τι είναι όμως οι εκλογές; Απλά ένα τυπικό πολιτικό γεγονός ή χαρακτηρίζονται από έντονο κρυμμένο συναισθηματισμό; Η προεκλογική εκστρατεία των υποψηφίων, όπως φαίνεται, επηρεάζει έντονα την ψυχολογία των πολιτών, αλλά ισχύει και το αντίστροφο.

Αν δεις μαύρη γάτα… απλώς κάπου πηγαίνει

Γενικώς, στο ιδεολογικό οπλοστάσιο της άρχουσας τάξης υπάρχουν μπόλικα μεταφυσικά και παραφυσικά τερτίπια, δεισιδαιμονίες και μπουρδολογίες ολκής. Μπορούμε να αντιδράσουμε; Υπάρχει ελπίδα να μην πνιγούμε στο βούρκο της ανοησίας και της σαχλαμάρας; Πέρα από τα κοινωνικοοικονομικά αίτια που γεννούν και τρέφουν όλες αυτές τις ανοησίες, διαθέτουμε αρκετά εργαλεία, μέσα από τον πλούτο της επιστήμης, για να αντισταθούμε στην πληθώρα των παπάδων αλλά και των μάγων, των τηλεπαθητικών, των μέντιουμ και των τσαρλατάνων.

Η πόλις εάλω Λεβέντη μου! Παρ΄ το Σταύρο σου και μπρός…

Πόσο παγερά παρακολουθεί τα πρόσφατα πολιτικά πράγματα τής χώρας αυτός ο Λαός δεν λέγεται.

Αμήχανα και με μια έκδηλη ανησυχία. Κάποιοι, εγκλωβισμένοι ανάμεσα στο συναίσθημα και τη λογική. Άλλοι, λες και τους ήρθε κατραπακιά, να μην ξέρουν τι σκατά σημαίνει πια νάσαι σοσιαλιστής, ή αριστερός νέου τύπου, ή νεοδημοκράτης.

Βαρύμαγκας του Ψυρρή, ο Βαγγέλας, πονηρούλης ο Αλέξης και μια ρητορική που μπροστά της ωχριά ο καφενές της Κούλας στα Άνω Πετράλωνα.

Το «αφήγημα» και το «διακύβευμα» έχει γίνει πια το προσφιλές πολιτικό τερψιλαρύγγιο και το Κόμμα μοιράζει τον Ένγκελς σε συζύγους νέων μελών, οι οποίες δεν έχουν διαβάσει πριν μήτε τον…Παπαδιαμάντη, ο οποίος κυρ Αλέξανδρος, μήτε το κερακι μας δεν καταδέχεται, όπως λέει ο αείμνηστος Καρούζος.

Ο Λαπαβίτσας μας διαβεβαιώνει ότι, με όλον τον σεβασμό απέναντι στην οικονομική ολιγαρχία, θα βρούμε την ευτυχία οδεύοντες στην δραχμή. Κι ο λαουτζίκος που έχει στη μπάντα χίλια ευρουδάκια για τον…αξονικό τομογράφο, θα γούσταρε πολύ να στείλει στον διάολο το ευρώ, αλλά τρομάζει μπροστά στο μπατιριλίκι.

Είναι πια σαν νάχουμε χαθεί στην…πολιτική!

Ένας λαός που ορφάνεψε από ηγεσία. Μία πολιτική ηγεσία, στο σύνολό της, κατώτερη των προσδοκιών αυτής της χώρας.

«Ξεσκεπάσατε τον τραμπουκισμό της ΕΚΤ»

«Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχωσε μια κλοτσιά στη μούρη του ΣΥΡΙΖΑ». Η φράση δεν ανήκει σε κάποιον μνημονιακό «πεμπτοφαλαγγίτη», που υπομειδιά σε κάθε δυσκολία της νέας κυβέρνησης, αλλά σε έναν μεγάλο θιασώτη της. Γιατί αυτός που πόνεσε περισσότερο από την κλοτσιά, εξηγεί στην «Εφ.Συν.» ο διάσημος οικονομολόγος Μαρκ Βάισμπροτ, δεν ήταν η Ελλάδα αλλά η ΕΚΤ.