Η Άννα είναι 33 ετών. Εργάζεται τα τελευταία 10 χρόνια περίπου.
Έπιασε την πρώτη της δουλειά μόλις τελείωσε τις σπουδές της και από τότε
έχει την τύχη, όπως μας λέει, να δουλεύει αδιάλειπτα, με εξαίρεση μια
διακοπή ενός έτους –μέσα στην κρίση- που είχε μείνει άνεργη.
Στα
χρόνια της επίπλαστης οικονομικής ευφορίας, που οι τράπεζες σου χάριζαν
πιστωτικές κάρτες δια τηλεφώνου και εσύ νόμιζες ότι με το πλαστικό χρήμα
μπορείς να κατακτήσεις τον κόσμο, έκανε το λάθος να βγάλει και εκείνη
πιστωτική κάρτα. Μεγάλο λάθος, όπως παραδέχεται η ίδια. Γιατί
συνειδητοποίησε ότι ήταν κάτι που δεν μπορούσε να διαχειριστεί
λελογισμένα, με αποτέλεσμα το ποσό να υπερβεί τις οικονομικές της
δυνατότητες για να το αποπληρώσει (μας είπε ότι δεν ξεπερνούσε τα 2.000
ευρώ αλλά ήταν μεγάλο συγκριτικά με τον μισθό της). Ποσό που αυξανόταν
με γρήγορους ρυθμούς λόγο του υψηλού επιτοκίου. Αποφάσισε λοιπόν, με τη
βοήθεια των γονιών της (τι θα κάναμε χωρίς αυτούς, αλήθεια…) να
ξεχρεώσει τις δύο κάρτες που είχε και να μην ξαναβγάλει ποτέ πιστωτική.
Έκτοτε, το πάθημα έγινε μάθημα και ξοδεύει μέχρι εκεί που φτάνει ο
μισθός της. Η μόνη της επαφή με τράπεζα ήταν αυτή που είχε τον
λογαριασμό μισθοδοσίας της.
