Παρέμβαση

Οι λέξεις κουβαλάνε την εποχή τους, πέρα από το φορτίο της ιστορικής διαδρομής τους. Οι λέξεις του περασμένου χρόνου μεταφέρουν την ανατροπή στις ζωές μας. Ο ιός έγινε ο «ανάγωγος» που αμφισβήτησε τις βεβαιότητές μας. Την πίστη πως ιππεύαμε το ασφαλές άλογο της αέναης εξέλιξης και συνεπώς το μόνο που απέμεινε σε μας ήταν να απολαύσουμε τις ηδονές που πλουσιοπάροχα παρείχε η ευμάρεια.

Θεωρίες (;) συνωμοσίας

Η λέξη «συνωμοσία» παράγεται από τον συνωμότη. Αυτός από το «συν» και το «ωμότης», από το «όμνυμι» που σημαίνει «ορκίζομαι». Ο συνωμότης δήλωνε αρχικά, λέει το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, τους συνδεδεμένους με όρκο και κατ’ επέκταση εκείνους που κατέστρωναν από κοινού μυστικά σχέδια. Η «θεωρία συνωμοσίας» τώρα, που μας ενδιαφέρει, ορίζεται από το Λεξικό ως εξής: «Η αντίληψη σύμφωνα με την οποία οτιδήποτε άσχημο -ιδίως όταν πρόκειται για την πολιτική κατάσταση μιας χώρας ή τη σχέση της με άλλα κράτη- οφείλεται σε μυστικές εχθρικές ενέργειες που κατευθύνονται από "μυστικά κέντρα ανωμαλίας"».

Ο σπουδαρχίδης

Λέξη των αρχαίων ελληνικών, με εφαρμογές στην καθημερινότητα όλων των κοινωνιών διαχρονικά. Ας δούμε τις σημασίες της, ώστε το αναγνωστικό κοινό να βοηθηθεί στην ορθή απόδοση του χαρακτηρισμού στα κατάλληλα πρόσωπα του δημόσιου βίου: