Πίσω από τα κάγκελα της μισαλοδοξίας και του κομπλεξισμού σου,
ταμπουρωμένος μέσα στο υπερεγώ σου, αποκλεισμένος από την ουσία της ζωής
και του όποιου θεού σου, μιλάς για τη ζωή σα να τη ζεις, και για τους
ανθρώπους της σα να τους ξέρεις. “Να φύγουν”, “είναι τρομοκράτες” και
“να τους πάρετε σπίτια σας” ξέρεις να λες, και ας πάει να γαμηθεί ο
πλανήτης ολόκληρος. Εσύ να είσαι καλα.
Εχεις ιδέα τι άντερα χρειάζεσαι για να αρπάξεις τη ζωή από τα μαλλιά
και να την παλέψεις, όταν εκ των προτέρων ο υπόλοιπος κόσμος σε
καταδικάζει;
