Οι κυβερνήσεις (συνεργασίας) πέφτουνε, μα η αγάπη... μένει

Ο Ξενοφών Ζολώτας με τον Τζαννή Τζαννετάκη (δεξιά) σε Υπουργικό Συμβούλιο τον Νοέμβριο του 1989

Η παράδοση θέλει την Ευρώπη πλειοψηφικά με τις κυβερνήσεις συνεργασίας και την Ελλάδα στις λιγοστές εξαιρέσεις ● Ενόσω οι ηγεμονικές Γαλλία και Γερμανία ζουν την πολιτική κρίση τους και ψάχνουν η καθεμιά για λογαριασμό της τον επόμενο, μικρό ή μεγάλο, συνασπισμό κομμάτων που θα κυβερνήσει, στη μονολιθικά μονοκομματική Ελλάδα κάτι αλλάζει! Ισως φταίει που κυβέρνηση και αντιπολίτευση δεν αισθάνονται καλά - και αυτό βγαίνει προς τα έξω!
Η κυβέρνηση δεν αισθάνεται και πολύ καλά τελευταία - κι έχει πολύ καλούς λόγους για αυτό. Εξ ου και -παρά την εικόνα σταθερότητας και μακροημέρευσης που ασμένως επιχειρεί να κατασκευάσει- η εκλογολογία φουντώνει ενώ η θητεία της λήγει τυπικά το 2027.

Η ευθύνη των κομμάτων

Ενα σχέδιο για τη μετεκλογική κυβερνητική συνεργασία ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τη Ν.Δ. προωθείται από συμφέροντα, θεσμικά ή παράπλευρα, εντός και εκτός Ελλάδας. Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα από το χθεσινό βασικό θέμα της ναυαρχίδας του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη, με πρόεδρο τον Σταύρο Ψυχάρη, ώστε να μην υπάρχει λόγος περισσότερων αποδείξεων.