Επιτέλους πιάσαμε τον κοινωνικοπολιτικό μας πάτο, στον οποίον καθ΄ όλα
αυτά τα χρόνια παρακμής και απαξίας πολλές φορές νομίσαμε ότι φτάσαμε,
αλλά πάντοτε μετά έκπληξης και λύπης διαπιστώναμε ότι υπήρχε και πιο
κάτω.
Τώρα όμως φτάσαμε. Αυτός είναι ο πάτος. Το ότι το σύνολο σχεδόν του
εκλογικού σώματος εκφράζεται εντός Βουλής από μία και μόνον άποψη:
Εσωτερική υποτίμηση, οικονομική εξαθλίωση, εκποίηση φυσικών πόρων και
δημόσιας περιουσίας, εκπόρνευση φυσικού, ανθρωπογενούς περιβάλλοντος και
πολιτισμικού κεφαλαίου της Ελλάδας, επιθυμία ανάπτυξης καταστροφικής.
Αυτός
είναι ο πάτος. Το ότι δεν υπάρχει άλλη πολιτική άποψη πια μέσα στη
Βουλή, πλην κάποιων διαφοροποιήσεων μιας οικτρής (και παρωχημένης όσον
αφορά στα σύγχρονα θέματα της ανθρωπότητας και του οικοσυστήματος)
μειοψηφίας.
