Διερωτάται ο Ντέιβιντ Χάρβεϊ στις «Εξεγερμένες πόλεις»:
«Για ποιο λόγο η Ομοσπονδιακή Τράπεζα και το υπουργείο
Οικονομικών των ΗΠΑ δεν πρόσφεραν μεσοπρόθεσμη βοήθεια ρευστότητας στα
νοικοκυριά που απειλούνταν με κατάσχεση ώσπου να μπορέσει να λυθεί
μεγάλο μέρος του προβλήματος μέσω της αναδιαπραγμάτευσης της υποθήκης με
λογικούς όρους;
»Με τον τρόπο αυτό θα είχε μετριασθεί η ένταση της πιστωτικής
κρίσης, ενώ οι εξαθλιωμένες γειτονιές και οι άνθρωποι θα είχαν
προστατευθεί… Κάτι τέτοιο σίγουρα θα είχε διευρύνει την αποστολή της
Ομοσπονδιακής Τράπεζας πέρα από το συνηθισμένο, αντιβαίνοντας στον
νεοφιλελεύθερο ιδεολογικό κανόνα που λέει ότι σε περίπτωση που έλθουν σε
σύγκρουση η ευημερία των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και η ευημερία των
ανθρώπων, τότε εκείνοι που πρέπει να παραμεριστούν είναι οι άνθρωποι.
