Τα τελευταία μνημονιακά χρόνια απέδειξαν, αν μη τι άλλο, πως όσοι
παρίσταναν ότι διέθεταν λύσεις, ψεύδονταν και διαψεύδονταν, με νταούλια ή
χωρίς, πολύ-πολύ σύντομα.
Το πεδίο της πολιτικής αντιπροσώπευσης παραμένει ερμητικά κλειστό και
αφορά μονάχα σε κάποιες παρέες, ενώ ένα μεγαλοπρεπές Τίποτα, που
κινείται από την Αριστερά έως τη Δεξιά με την άνεση ενός Β. Οικονόμου,
καμώνεται, άλλοτε τον έτοιμο για όλα μάγκα και άλλοτε τη συνετή
ευρωπαία παρθένα.
Όσοι
ασχολούνται ακόμη στα σοβαρά με την Πολιτική είναι, από τη μια μεριά οι
καλοπληρωμένοι Καρανίκες του συστήματος και από την άλλη, όλοι αυτοί
που σου δίνουν την εντύπωση ότι δεν έχουν άλλη πρόθεση παρά να
ανατινάξουν την Πολιτική, αφού είναι πια φανερό -ίσως όχι για τους
ίδιους- ότι το να συνεχίζουν να ασχολούνται με αυτή την πολιτική, ως
πράξη, είναι ενάντια στην ίδια την Πολιτική.