Έρχεται το πρώτο καφενείο για καπνιστές

Η Λάρισα κάνει την αρχή και στις αρχές Φεβρουαρίου αναμένεται να λειτουργήσει καπνιστική λέσχη σε καφενείο της πόλης όπου θα υπάρχουν περίπου 25 τετραγωνικά αυτόνομου χώρου για καπνιστές. Με καρτελάκι θα γίνεται η είσοδος στο χώρο καπνιστών, στο οποίο δεν έχει δικαίωμα πρόσβασης ούτε το προσωπικό, ούτε ο ιδιοκτήτης.

Εμείς «τα παιδιά του κενού»

Τα καφενεία αναστατώνονται από πολιτικές συζητήσεις. Σε αυτό συμβάλλουν οι υποψήφιοι δήμαρχοι που με τις καθημερινές βόλτες στις γειτονιές ανάβουν τα αίματα. Ευγενικοί (συνήθως) μαζί τους οι πολίτες, μα μόλις στρίψουν τη γωνία, οι παρέες αρχίζουν ανεμπόδιστα τον παθιασμένο σχολιασμό.

Στις αναλύσεις τους παρατηρώ ένα αδιέξοδο που εκφράζεται με στερεότυπα. Σχεδόν όλοι συμφωνούν πως η δημοκρατία νοσεί. Μοιάζει θαύμα να βρεθεί ένα «πολιτικό χέρι» που θα τη γιατρέψει. Σκεφτόμουν το γαϊδουράκι του Μπουριντάν που αναφέρει ο Ρ. Γκλικσμάν στο βιβλίο του «Τα παιδιά του κενού» (Πόλις): «Στο μέλλον, θα πρέπει, άραγε, να επιλέγουμε ανάμεσα στην άρνηση της δημοκρατίας από τις φιλελεύθερες ελίτ και στο φιλελευθεροκτόνο πνεύμα των λαϊκιστών; Ανίκανοι να επιλέξουμε μεταξύ δύο κακών, θα καταλήξουμε άραγε σαν τον όνο του Μπουριντάν που, μη μπορώντας να αποφασίσει αν πρέπει πρώτα να φάει ή να πιει, πέθανε από πείνα και δίψα; Ή μήπως θα πρέπει να προτείνουμε έναν άλλο δρόμο;»

Λουκέτο στα ακριτικά καφενεία

Από το κακό στο χειρότερο βαίνουν η χώρα μας και οι κάτοικοί της. Και πώς να μην πηγαίνουν αφού εκατοντάδες συμπατριώτες μας έχουν μείνει χωρίς δουλειά, μισθοί και συντάξεις διολισθαίνουν διαρκώς προς τα κάτω, το ΕΚΑΣ κόβεται ή περικόπτεται, η παιδεία μας απαξιώνεται, η υγεία μας υποβαθμίζεται, η ασφάλειά μας είναι ευπρόσβλητη, το μέλλον μας δυσοίωνο και οι προοπτικές χωρίς ελπίδα.

Η αύξηση άμεσων και έμμεσων φόρων, εισφοράς αλληλεγγύης, ΕΝΦΙΑ, τιμών υπηρεσιών και προϊόντων, ασφαλιστικών εισφορών, διοδίων και η επιβολή νέων σε καύσιμα, τσιγάρα, καφέ, στη σταθερή τηλεφωνία και στο ιντερνετ, τη συνδρομητική τηλεόραση, την μπίρα, τέλη κυκλοφορίας και σε πολλά άλλα είδη και υπηρεσίες, ευτυχώς όχι ακόμη στον αέρα που αναπνέουμε και στον έρωτα, αλλά ας μη βάζω ιδέες,  μας έχουν τσακίσει και οι… κόκκινες γραμμές έχουν επανειλημμένα  παραβιαστεί χωρίς ενδοιασμούς και αιδώ, οδηγώντας τη ζωή μας στο μη παρέκει.