"Είμεθα ελεύθεροι να διοικήσωμεν τα εσωτερικά μας κατά την ιδίαν ημών θέλησιν"
Κωνσταντίνος Λογοθετόπουλος, κατοχικός πρωθυπουργός
(διάγγελμα για την ανάληψη των καθηκόντων του, 2.12.1942)
Eκ των πραγμάτων, οι εθνικές επέτειοι δεν προσφέρονται συνήθως για ιδιαίτερα αυτοκριτικές αναγνώσεις του παρελθόντος.
Οχι μόνο οι πανηγυρικοί αλλά και τα επετειακά αφιερώματα των ΜΜΕ
δύσκολα αποφασίζουν να θίξουν πτυχές αυτού του παρελθόντος που
αντιφάσκουν με ό,τι έχει παραδοσιακά αναγορευτεί σε «νόημα της ημέρας».
Η 28η Οκτωβρίου δεν αποτελεί εξαίρεση σ’ αυτό τον κανόνα. Επέτειος
που πρωτοτιμήθηκε μαχητικά –ως αντιστασιακή πράξη– στη διάρκεια της
γερμανοϊταλικής κατοχής, για να θεσπιστεί αμέσως μετά τον πόλεμο ως
δεύτερη εθνική εορτή, υπήρξε μεν εξαρχής αντικείμενο διεκδίκησης μεταξύ
των αντίπαλων πολιτικών παρατάξεων της εποχής, δίχως όμως ν’
αμφισβητηθεί η «παλλαϊκή» διάσταση της αντίστασης του ελληνικού λαού
στους εισβολείς.
