Ναι, το ομολογώ. Σιχαίνομαι τα Χριστούγεννα. Βρίσκω ανυπόφορο αυτόν τον βομβαρδισμό από λαμπιόνια, Αγιοβασίληδες, χαζοχαρούμενα τραγουδάκια, ηλίθιες, ζαχαρωμένες ταινίες που θεωρώ πως αρέσουν αποκλειστικά σε άτομα με IQ ραδικιού ή κάτω των πέντε ετών και το ασφυκτικό κλίμα υποχρεωτικής χαράς, αγάπης και ευτυχίας. Ελάχιστοι κάθονται να αναλογιστούν τι αντίκτυπο μπορεί να έχει αυτός ο καταιγιστικός συναισθηματικός εκβιασμός σε πολλούς ανθρώπους που βρίσκονται στον αντίποδα αυτού του κλίματος τεράστιας ευφορίας. Ανθρώπους που μπορεί να είναι μόνοι, να έχουν βιώσει πρόσφατα έναν θάνατο ή χωρισμό, να αντιμετωπίζουν μεγάλα οικονομικά ζόρια, να παλεύουν με σοβαρά προβλήματα υγείας, δικά τους ή κάποιου κοντινού τους προσώπου...
Άραγε αυτή θα είναι η χρονιά που θα
καταπιαστούμε με όλα τα πράγματά μας; Εάν ναι, είναι κάτι που το
περιμέναμε καιρό. Σχολιαστές και ειδικοί των προβλέψεων λένε πως έχουμε
εισέλθει σε μια νέα εποχή, όπου οι άνθρωποι προτιμούν να μοιράζονται
παρά να κατέχουν και βάζουν τη συλλογή εμπειριών πάνω από την απόκτηση
αγαθών.