Στο κατώφλι μιας οδυνηρής δύσης, που δεν θυμίζει εκείνο το υπερφυσικό όργιο αποχρώσεων ενός ηλιοβασιλέματος στο Μεσολόγγι… Είναι μια δύση με άγρια αστραπόβροντα, που κανένα αλεξικέραυνο της «δεύτερη φορά Αριστεράς» δεν μπορεί να εκτρέψει. Ένα χαμηλό βαρομετρικό που μας έρχεται ντουγρού από τις Βρυξέλλες. Απάνθρωπο κι ανελέητο. Εκεί που συντελέστηκε σε μια μαραθώνια νύχτα ο πολιτικός ανασκολοπισμός ενός νέου και πολλά υποσχόμενου Πρωθυπουργού αυτής τής χώρας. Που, ανίκανος να αντιδράσει, παρέδωσε τα ηνία τής Εθνικής κυριαρχίας της χώρας, ελπίζοντας ότι έτσι θα διασώσει την πολιτική ύπαρξη τής παράταξής του. Φευ! Γιατί ήταν συμπαθής και ίσως παραμένει συμπαθής, για όσους ακόμα ελπίζουν. Ελπίζουν όμως, σε τι;
