Στο Βιετνάμ πυρπόλησαν τον κομμουνισμό

Δυο-τρεις αριθμοί, ένα ειδησάριο και ιστορίες στο σκοτάδι. Από το Βιετνάμ, λέει, είναι οι περισσότεροι μετανάστες που παίζουν ρώσικη ρουλέτα επιχειρώντας να περάσουν το Στενό της Μάγχης με φουσκωτά του τρόμου για να φτάσουν στην Αγγλία των ονείρων τους. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία (πρώτο εξάμηνο 2024), οι Βρετανοί κατέγραψαν στα ψηφιακά τους κιτάπια 2.248 αφίξεις Βιετναμέζων. Πιο πολλές κι από τις αφίξεις Αφγανών, Πακιστανών ή Ιρανών.

Oχι άλλο κάρβουνο!

Ναι, το ομολογώ. Σιχαίνομαι τα Χριστούγεννα. Βρίσκω ανυπόφορο αυτόν τον βομβαρδισμό από λαμπιόνια, Αγιοβασίληδες, χαζοχαρούμενα τραγουδάκια, ηλίθιες, ζαχαρωμένες ταινίες που θεωρώ πως αρέσουν αποκλειστικά σε άτομα με IQ ραδικιού ή κάτω των πέντε ετών και το ασφυκτικό κλίμα υποχρεωτικής χαράς, αγάπης και ευτυχίας. Ελάχιστοι κάθονται να αναλογιστούν τι αντίκτυπο μπορεί να έχει αυτός ο καταιγιστικός συναισθηματικός εκβιασμός σε πολλούς ανθρώπους που βρίσκονται στον αντίποδα αυτού του κλίματος τεράστιας ευφορίας. Ανθρώπους που μπορεί να είναι μόνοι, να έχουν βιώσει πρόσφατα έναν θάνατο ή χωρισμό, να αντιμετωπίζουν μεγάλα οικονομικά ζόρια, να παλεύουν με σοβαρά προβλήματα υγείας, δικά τους ή κάποιου κοντινού τους προσώπου...

Δεν μπορείς να καταλάβεις κάτι όταν ο μισθός σου εξαρτάται από το να μην το καταλάβεις

Με αφορμή τη διαφαινόμενη μεταγραφή του Κιλιάν Μπαπέ από την Παρί Σεν Ζερμέν στη Ρεάλ Μαδρίτης, και τον χορό εκατομμυρίων, θυμήθηκα την παρακάτω ιστορία. Μια ιστορία που φανερώνει την τραγωδία της εποχής μας.

Πόσους Αϊνστάιν θα βγάλουν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια;

Πάντοτε οι κυβερνήσεις που αντιστρέφουν τα αφηγήματα για να εδραιώσουν τις πολιτικές τους και να κυριαρχήσουν κοινωνικά, απεχθάνονται τον τεκμηριωμένο λόγο. Σε καμία κυβέρνηση δεν θα άρεσε η θέση επιστημόνων όπως ο Στίβεν Χόκινς ή ο Άλμπερτ Αϊνστάιν, που είχαν αντιταχθεί ανοιχτά στον καπιταλισμό, εκφράζοντας τους προβληματισμούς τους αναφορικά με την πορεία και την επιβίωση της ίδιας της ανθρωπότητας κάτω από τις τωρινές συνθήκες. Και αυτή είναι μια άλλη ακόμα πτυχή που βρίσκεται στον πυρήνα της κυβερνητικής πολιτικής για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια.

Sugar daddy: Αυτά, βρε άθλιοι, δεν τα ξέρετε;

Η αναφορά του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δ.Κουτσούμπα στην σαπίλα του συστήματός τους, έθεσε σε λειτουργία όλα τα αντανακλαστικά της γκεμπελικού τύπου παραποίησης, παραμόρφωσης και διαστρέβλωσης της πραγματικότητας.
Πάμε, λοιπόν, να δούμε αυτή την την πραγματικότητα:

Ο Μπρεχτ και ο σοσιαλισμός του

Του Γιάννη Πετρόπουλου

Λίγο ακόμα να σηκωθούμε
Λίγο ψηλότερα
Να δούμε τα μάρμαρα
Να λάμπουν στον ήλιο…..
Σικελιανός

Η Αριστερά άντεξε ως το 1989. Μετά κατέρρευσε. Δεν έμεινε τίποτα. Ούτε από την κομμουνιστική Αριστερά ούτε από την Ριζοσπαστική ούτε από την Αναρχική αριστερά. Αν επαίρεται η Αναρχία για κάτι τέτοιο, φτάνει να μπουν στον κόπο οι αναρχικοί να διαβάσουν το βιβλίο του Μπακούνιν “Ο πατριώτης”. Τα άλλα είναι για το κλικ του ματιού.

Μονόπολη: ρίξε μια ζαριά καλή

H αγγελία που έβαλε η Λίζι Μάγκι στην εφημερίδα ήταν λιτή και περιεκτική: «Νεαρή Αμερικανίδα σκλάβα ζητά σύζυγο για να περάσει στην κατοχή του». Ως μια από τις πιο ριζοσπαστικές φωνές του φεμινιστικού κινήματος στα τέλη του 19ου η Λίζι ήθελε με αυτόν τον τρόπο να στείλει ένα μήνυμα για τη θέση των γυναικών αλλά και των μαύρων στην αμερικανική κοινωνία – και φυσικά δεν εξεπλάγη όταν άρχισε να λαμβάνει προτάσεις από επίδοξους συζύγους που δεν είχαν καταλάβει τον σαρκαστικό χαρακτήρα της αγγελίας.

Der Spiegel: "Μήπως είχε δίκιο τελικά ο Μαρξ;" - Το εξώφυλλο που "τελειώνει" τον καπιταλισμό

Με ένα πολύ ενδιαφέρον εξώφυλλο κυκλοφορεί το γερμανικό περιοδικό, το οποίο αποδομεί το καπιταλιστικό μοντέλο, αφού πλέον "δεν λειτουργεί". Οι "πολυκρίσεις" του Adam Tooze και η κατάρρευση της παγκοσμιοποίησης.
Την αποδόμηση του καπιταλισμού με ένα αν μη τι άλλο ξεχωριστό εξώφυλλο επιχειρεί το Der Spiegel που κυκλοφορεί.

Κοινωνικές κρίσεις και καπιταλισμός

Ολοι μας έχουμε σχηματίσει την εντύπωση ότι ο καπιταλισμός είναι, κατά την ιστορική φάση της νεωτερικότητας, ένα καθολικό και ενιαίο σύστημα οργάνωσης και λειτουργίας του σύγχρονου οικονομικού συστήματος. Πρόκειται για εξ ολοκλήρου εσφαλμένη εντύπωση (δόξα κατά τη φιλοσοφική ορολογία) και για «ψευδή συνείδηση» με άλλους όρους. Ο καπιταλισμός έχει πολλά πρόσωπα και πολλές όψεις και θα πρέπει να τονιστεί ότι ποτέ μα ποτέ εδώ και αιώνες το πολυπρόσωπο του καπιταλισμού δεν έχει κωδικοποιηθεί!

Καπιταλισμός… απ’ όπου κι αν τον πιάσεις λερώνεσαι!

Από που να ξεκινήσεις και που να σταματήσεις… Απ’ όπου κι αν τους πιάσεις λερώνεσαι… Απ’ όπου κι αν πιάσεις αυτό το σύστημα και όσους το στηρίζουν, ώστε να φτάσει στο άκρο όριο της αγριότητά του, βρωμίζεσαι!

Ο «σοσιαλισμός της ινσουλίνης»

Η πρόσφατη απόφαση του ελληνικού υπουργείου Υγείας να μην προσφέρει δωρεάν πρόσβαση σε αναλώσιμα συσκευών για τον διαβήτη έρχεται ακριβώς έναν αιώνα από την πρώτη φαρμακευτική χρήση της ινσουλίνης ● Μια συναρπαστική ιστορία που μας θυμίζει τις λαμπρότερες ημέρες της ιατρικής, τις χειρότερες στιγμές του καπιταλισμού αλλά και μια τιτανομαχία που βρίσκεται σε εξέλιξη στις ΗΠΑ και θα μπορούσε να αλλάξει την πορεία της παγκόσμιας φαρμακοβιομηχανίας.

Κρυπτονομίσματα: Θα φέρουν το τέλος του καπιταλισμού;

Ιστορικά η έννοια του χρήματος ακολουθεί πάντοτε συμβάσεις. Για παράδειγμα, στις αρχές του 19ου αιώνα ένα νόμισμα που είχε σαφώς μεγάλη αξιοπιστία στην περιοχή της Μεσογείου ήταν το Ισπανικό Δίστηλο ή Τάλιρο καθώς στην κοπή του χρησιμοποιούνταν το ασήμι του Μεξικού και είχε σταθερή περιεκτικότητα σε πολύτιμο μέταλλο. Η αξία κάθε νομίσματος ακολουθούσε την πραγματική αξία του αναφορικά με την περιεκτικότητα σε χρυσό ή ασήμι. Οι αυξημένες ανάγκες όμως της εποχής σε ρευστότητα χρειάζονταν ένα υποκατάστατο με τη μορφή χρεογράφου, που όμως από την πλευρά του προϋποθέτει την ύπαρξη σταθερού και αξιόπιστου εγγυητή. Τέτοιες εγγυήσεις μπορούσαν συνήθως να τις παρέχουν κράτη και κυβερνήσεις. Η Εμπιστοσύνη έγινε πλέον αναγκαία, υποκαθιστώντας ολοένα και περισσότερο την υλική υπόσταση του ασημένιου ή χρυσού νομίσματος. Φυσικά η μετάβαση αυτή δεν θα μπορούσε να γίνει από τη μία μέρα στην άλλη καθώς δεν δέχονταν όλοι τις πληρωμές με χρεόγραφα και χρειάστηκε να περάσει καιρός και αρκετές κοινωνικές αλλαγές για να επεκταθούν οι καινοτόμοι τρόποι πληρωμών. Στις ΗΠΑ, η ίδρυση της Κεντρικής Τράπεζας το 1913 είναι το επιστέγασμα αυτής της προσπάθειας για την σταθεροποίηση των εγγυήσεων αλλά και της παρέμβασης του Κράτους στη νομισματική πολιτική.

Καπιταλιστική σαπίλα: Ένας νέος δισεκατομμυριούχος κάθε 30 ώρες… όταν 263 εκατομμύρια άνθρωποι θα βυθιστούν φέτος στην ακραία φτώχεια

Τα πλούτη τους το αίμα των λαών… Το κλειστό κλαμπ των δισεκατομμυριούχων μεγεθύνεται εξαιτίας της τρομακτικής αύξησης των τιμών βασικών αγαθών σε συνέχεια της απίστευτης κερδοφορίας που εξασφάλισαν εν μέσω της πανδημίας. Την ίδια ώρα οι φτωχότεροι, των φτωχών υποφέρουν εξαιτίας του επιταχυνόμενου πληθωρισμού.

Παγκόσμια Ημέρα Υγείας. Τη γιορτάζουν στις 7 Απρίλη και την υπονομεύουν… 364 μέρες το χρόνο!

Κάλπικες οι δηλώσεις των κυβερνώντων, πως η υγεία είναι ένα από τα βασικά ανθρώπινα αγαθά και δικαιώματα, καθώς την ώρα που αρνούνται να αυξήσουν τις δαπάνες για την υγεία, πριμοδοτούν γενναιόδωρα τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους που αυξάνουν τους θανάτους

Η 7η Απριλίου, έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα Υγείας. Κι’ αυτό, γιατί κανείς- λογικά σκεπτόμενος- άνθρωπος δεν αμφισβητεί την κοινή αλήθεια, πως η υγεία είναι ένα από τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Άρα, με βάση αυτή την κοινή αλήθεια, κάθε άνθρωπος σε κάθε σημείο του πλανήτη, ΠΡΕΠΕΙ να έχει πρόσβαση σε ποιοτικές υπηρεσίες υγείας ανεξαρτήτως της κοινωνικο-οικονομικής του κατάστασης. Δηλαδή, ανεξαρτήτως φυλής, χρώματος, ιδεολογίας ή αν είναι πλούσιος, φτωχός, χριστιανός, μουσουλμάνος κλπ), κάθε άνθρωπος, ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ να έχει πρόσβαση στα αγαθά που σχετίζονται με τη δημόσια υγεία (ιατροφαρμακευτική περίθαλψη).

Όμοιος ομοίω αεί πελάζει

Αν η Ουκρανία δεν ήταν εκείνη η χώρα που μετά την παλινόρθωση του καπιταλισμού και με ευθύνη των κυβερνήσεων, δεν βίωνε την κατακρήμνιση του βιοτικού επιπέδου, την καταβύθιση του ουκρανικού λαού στη φτώχεια και την εξαθλίωση, το ξήλωμα του κοινωνικού κράτους, τη διαφθορά και τη λεηλασία από μια χούφτα επιχειρηματιών – ολιγαρχών, οι οποίοι – ειρήσθω εν παρόδω – μάζεψαν τα μπογαλάκια τους και εξαφανίστηκαν με το ξέσπασμα του πολέμου…

Ιδιωτικοποιήσεις: Τεχνικές για να πετύχετε ανάπτυξη από τον αέρα

Όταν ο νομπελίστας λογοτέχνης Jose Saramago έγραφε στα Τετράδια του Λαντσαρότε για το δίκαιο των ιδιωτικοποιήσεων, προτρέποντας τους θιασώτες αυτής της πρακτικής να ιδιωτικοποιήσουν ακόμα και ότι πιο ιερό διαθέτουν, είχε ακριβώς στο μυαλό του αυτό που όλοι βλέπουμε τριγύρω μας αλλά αρκετοί αρνούμαστε να κοιτάξουμε κατάματα. Άλλοι από ιδεολογική αγκύλωση και άλλοι – λιγότεροι αυτοί – εξαιτίας του προσωπικού τους συμφέροντος, αδυνατούν να προσεγγίσουν ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της κοινωνίας. Όσο και αν αναζητήσεις ωραία λόγια και βαρύγδουπους τίτλους για να περιγράψεις την εκποίηση του κρατικού πλούτου, κάποια στιγμή η σαθρή και θνησιγενής αυτή λογική θα εμφανιστεί σε όλη της την μεγαλοπρέπεια.

Πριν από 30 χρόνια ήταν μια χώρα που την έλεγαν «Σοβιετική Ένωση»…

Αποκαλυπτικά στοιχεία για το έγκλημα της καπιταλιστικής παλινόρθωσης στη Ρωσία

Συμπληρώθηκαν 30 χρόνια από τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Ήταν 25 προς 26 Δεκέμβρη 1991 όταν η κόκκινη σημαία έπαψε να κυματίζει στο Κρεμλίνο μετά από 74 χρόνια.

Τότε υπήρξαν εκατομμύρια άνθρωποι σε κάθε σημείο της Γης που, ανεξάρτητα από πολιτική και ιδεολογική τοποθέτηση, συναισθάνθηκαν τις αρνητικές συνέπειες αυτής της εξέλιξης. Οσα ακολούθησαν ξεπέρασαν ακόμα και την πιο δυσοίωνη φαντασία.

Ο πολλαπλασιασμός των Ρινόκερων και η μάγισσα Κίρκη

Πριν προλάβει να καταλαγιάζει ο συγκλονισμός και ο αποτροπιασμός από το θάνατο της Ολγας, της 8χρονης Ρομά, δύο ακόμα παιδιά, Ρομά και αυτά, απανθρακώθηκαν. Ηταν τυχαίοι και άδικοι θάνατοι τριών αθώων ψυχών; Όχι. Ηταν τραγικοί θάνατοι – όσο τραγικοί ήταν και η ζωή τους – και αποτρόπαιες δολοφονίες.

Διότι τα πράγματα στην αλληλουχία τους και τη μεταξύ τους σύνδεση έχουν ως εξής, ξεκινώντας από λίγο πιο πίσω:

Ούτε σάλιο δεν αξίζετε

Από το Facebook του Νίκου Μπογιόπουλου:

Ενημερώθηκα για αυτή την διαφήμιση από το φεισμπουκ της Έλενας Ακρίτα Elena Akrita.

Είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε! – Απέλυσε 900 εργαζόμενους με βιντεοκλήση αφού πρώτα πήρε 750 εκατ. κρατική ενίσχυση!

Κυνικά… Εμετικά κυνικά… Ο CEO εταιρείας μέσα από μια οθόνη απέλυσε με μια φράση 900 εργαζόμενους… Πέταξε στο δρόμο της ανεργίας 900 ανθρώπους υποδεχόμενος τους με την παρακάτω φράση και μέσω βιντεοκλήσης: “Αν συμμετέχετε σε αυτήν την κλήση, είστε μέρος της άτυχης ομάδας που απολύεται»…