Εχει ενδιαφέρον να παρατηρήσει κανείς τις αντιδράσεις των ανθρώπων καθώς
περνούν από τη λεωφόρο Βουλιαγμένης και αντικρίζουν το επιβλητικό
γλυπτό «Κρίση» του Τάσου Νυφαδόπουλου. Μερικοί κοιτούν φευγαλέα, σχεδόν
αμήχανα, διασχίζοντας τον δρόμο, άλλοι στέκονται και το παρατηρούν,
κάποιοι κουνούν απλώς το κεφάλι, βυθισμένοι σε σκέψεις.
Ενας δείκτης, παρόμοιος με εκείνους του Χρηματιστηρίου, βρίσκεται σε πτωτική τροχιά προς το έδαφος, σχηματίζοντας στη βάση του ερείπια. Πάνω του, σαν σε μακάβρια τσουλήθρα, ένας άνδρας πέφτει κι εκείνος μαζί, ουρλιάζοντας. Ο συμβολισμός απλός και κατανοητός: άλλωστε, όπως μας είπε ο ίδιος ο 22χρονος καλλιτέχνης, η αμεσότητα και η εκφραστική καθαρότητα είναι ζητούμενο στη σημερινή τέχνη, η οποία καλείται να απαντήσει στη βαρβαρότητα που η συντριπτική πλειονότητα των συνανθρώπων μας βιώνει τα τελευταία χρόνια.
Ενας δείκτης, παρόμοιος με εκείνους του Χρηματιστηρίου, βρίσκεται σε πτωτική τροχιά προς το έδαφος, σχηματίζοντας στη βάση του ερείπια. Πάνω του, σαν σε μακάβρια τσουλήθρα, ένας άνδρας πέφτει κι εκείνος μαζί, ουρλιάζοντας. Ο συμβολισμός απλός και κατανοητός: άλλωστε, όπως μας είπε ο ίδιος ο 22χρονος καλλιτέχνης, η αμεσότητα και η εκφραστική καθαρότητα είναι ζητούμενο στη σημερινή τέχνη, η οποία καλείται να απαντήσει στη βαρβαρότητα που η συντριπτική πλειονότητα των συνανθρώπων μας βιώνει τα τελευταία χρόνια.
