Καλικάντζαρος

Η λαϊκή μας παράδοση, με τις θελκτικές της τερατωδίες, είναι σήμερα, στην ψηφιακή εποχή του ξενέρωτου, ψυχρού, βαρετού, αλλά τόσο αναγκαίου ορθολογισμού, σαν ένα αλλόκοτο όνειρο που, είτε υπέροχο είτε εφιαλτικό, δεν παύει να παίζεται, σαν την αγαπημένη μας ταινία, σε κάποια άκρη του μυαλού μας, στο λυκόφως της συνείδησής μας.

Καλικάντζαροι

Τέτοιες μέρες τα χρόνια τα παλιά, μαζί με τις προετοιμασίες για τις γιορτές του δωδεκαημέρου, δηλαδή γλυκά, φαγητά, δώρα, πίτες και αγορές για «το καλό», ο κόσμος λάμβανε και μέτρα πρόληψης και ασφάλειας για τα πνεύματα που έκαναν την εμφάνισή τους μαζί με τις γιορτές: τους καλικάντζαρους.

Εκείνα τα άτακτα, ή και κακόβουλα, πλάσματα ξετρύπωναν από τα έγκατα της γης για να «πειράξουν» τους ανθρώπους και να τους ανακατέψουν τα σπίτια, αφήνοντας για λίγο το μεγάλο πριόνι με το οποίο προσπαθούσαν να κόψουν το δέντρο της ζωής που κρατά τον κόσμο όρθιο και να φέρουν την καταστροφή.