Η ιστορία του ΠΡΟ-ΠΟ

Το πρώτο δελτίο του ΠΡΟ-ΠΟ που κυκλοφόρησε την 1η Μαρτίου του 1959 ήταν η αποθέωση του μάρκετινγκ, αφού όσοι προέβλεπαν σωστά τα αποτελέσματα, εκτός από χρήματα θα κέρδιζαν και το βάρος τους σε ρύζι Μπάρμπα Μπεν!

Παιγνίδι αμοιβαίου στοιχήματος με ποδοσφαιρικούς αγώνες, από τα αρχικά γράμματα των λέξεων Προγνωστικά Ποδοσφαίρου. Απαιτεί από τον παίκτη πρόβλεψη και τύχη. Στην Ελλάδα έκανε την εμφάνισή του την 1η Μαρτίου 1959.

Κανιβαλισμός: Οι άνθρωποι τρωγόμασταν μεταξύ μας εδώ και εκατομμύρια χρόνια

Ο κανιβαλισμός του είδους μας είναι κάτι που δεν μπορεί να αποδειχθεί στο 100%, αν δεν καταστεί δυνατό το ταξίδι στο χρόνο. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν υποψίες πως τρώμε αιώνες ο ένας τον άλλον.
Το ταλέντο που έχει ο σύγχρονος άνθρωπος να κρίνει το κάθε τι, όπως τον βολεύει (άλλο είναι να παρκάρεις εσύ παράνομα και άλλο όποιος άλλος, σωστά;), φαίνεται πως το 'δουλεύει' το είδος μας από την αρχή της ύπαρξης του.

Πώς η πιο "ανήθικη πόλη στον κόσμο" χάθηκε για πάντα από έναν σεισμό

Πειρατές μοιράζουν τη λεία τους. Εικόνα απ' το "Βιβλίο των Πειρατών" -  ALAMY STOCK PHOTO

Το Πορτ Ρουαγιάλ, μπορεί σήμερα να θυμίζει σε όλους ένα επιτραπέζιο παιχνίδι, αλλά κάποτε ήταν η "Πρωτεύουσα των Πειρατών".
Υπεύθυνος για πολλά από όσα πιστεύουμε για τους πειρατές του 17ου αιώνα -από τις φανταχτερές τους φορεσιές μέχρι τους θαμμένους θησαυρούς τους- δεν είναι άλλος από τον γνωστό συγγραφέα, Χάουαρντ Πάιλ, ο οποίος όμως έζησε δύο αιώνες αργότερα.

Οι πρώτοι Χριστιανοί δεν πίστευαν στον Χριστό

Τι πραγματικά πίστευαν οι πρώτοι Χριστιανοί για την ιστορικότητα του Ναζωραίου; Ο Richard Carrier έρχεται να ταράξει τα "νερά" με το νέο του βιβλίο και μας αναλύει την έρευνά του.
Ο ιστορικός Richard Carrier θεωρείται διεθνώς ως ένας από τους δημοφιλέστερους εν ζωή εκπροσώπους του Μυθικιστικού ρεύματος για το οποίο έχουμε γράψει και στο παρελθόν. Επί της ουσίας ο Μυθικισμός είναι ένα ρεύμα ιδεών που έχει τις ρίζες του στα χρόνια του Διαφωτισμού και πρεσβεύει ότι πολλοί θεοί της αρχαιότητας, ανάμεσά τους και ο Ιησούς, δεν υπήρξαν πραγματικά πρόσωπα αλλά μυθολογικοί χαρακτήρες, που σε ορισμένες περιπτώσεις παρουσιάζουν μεταξύ τους κοινά αρχετυπικά στοιχεία. Για να καταλήξουν σε αυτά τα συμπεράσματα οι ειδικοί ανακαλύπτουν πλείστα στοιχεία από τα επιστημονικά πεδία της Ιστορίας, της Αρχαιολογίας, της συγκριτικής Θρησκειολογίας και της Φιλολογίας.

Π@π@κι

Στα τέλη του 19ου αιώνα το σύμβολο ενσωματώθηκε στο πληκτρολόγιο των γραφομηχανών.

Προ ημερών έλαβα ένα μέιλ – εγώ και πολλοί άλλοι αποδέκτες. Δεν έχει σημασία το περιεχόμενο, αλλά η προσφώνηση: «αγαπητ@ συνεργατ@»... Για να μη γράψει ο/η αποστολέας «αγαπητοί συνεργάτες» ή «αγαπητές συνεργάτριες», δηλαδή για να μη βάλει ένα έμφυλο πρόσημο στα άτομα που θα λάβαιναν το ομαδικό μέιλ του, κινδυνεύοντας να κατηγορηθεί πως παραβίασε τις αρχές της Αγίας Πολιτικής Ορθότητος, αποφάσισε μισοαστεία-μισοσοβαρά, κι ίσως λίγο περισσότερο στα σοβαρά, να χρησιμοποιήσει το γνωστό παπάκι, το σύμβολο @, αντί του άλφα. Κι όχι μόνο αυτό, παρά τόνισε και τον φρικαλέο νεολογισμό «συνεργατό» στη λήγουσα. Το συνεργατό - τα συνεργατά...

Καθαρά Δευτέρα 2022: Η ιστορία του χαρταετού έχει θρησκευτικές προεκτάσεις

Ποιος εμπνεύστηκε το χαρταετό, για ποιο λόγο 'πάλευε' τρία χρόνια ώστε να τον δημιουργήσει και γιατί τον πετάμε στην Ελλάδα κάθε Καθαρά Δευτέρα.

Ένας μαθητής του Κομφούκιου ήταν εκείνος που έδωσε στον πλανήτη αυτό που στην Ελλάδα έχει γίνει και φράση, την οποία απευθύνουμε σε αυτόν που δεν εκμεταλλεύεται μια ευκαιρία ή που δεν έχει ιδιαίτερα μεγάλη επαφή με το περιβάλλον και τα τεκταινόμενα. Συμπεριλαμβανομένου του εαυτού μας. Μέρα που είναι, ας μάθουμε την ιστορία του χαρταετού.

Ρατσιστική ανθρωπολογία: Η Ευρώπη των Λευκών

Σημείωση: Εάν προχωρήσετε στην ανάγνωση του κειμένου παρακαλώ να γνωρίζετε πως θεωρώ τα προϊόντα της νοητικής δραστηριότητας των στοχαστών που θα διαβάσετε όχι αποσπασματικά ή υποκειμενικά αλλά, αντιθέτως, ουσιαστικά καθώς συγκροτούν έναν ιδεολογικό εξοπλισμό ανατροφοδοτούμενο και αναπτυσσόμενο από αιώνα σε αιώνα, από εποχή σε εποχή, διαγενεακά κληροδοτούμενο, και μετασχηματιζόμενο ανάλογα με τις επιταγές του κοινωνικού πλαισίου αναφοράς της κάθε εποχής. Είτε ως δημιουργοί είτε ως διαμεσολαβητές, τίθενται στην υπηρεσία της πολιτικής, λειτουργώντας μέσα στο πλέγμα της πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής και πολιτιστικής επικοινωνίας ως παραγωγοί ιδεολογίας.

Καλή σας ανάγνωση.

Υπάρχουν αποδείξεις για την ιστορική ύπαρξη του Ιησού;

Ενώ δισεκατομμύρια άνθρωποι συμφωνούν πως ο Ιησούς υπήρξε μια από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες στην παγκόσμια ιστορία, πολλοί άλλοι απορρίπτουν την ιδέα της ίδιας της ύπαρξής του. Μια έρευνα του 2015 που διεξήχθη από την Εκκλησία της Αγγλίας, για παράδειγμα, διαπίστωσε ότι το 22% των ενηλίκων στην Αγγλία δεν πίστευαν ότι ο Ιησούς υπήρξε στην πραγματικότητα.

Ωστόσο, μεταξύ των μελετητών της Καινής Διαθήκης της Χριστιανικής Βίβλου, υπάρχει μικρή διαφωνία ότι έζησε στην πραγματικότητα. Ο Lawrence Mykytiuk, αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Purdue και συγγραφέας ενός άρθρου της Βιβλικής Αρχαιολογικής Επισκόπησης του 2015 σχετικά με τα «εξω-βιβλικά» στοιχεία του Ιησού, σημειώνει ότι ούτε στα αρχαία χρόνια υπήρχε κάποια συζήτηση για το ζήτημα. «Εβραίοι ραβίνοι που δεν τους άρεσε ο Ιησούς και όσοι τον ακολουθούσαν, τον κατηγόρησαν ότι ήταν μάγος και οδηγούσε τους ανθρώπους στην παραπλάνηση», αναφέρει στο History.com «αλλά ποτέ δεν είπαν ότι δεν υπήρχε».

Κιμάς γαρίδας και... 1821

Για τα διακόσια χρόνια από το 1821 το μόνο εξεζητημένο έδεσμα που απόλαυσαν οι υψηλοί προσκεκλημένοι (και απόγονοι) των προστάτιδων δυνάμεων είναι ο κιμάς γαρίδας! Κατά τα άλλα, το μενού περιελάμβανε ταπεινά καθημερινά πιάτα της ελληνικής -θαλασσινής- κουζίνας κατά παραγγελία, όπως λένε τα ρεπορτάζ, της Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας. Οι χαβιαρολαρύγγιοι -κατά Σκαρίμπα- θα κάνουν μία υποχώρηση… Εξάλλου τόσα έχουν φάει και προβλέπεται να φάνε από τους κόπους του ελληνικού λαού. Ας εκδημοκρατιστούν για λίγο γαστριμαργικά! Αυτή βέβαια είναι μία σοβαροφανής εκδοχή του γιορτασμού των 200 χρόνων από το 1821. Γιατί υπάρχει και η πιο ευτράπελη, που αποτυπώνεται στη φωτογραφία έξω από την Εθνική Πινακοθήκη. Με την Αγγελοπούλου, το σιγκούνι της και το πρωθυπουργικό ζεύγος…

Μαθήματα ληστρικής πατριδογνωσίας

Μικρό επετειακό. Αν το απλυταριό (έτσι ακριβώς) που συγκρότησε κυρίως τον στρατό της Επανάστασης, μαζί με τους παστρικούς και καλοταϊσμένους Φιλικούς συνωμότες, τους πλούσιους καραβοκυραίους, τους δυσφορούντες προεστούς και επισκόπους που διαγκωνίζονταν για την ηγεσία της, καταδίκαζαν πριν από 200 χρόνια τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται, αυτήν την ώρα δεν θα πετάγανε F16 πάνω απ’ τα κεφάλια μας, η Γιάννα δεν θα το ’παιζε Νεομπουμπουλίνα και το συγκρότημα του στιχοπλόκου των Εξάψεων δεν θα οραματιζόταν τον Κούλη ως Μιαούλη.

Παγκόσμιο συνέδριο Ρομά 1971-2021

Διεθνή Επετειακή Συνδιάσκεψη Ρομά 1971-2021 για τον εορτασμό μισού αιώνα από το πρώτο Παγκόσμιο Συνέδριο Ρομά, που διεξήχθη το 1971 στο Λονδίνο, διοργανώvει η Πανελλαδική Συνομοσπονδία Ελλήνων Ρομά «ΕΛΛΑΝ ΠΑΣΣΕ» και με αφορμή την επέτειο 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση του 1821.

Η αβάσταχτη βαρύτητα του 2020

Στο δοκίμιο «Χρόνος και Ιστορία», ο Τζόρτζιο Αγκάμπεν -προσεγγίζοντας τον χρόνο ως βασική συγκροτούσα συνιστώσα του κόσμου- σημειώνει πως η πραγματική επανάσταση δεν είναι να αλλάξεις τον κόσμο, αλλά να αλλάξεις τον χρόνο.

Διατρέχοντας την επικαιρότητα στις ευρωπαϊκές εφημερίδες, εύκολα κάποιος σκοντάφτει ξανά και ξανά πάνω στη φράση «2020, το μαύρο έτος του 21ου αιώνα». Ιδίως στον γαλλικό και στον ιταλικό Τύπο, αυτή η χρονιά έχει καταχωριστεί με το χρώμα του ερέβους ενώ σε παγκόσμιο επίπεδο, έχει ταυτιστεί με τις έννοιες «καραντίνα», «πανδημία» και «εγκλεισμός», διαταράσσοντας τη σχέση του ανθρώπινου υποκειμένου με τον χρόνο.

Ορφανοί είναι...

…όσοι δεν ζωντανεύουν τους προγόνους τους. Ετσι γράφει σε κάποιο ποίημά του ο οξύνους και στοχαστικός Μίμης Σουλιώτης που απήλθε νωρίς. Μας το θυμίζει το βιβλίο για το έργο και τον βίο του που κυκλοφόρησε πρόσφατα (Πεχλιβάνη-Κωτόπουλος). Ο ποιητικός λόγος θέτει ένα καίριο ζήτημα, με αφορμή και την επέτειο της φασιστική επίθεσης στη χώρα μας πριν από ογδόντα χρόνια.

Μέθοδος Γκρούεζα

Ο πρώτος που μου ήρθε στο μυαλό ήταν ο Κένεντι. Ο Τζον Φιτζέραλντ, του Κένεντι ο γιος, αυτού που πλήρωνε τους πάντες για να μη βγουν τα σκάνδαλα του γιου του παραέξω και που φυσικά είχε κόψει και μισθό (κανονικό και με υπερωρίες) στην Τζάκι, ώστε να μην πολυθυμώνει με τη Μέριλιν και χαλάσει τον γάμο της και χαθεί η προεδρία. Αυτής της Τζάκι, το γένος Μπουβιέ, αργότερα Ωνάση (α ρε κατακαημένη Κάλλας), της οποίας να ψωνίζει πολύ της άρεσε και σε φουστάνια πολλά ξόδευε και σε καπέλα ακόμη περισσότερα και που πολύ έκλαψε, πολύ όμως, σαν δίπλα της δολοφονήθηκε ο Τζον, το 1963, Νοέμβρης ήταν και γάντια φόραγε και καπέλο ασορτί και το ταγέρ της, ροζ ήταν, πολύ λερώθηκε, αίματα, μυαλά, δάκρυα, όλα ανάκατα και σε ειδικές συνθήκες θερμοκρασίας και υγρασίας το έχουν ακόμα και το φυλάνε αλλά δεν το δείχνουν στον κόσμο γιατί, λέει, «δεν κάνει».

Αν ο ΕΛΑΣ καταλάμβανε την Αθήνα

Αν είχε επιτραπεί στον EΛAΣ να μπει τον Οκτώβριο του '44 στην Αθήνα, θα είχαμε μια εντελώς διαφορετική εξέλιξη της χώρας. Δεν θα υπήρχε λόγος για το αιματοκύλισμα στα Δεκεμβριανά και στον Εμφύλιο που ακολούθησε, ούτε θα πρωταγωνιστούσαν μεταπολεμικά οι ακροδεξιές δυνάμεις που οδήγησαν στη δικτατορία του 1967 και την προδοσία της Κύπρου το 1974.

Στις 12 Οκτωβρίου 1944 οι Γερμανοί εγκαταλείπουν την Αθήνα.

Η κυβέρνηση Παπανδρέου θα αφιχθεί στις 18 του μήνα.

Η πρωτεύουσα ήταν ορθάνοιχτη, μα ο ΕΛΑΣ δεν μπήκε.

Μικρό πλιάτσικο, μεγάλο πλιάτσικο

Ενδεχομένως παραβιάζω ανοιχτές πόρτες. Εγραψε το περασμένο Σάββατο ο Αρης Χατζηστεφάνου ένα εύστοχο κείμενο για το «Δικαίωμα στο πλιάτσικο», ξεκινώντας από την αγγλοσαξονική λέξη loot που χρησιμοποιείται για τη λεηλασία, την αρπαγή, κι εκεί επισήμανε την απροσδόκητη σύνδεση του looting (=πλιάτσικο) με τις οικονομικές και κοινωνικές ρίζες του ρατσισμού: εφόσον ιδιοκτησία στη δουλοκτητική Αμερική σήμαινε λίγο πολύ μέχρι και τον 19ο αιώνα την κατοχή γης και μαύρων δούλων, looting (=πλιάτσικο) αποκαλούνταν και η διά της βίας απελευθέρωση ενός σκλάβου από πλήθος εξεγερμένων μαύρων (ενδεχομένως με τη δειλή υποστήριξη και λίγων λευκών). Και σ’ αυτήν την αυτονόητη στις μέρες μας απελευθερωτική πράξη θεμελιώνεται, κυριολεκτικά και μεταφορικά, ένα «δικαίωμα στο πλιάτσικο», κατά τον τίτλο του κειμένου του Α.Χ. («Εφ.Συν.» 30/5/2020).

Καταπέλτης η Κομισιόν κατά της Κεραμέως για θρησκευτικά και «εθνική προπαγάνδα» στα σχολεία

Έμμεση αλλά σαφή καταδίκη των πολιτικών της υπουργού Παιδείας, Νίκης Κεραμέως, συνιστά η απάντηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στις ερωτήσεις του Στέλιου Κούλογλου σχετικά με την διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών στα σχολεία, αλλά και την «καλλιέργεια εθνικής συνείδησης» στους μαθητές.

Συγκεκριμένα, ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ με ερωτήσεις του προς την Κομισιόν είχε επισημάνει πως οι δηλώσεις της υπουργού ότι η εκμάθηση της ιστορίας «δεν πρέπει να έχει χαρακτήρα κοινωνιολογικό, αλλά να αναπτύσσει την εθνική συνείδηση», αντίκεινται στα ευρωπαϊκά ιδεώδη αλλά και στα προγράμματα σπουδών του δυτικού κόσμου, που υιοθετούν ως σκοπό της ιστορίας την καλλιέργεια της ιστορικής συνείδησης και σκέψης. «Η “εθνική συνείδηση” θεωρείται υπεύθυνη για τον εθνικισμό και συνιστά εμπόδιο για την ευρωπαϊκή συνύπαρξη, όπως προκύπτει και από τις εργασίες του Συμβουλίου της Ευρώπης», τόνιζε ο ευρωβουλευτής στις ερωτήσεις του.

Η εξήγηση για τα... ακατανόητα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς!

Την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς όλα τα παιδιά γυρνούν στα σπίτια γνωστών και φίλων ψάλλοντας τα κάλαντα και προετοιμάζοντάς μας για την έλευση της νέας χρονιάς.

Πλέον, στην Ελλάδα τα καθιερωμένα πρωτοχρονιάτικα κάλαντα είναι γνωστά με το όνομα «Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά» και ψάλλονταν αρχικά στο νότιο και ανατολικό Αιγαίο και σε περιοχές της δυτικής Μικράς Ασίας, ωστόσο εδώ και κάποιες δεκαετίες έχουν γίνει τα επίσημα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς παρόλο που οι περισσότεροι στίχοι τους δεν βγάζουν ιδιαίτερο νόημα!

Αν κάποιος ακούσει ή διαβάσει τους στίχους θα καταλάβει ότι είναι αρκετά δυσνόητοι και ασυνάρτητοι με κάποιους στίχους να μοιάζουν τελείως άσχετοι με το υπόλοιπο περιεχόμενο.

Η αλήθεια ωστόσο είναι αρκετά… ρομαντική καθώς πίσω από τους δυσνόητους στίχους κρύβεται καλά μια ιστορία αγάπης!

Η ιστορία μας μέσα από τα παιχνίδια...

Δεκαετία του ’80. Η οικογένεια συγκεντρώνεται απέναντι από την τηλεόραση, η οποία υπάρχει πλέον σχεδόν σε κάθε σπίτι. Αρχίζει μία από τις πιο επιτυχημένες τηλεοπτικές σειρές της εποχής, με τον Ντέιβιντ Χάσελχοφ να υποδύεται έναν πρώην αστυνομικό, που καλείται να πατάξει το έγκλημα με όχημα τον υπερσύγχρονο «ΚΙΤΤ». Πρόκειται για ένα αυτοκίνητο που μιλά και σκέφτεται σαν άνθρωπος, δεν χρειάζεται οδηγό και «πιάνει» μεγάλες ταχύτητες.
Στο τέλος της χρονιάς, ο μικρός γιος της οικογένειας ανοίγει το δώρο που βρίσκει κάτω από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο, το οποίο περιέχει το ρολόι του ΚΙΤΤ! Κατεβάζει από αυτό τις «ράμπες εκτόξευσης», το κουρδίζει και μέσα από το ρολόι βγαίνει το αυτοκίνητο του ιππότη της ασφάλτου!

Ο «μύθος» και ο μύθος

Καθώς πλησιάζει η επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, θα αρχίσουν πάλι να κυκλοφορούν, έντυπα και ηλεκτρονικά, διάφορα κείμενα που θα κάνουν λόγο για τον «μύθο» των νεκρών στο Πολυτεχνείο τον Νοέμβριο του 1973. Μια διαφορετική εκδοχή αυτού του «μύθου» είναι ότι δεν υπήρξαν νεκροί μέσα στο κτίριο του Πολυτεχνείου, άποψη που συμμερίζεται και νυν υπουργός της κυβέρνησης, λες και οι νεκροί εκείνων των ημερών ήταν θύματα σε τροχαία δυστυχήματα και όχι πολίτες οι οποίοι σκοτώθηκαν από τα πυρά του στρατού, ο οποίος είχε κατακλύσει το κέντρο της πρωτεύουσας για να καταστείλει την εξέγερση.