Ιερός Πόλεμος: Ρώσικη Εκκλησία κατά Οικουμενικού Πατριαρχείου

Να διακόψει τη μνημόνευση του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου κατά την τέλεση της Θείας λειτουργίας στη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, όχι όμως και την επικοινωνία μεταξύ των δύο εκκλησιών, αποφάσισε ο Πατριάρχης Μόσχας και πασών των Ρωσιών, Κύριλλος.

«Ιερός Πόλεμος» Βαρθολομαίου κατά Ιερώνυμου για το κτήμα Προμπονά

Στο ΣτΕ προσέφυγε το Οικουμενικό Πατριαρχείο, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος και η Ιερά, Βασιλική, Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή των Βαλτάδων, κατά του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Ιερώνυμου με αφορμή το κτήμα Προμπονά στα όρια του Δήμου Αθηναίων και την εκεί λειτουργία Εκκλησίας.

Υπενθυμίζεται ότι η δικαστική διένεξη ξεκίνησε στα τέλη Φεβρουαρίου ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών όταν η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών και ο κ. Ιερώνυμος κατέθεσαν ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών αγωγή κατά του Οικουμενικού Πατριάρχη αλλά και κατά της επιτροπής του κληροδοτήματος Προμπονά (έκτασης 8.554 τ.μ.).

Ο Ιερός Πόλεμος του Πούτιν

Λίγο πριν τα χαράματα μια διμοιρία ένοπλων αστυνομικών μπήκαν στο διαμέρισμα του Γεβγκένι Λεμπέντεφ στα βόρεια προάστια της Μόσχας. "Μου είπαν να ξαπλώσω στο πάτωμα με το πρόσωπό μου κάτω", είπε ο ίδιος θυμούμενος το περιστατικό του περασμένου Νοεμβρίου. "Δεν μου επέτρεπαν να κοιτάω όσο εκείνοι ερευνούσαν το διαμέρισμα. Τα παιδιά μου ήταν τρομοκρατημένα. Η πεντάχρονη κόρη μου χρειάστηκε χρόνο για να το ξεπεράσει. Θεώρησε ότι ήταν ληστές".

Όμως ο Λεμπέντεφ δεν ήταν ύποπτος τρομοκρατίας, ούτε κατηγορούνταν για φόνο, ένοπλη ληστεία, προδοσία ή κάποιο άλλο σοβαρό έγκλημα. Αντιθέτως οι πάνοπλοι αστυνομικοί ερευνούσαν το σπίτι για παράβαση του αμφιλεγόμενου ρώσικου νόμου περί "προσβολής του θρησκευτικού αισθήματος των πιστών". Ο νόμος υπογράφτηκε από τον Βλάντιμιρ Πούτιν το 2013 και προβλέπει ένα χρόνο φυλάκιση για όποιον προβαίνει σε μια προσβλητική πράξη έξω από ένα χώρο λατρείας. Εάν η πράξη συμβεί εντός του χώρου, τότε η φυλάκιση φτάνει τα τρία χρόνια.

Ισλάμ και Δύση: Ο νέος «Ιερός Πόλεμος»;

«Ω Θεέ μου, δείξε μου τον εχθρό. Όταν ξέρει κανείς ποιος είναι ο εχθρός του μπορεί να τον σκοτώσει. Όμως αυτοί οι άνθρωποι με μπερδεύουν. Ποιος με πληγώνει; Ποιος καταστρέφει τη ζωή μου; Πες μου σε ποιόν ν’ ανταποδώσω τα χτυπήματα;»  Β.Σ. Νάιπουλ, In a Free State, 1971 

«Αν θέλεις να πάρεις κάτι από την ψυχή της Ανατολής μην την πλησιάζεις σαν ξένη χώρα, μα σαν να επιστρέφεις στον τόπο σου –στον εαυτό σου… Μην πηγαίνεις συγκαταβατικά, ως φορέας του πολιτισμού, αλλά ως μαθητής, ταπεινός και δεκτικός». Marcus Ehrenpreis, The Soul of East, 1927

Από την αυγή της ιστορίας η ανθρωπότητα δεν έζησε πάνω από έναν μήνα δίχως πόλεμο. Οι περισσότεροι πόλεμοι δεν ήταν απλοϊκές μανιχαϊστικές συγκρούσεις ανάμεσα σε «καλούς» και «κακούς», αλλά αποτελέσματα έντονων γεωπολιτικών, οικονομικών και πολιτιστικών ανταγωνισμών με στόχο την κυριαρχία. Πριν από δύο αιώνες ο Καρλ φον Κλαούσεβιτς, στο περίφημο σύγγραμμά του Περί του Πολέμου, είχε αποφανθεί πως «ο πόλεμος είναι μια απλή συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα». Δύο αιώνες αργότερα ο άνθρωπος συνεχίζει να πολεμά με πολιτικούς όρους, επιδιώκοντας να επιβάλει με τη βία τη θέληση και την κυριαρχία του πάνω στον αντίπαλο του.