Για το μύθο της επιστημονικής ουδετερότητας

Από τις πρώτες μέρες της πανδημίας η διαχείρισή της από την κυβέρνηση στηρίχτηκε πολιτικά με το ιδεολόγημα της επιστημονικής ουδετερότητας, ότι η επιστήμη είναι κάτι ουδέτερο, αταξικό, αίρεται πάνω από πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές. Ο «ρόλος της κυβέρνησης είναι να ακούει τους ειδικούς», «να ακολουθεί τις οδηγίες τους ώστε να βγούμε από το τούνελ».

Πέρα από τον τομέα της Υγείας το αφήγημα γενικεύτηκε στον τομέα της οικονομίας και της κοινωνικής ζωής με χαρακτηριστικό σύνθημα «Ενας Τσιόδρας για την οικονομία». Το δυστοπικό μέλλον που προετοιμάζουν για την εργατική τάξη, τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα, τη νεολαία, ώστε να αντιμετωπίσει το καπιταλιστικό σύστημα την κρίση του, παρουσιάζεται περίπου ως νομοτέλεια γιατί στηρίζεται από την επιστημοσύνη του νομπελίστα κ. Πισσαρίδη με τη γνωστή έκθεσή του.

Τι είναι “ιδεολογία”;

Αυτό που αποκαλούμε κοινώς ως ιδεολογία, στην ουσία αποτελεί την συστηματοποίηση και αναγωγή σε θεωρητικό σχήμα, της απογοήτευσης μέρους των ατόμων από την ισχύουσα τάξη πραγμάτων καθώς και της πρότασής τους για μια εναλλακτική διαμόρφωσή της.

Κατά κάποιον τρόπο – εντελώς ιστορικό κι όχι ιδεαλιστικό-, οι περισσότερες από τις γνωστές πολιτικές θεωρίες και τα μεγάλα ιδεολογικά φιλοσοφικά συστήματα, αναδύθηκαν και αναπτύχθηκαν σε εποχές και περιοχές με δεδομένες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες, ικανές δηλαδή να επιτρέψουν σε νέα συστήματα σκέψης και πράξης να ευδοκιμήσουν. Έτσι, μπορούμε να φανταστούμε τα αίτια εξαιτίας των οποίων ο επιστημονικός σοσιαλισμός που εισήγαγε πρώτος ο Μαρξ, βρήκε το έδαφός του στην κεντρική και δυτική Ευρώπη (Γερμανία και Αγγλία αντίστοιχα οι χώρες στις οποίες συνέγραψε τα κυριότερα έργα του) κατά τις αρχές του δεύτερου μισού του 19ου αιώνα.

Μήπως η βιολογία είναι ιδεολογία;…

Oι σεξουαλικές πρακτικές ως κοινωνικές και πολιτισμικές πρακτικές.

Κατά κάποιο τρόπο τα δικαιώματα (ανθρώπινα, ατομικά κ.ο.κ.) που περιβάλλουν τους βιόκοσμους αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης (οικογένεια, προσωπικές σχέσεις κ.λπ.) συγκροτούν νομικο-θεσμικά στην αστική κοινωνία τον «ιδιωτικό χώρο». Η προστασία αυτού του χώρου συνιστά την «αναγκαία παραχώρηση» από μεριάς του κεφαλαίου, στα άτομα, καθώς η κοινωνική εργασία που εδώ προσφέρεται (οικιακή εργασία, εργασία φροντίδας και ανατροφής) απαιτεί τέτοια ποιοτικά χαρακτηριστικά που μόνο άτομα που αισθάνονται ελεύθερα και ιδιωτικά, κυριολεκτικά «σαν στο σπίτι τους», μπορούν να προσφέρουν. Ακριβώς επειδή πρόκειται για ποιοτική εργασία το κράτος ή, το κεφάλαιο αρνούνται εξαιτίας του δυσανάλογου κόστους να την αναλάβουν.

Τα εγκλήματα κάτω απ’ το χαλί της ιδεολογίας ή/και της προόδου

«Δεν υπάρχει σημαία αρκετά μεγάλη για καλύψει τη ντροπή να σκοτώνεις αθώους ανθρώπους.»

Χάουαρντ Ζιν

~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ο Χάουαρντ Ζιν ξεκινάει το εμβληματικό «Η ιστορία του λαού των Ηνωμένων Πολιτειών» με τα εγκλήματα του Χριστόφορου Κολόμβου. Απ’ τις πρώτες σελίδες μας εξηγεί πώς αντιλαμβάνεται την Ιστορία και τις αφηγήσεις της.

«Η αβασάνιστη αποδοχή φρικαλεοτήτων, ως λυπηρό αλλά αναγκαίο τίμημα για την πρόοδο (η Χιροσίμα και το Βιετνάμ, προκειμένου να σωθεί ο Δυτικός Πολιτισμός, η Κροστάνδη και η Ουγγαρία προκειμένου να σωθεί ο σοσιαλισμός) συμβαίνει ακόμα και σήμερα.

Ένας από τους λόγους που τέτοιες φρικαλεότητες εξακολουθούν να συμβαίνουν είναι ότι μάθαμε να τις θάβουμε κάτω από χιλιάδες άλλα γεγονότα, όπως θάβουμε τα ραδιενεργά κατάλοιπα μέσα στη γη.

Η δική μου οπτική γωνιά στην αφήγηση της ιστορίας είναι διαφορετική: πιστεύω ότι δεν πρέπει να δεχόμαστε ότι η μνήμη των κρατών ταυτίζεται με τη δική μας. Τα έθνη δεν είναι και δεν υπήρξαν ποτέ κοινότητες.

Φαντασιακή τάξη και ιδεολογική ηγεμονία

Μέχρι και την παραμονή του βρετανικού δημοψηφίσματος, στη συντριπτική τους πλειονότητα δημοσκόποι και αναλυτές αποφαίνονταν ότι το Brexit «δεν πρόκειται να κερδίσει». Οταν ο Τραμπ κέρδισε το χρίσμα, όλοι είπαν «δεν μπορεί να κερδίσει την προεδρία». Μετά τις διαψεύσεις έλεγαν οι σχολιαστές «η πολιτική τρελάθηκε», «πέσαμε από τα σύννεφα». Και όμως, οι ανατροπές αυτές δεν ήταν απρόβλεπτες.

Οι ίδιες πολιτικές, οικονομικές και πολιτισμικές τάσεις οδήγησαν στο Brexit, τον Τραμπ, την εθνικιστική Ακροδεξιά σε όλη την Ευρώπη. Προβλέψαμε τη νίκη του Brexit και του Τραμπ. Τρεις μέρες πριν από τις αμερικανικές εκλογές γράφαμε στην «Αυγή»: «Οπως είπε η Χίλαρι, οι Αμερικανοί έχουν να επιλέξουν μεταξύ αυτής, ενός “πραγματικού” ανθρώπου, και κάποιου άλλου “ψεύτικου, φτιαχτού”.

Το Κέντρο δεν έχει καμία ιδεολογία

Τις τελευταίες δεκαετίες γίνεται προσπάθεια χρησιμοποίησης του κεντρώου χώρου από όλες τις πολιτικές παρατάξεις, δεξιές και σοσιαλδημοκρατικές. Στις μέρες μας, όλοι κάνουν λόγο για την «ανάγκη» δημιουργίας μιας μεγάλης προοδευτικής συμμαχίας. Ακόμα και οι ακραιφνείς νεοφιλελεύθεροι προσπαθούν υποκριτικά να εμφανιστούν ότι καλύπτουν πολιτικά τον χώρο του Κέντρου.

Είναι, όμως, γνωστό ότι το Κέντρο δεν έχει καμία ιδεολογία. Είναι μία ωραιοποιημένη μορφή του παγκόσμιου νεοφιλελευθερισμού, δηλαδή του καπιταλισμού, και ως εκ τούτου είναι το πρόσχημα για παραπλάνηση των λαών, προκειμένου, στο πλαίσιο του νεοφιλελευθερισμού και προς εξυπηρέτηση του μεγάλου κεφαλαίου, να προωθηθούν απάνθρωπα και σκληρά οικονομικά μέτρα εναντίον των εργαζομένων, αφαιρώντας, συνεχώς, ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα, καθώς και θεμελιώδεις ελευθερίες των πολιτών, για την κατάκτηση των οποίων χρειάστηκαν πολλοί αγώνες από όλους τους λαούς της Γης.

ΝΔ: Μετωπική σύγκρουση με ΣΥΡΙΖΑ

Σε εφ’ όλης της ύλης ιδεολογική και πολιτική αντεπίθεση κατά του ΣΥΡΙΖΑ προχωρά η Συγγρού. Στο στόχαστρο της ΝΔ επίσης απεργίες και καταλήψεις.

Μετωπική επίθεση στο ΣΥΡΙΖΑ ενόψει ασφαλιστικού ετοιμάζει η ΝΔ ανοίγοντας όμως τη βεντάλια της αντιπαράθεσης και επιχειρώντας ιδεολογική αντεπίθεση κατά αυτού που στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχουν αποκαλέσει «ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς».

Σ’ αυτό το πλαίσιο αναμένονται υψηλοί τόνοι από τον Κυριάκο Μητσοτάκη κατά τη διήμερη συζήτηση του πολυνομοσχεδίου στη βουλή το Σαββατοκύριακο και ήδη μια πρώτη γεύση δόθηκε από τη στάση των βουλευτών της ΝΔ στην αρμόδια επιτροπή αλλά και από τη χαρακτηριστική αποστροφή του Γιώργου Κουμουτσάκου που τόνισε ότι «η ΝΔ δεν θα συμπράξει» στα διλήμματα της κυβέρνησης.

ND System Error

Οι εκλογές της Ν.Δ. και όλη η φαιδρότητα που τις συνοδεύει, η αποτυχία ενός κόμματος, που προσπαθεί να πείσει ότι είναι η μόνη λύση για τη χώρα, να διοργανώσει εσωτερικές εκλογές, δεν είναι απλώς κάτι που έχει κάνει στους περισσότερους κατοίκους της χώρας να αναζητήσουν καινούργιο συκώτι από το γέλιο. Είναι συμπυκνωμένη όλη τη παθογένεια του πολιτικού συστήματος, από την μεταπολίτευση και μετά, είναι ο εκφυλισμός της έννοιας του πολιτικού, είναι το τέλος της «σοβαρότητας» των σωτήρων.

Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης βρίσκεται σε έναν πρωτοφανή εμφύλιο, αλλά αυτός ο εμφύλιος δεν έχει κανένα ιδεολογικό υπόβαθρο. Ο κάθε υποψήφιος και οι υποστηρικτές του προσπαθούν να αποδείξουν ότι οι υπόλοιποι είναι πιο ανίκανοι από τον ίδιο.

«Αμα ο άλλος κόβει κεφάλια, τραβάς πρώτος τη χατζάρα»

ΚΛΙΚ ΓΙΑ ΜΕΓΕΘΥΝΣΗ

ΕΡΕΥΝΑ ΤΟΥ ΠΑΝΤΕΙΟΥ ΑΝΑΔΕΙΚΝΥΕΙ ΤΗΝ ΑΠΗΧΗΣΗ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ ΣΕ ΤΜΗΜΑ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΡΙΠΤΕΙ ΤΟ ΜΥΘΟ ΟΤΙ Η ΣΤΡΟΦΗ ΠΡΟΣ ΤΗ ΝΕΟΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ.

Ταυτίζονται με την ιδεολογία της Χρυσής Αυγής οι νεαροί ψηφοφόροι της το 2012, ξεπερνώντας όλα τα άλλα κόμματα ως προς την ταύτιση ψηφοφόρων και κόμματος. Αποδέχονται πλήρως τον αυτοπροσδιορισμό της Χ.Α. ως «εθνικιστικού κόμματος», απορρίπτοντας ως «απεχθείς» τους χαρακτηρισμούς «φασίστες» ή «νεοναζί», ακόμη κι όταν αναγνωρίζουν ότι υπάρχουν ιδεολογικοπολιτικές συνάφειες της Χ.Α. με το φασισμό.