Με αφορμή το ζήτημα που ανέκυψε για το μάθημα των Θρησκευτικών
αναδεικνύεται για μία ακόμη φορά ότι η ελληνική κοινωνία δεν βιώνει κρίση αλλά
παρακμή πνευματική. Δεν διαχωρίζεται η θρησκεία, που αφορά στα τυπικά του
ιερατείου, από τη Θεολογία που αποτελεί το θεωρητικό βραχίωνα της εξήγησης των
θρησκειών και θέτει υπαρξιακά ζητήματα. Άναρθρες κραυγές αποσπασματικών σκέψεων
εκφράζονται στο δημόσιο διάλογο, αναλόγως με τις ιδεολογικές εμμονές του
καθενός. Αντιπαρατίθενται από τη μία ο φιλελευθερισμός, αριστερός και δεξιός,
που αποτελούν τη διαφορετική όψη του ίδιου νομίσματος και από την άλλη ο
πατροπαράδοτος εκκλησιαστικός εθνικιστικός και φασιστικός λόγος. Ο σκοταδισμός
και από τις δύο πλευρές είναι εμφανής.
