Για την οικονομία της συζήτησης, έστω ότι έχουν δίκιο όσοι θεωρούν ότι ο δικαιωματικός ξεσηκωμός των τελευταίων ημερών σε κάποια ηλεκτρονικά μέσα και σίγουρα στα πάντα ετοιμοπόλεμα σόσιαλ μίντια είναι περισσότερο για το «πάπλωμα». Ότι ναι μεν 177 βουλευτές (168 ΟΧΙ από ΝΔ + Ελληνική Λύση (;) κι 9 Παρών από Μέρα25*) καταψήφισαν το άρθρο της συνταγματικής αναθεώρησης για «απαγόρευση διακρίσεων και βάσει φύλου, ταυτότητας φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού» που πρότεινε ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αυτό έχει μόνο συμβολικό αντίκτυπο αφού -δόξα σοι ο Θεός, μας κοιτάζει κιόλας- το Σύνταγμά μας προβλέπει (και διασφαλίζει) ότι είμαστε ίσοι απέναντί του. Κάποιος βέβαια θα μπορούσε να προσθέσει ότι όσο περισσότερα πεδία συμπεριλήψης υπάρχουν τόσο πιο ισχυρό το δίχτυ προστασίας και, με όλα αυτά που έχουμε ζήσει την τελευταία δεκαετία, το μήνυμα που θα έπαιρνε η κοινωνία θα ήταν πιο δυνατό. Κι ότι η σκέψη πως οι 177 δεν υπερψήφισαν με νομοτεχνικά ή συνταγματολογικά κριτήρια, επειδή – ας πούμε- πιστεύουν ότι οι προοδευτικές χώρες χρειάζονται «ελαφριά συντάγματα», κινείται κάπου μεταξύ του πετυχημένου αστείου και του ευσεβούς πόθου.
