Είναι, πραγματικά, δραματικό το γεγονός ότι αυτό που δεν τόλμησε ένας
δικτάτορας, ο Μεταξάς, επικαλούμενος τον εύλογο «εκβιασμό» των ισχυρών
ομοϊδεατών του και την επικινδυνότητα ενός καταστροφικού «Ζαλλόγου»,
είχε το θράσος να πράξει ένας εκλεγμένος Αριστερός πρωθυπουργός.
«Η υψηλότερη τέχνη του πολέμου είναι να μην πολεμάς καθόλου! Αλλά,
αντίθετα, να υπονομεύσεις οτιδήποτε έχει αξία στην χώρα του εχθρού σου,
ώστε η αντίληψη της πραγματικότητας στο μυαλό του εχθρού σου να
διαστρεβλωθεί σε τέτοιο βαθμό που να μην σε θεωρεί καν εχθρό. Και
αντίθετα να πιστέψει ότι το δικό σου σύστημα, ο δικός σου πολιτισμός και
τα δικά σου ήθη αποτελούν εναλλακτικές, που όχι μόνο δεν τις
απεχθάνεται, αλλά τις επιθυμεί και τις προτιμά από το να πεθάνει για τις
δικές του».
