Παρακολουθώ με ενδιαφέρον την τηλεοπτική φρενίτιδα του κορωνοιού, που εδώ και πολλές μέρες έχει στον πυρήνα της θεματολογίας των ειδήσεων τον “ανεύθυνο πολίτη”. Εκείνον που το μιντιακό αφήγημα μας λέει ότι δεν μπορεί να τιθασεύσει τις ορμές του (σάμπως πέρασε διαφωτισμό;) και να ακολουθήσει τους κανόνες για τον περιορισμό της διασποράς του κορονοϊού, και δια ταύτα χρειάζεται αστυνομική επιτήρηση, τιμωρία,πρόστιμα και γιατί όχι; διαπόμπευση. Εντυπωσιάστηκα όχι τόσο από το πόσο γρήγορα μεγάλη μερίδα χρηστών των κοινωνικών δικτύων έσπευσαν να αποδεχθούν σχεδόν αναντίρρητα τα μέτρα καθολικής απαγόρευσης και αστυνόμευσης, αλλά από την ένθερμη, σε αρκετές περιπτώσεις, υιοθέτηση αυτής τη ρητορικής. Του “καλά μας έκαναν,αφού τέτοιοι είμαστε”. Κάποιοι μάλιστα έφτασαν σε υπερβολές, χαρακτηρίζοντας όσους τόλμησαν να πάνε μια βόλτα στη θάλασσα και να κυκλοφορήσουν έξω για να πάρουν αέρα, ακόμα και αν είχαν τηρήσει τις προβλεπόμενες αποστάσεις ασφάλειας, ως ζώα, υπάνθρωπους κτλ.
