Η κατάθλιψη σε παιδιά και έφηβους, µέχρι και το πρόσφατο παρελθόν, παρέμενε ένα άγνωστο και ανεξερεύνητο πεδίο, καθώς συνδεόταν περισσότερο µε τις έντονες συναισθηµατικές αντιδράσεις της εφηβικής ηλικίας, ενώ ταυτόχρονα θεωρούνταν µια ψυχική διαταραχή που αφορούσε κυρίως τον ενήλικο πληθυσµό.
Το 1971, σε ψυχιατρικό συνέδριο στη Στοκχόλµη, παρουσιάστηκαν οι πρώτες επιδηµιολογικές έρευνες αναφορικά µε την κατάθλιψη στα παιδιά και στους έφηβους, οι οποίες σταδιακά, µαζί µε άλλες επισταµένες µελέτες, οδήγησαν στον προσδιορισµό της κλινικής εικόνας του όρου. Οι έρευνες που ακολούθησαν έδειξαν ανησυχητικά ποσοστά εµφάνισης της κατάθλιψης στην εφηβική ηλικία, τα οποία σηµειώνουν διαρκώς αυξητική τάση.
Τι συµβαίνει όµως και οι έφηβοι χάνουν την επιθυµία τους για ζωή; Ποιες συνθήκες και ποιες εµπειρίες λειτουργούν σε βάρος της νεανικής τους ορµής, βυθίζοντάς τους σε µια απύθµενη άβυσσο και στερώντας τους την ευκαιρία να απολαύσουν τη ζωτικότητα των πρώτων αυτών νεανικών τους χρόνων;
