Στον πάτο της ευρωπαϊκής λίστας των «ευτυχισμένων» η Ελλάδα

Τρίτη από το τέλος στη λίστα με τους πιο «ικανοποιημένους» κατοίκους της Ε.Ε. η Ελλάδα. Προτελευταία η Γερμανία και τελευταία η Βουλγαρία, σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat.

Η Φιvλανδία η ευτυχέστερη χώρα στον κόσμο σύμφωνα με τον ΟΗΕ - Πού βρίσκεται η Ελλάδα

Για έκτη συνεχή φορά, η Φινλανδία κατέλαβε τη θέση της πιο ευτυχισμένης χώρας στον κόσμο σύμφωνα με τον ετήσιο δείκτη που συντάσσεται υπό την αιγίδα του ΟΗΕ και που αποκάλυψε ότι η καλοσύνη βρίσκεται σε σημαντική άνοδο στην Ουκρανία αλλά υποχωρεί στη Ρωσία.
Η παγκόσμια έκθεση για την ευτυχία είναι ένας δείκτης μέτρησης που δημοσιοποιείται από το Δίκτυο Λύσεων Βιώσιμης Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών κάθε χρόνο από το 2012.

Πόσα λεφτά φέρνουν την ευτυχία

Ανάλυση ερευνών που έχουν γίνει με αντικείμενο το θέμα' φέρνουν τα λεφτά την ευτυχία' καταλήγει στο ότι ναι, τη φέρνουν, αλλά με μια προϋπόθεση.
Η ερώτηση “φέρνουν τα λεφτά την ευτυχία” έχει αναλυθεί εκτενέστατα από επιστήμονες πολλών διαφορετικών ειδικοτήτων -αφού είναι ένα ζήτημα που απασχολεί όλους τους κατοίκους του πλανήτη -από τότε που υπάρχουν λεφτά.

Ο Αρκάς και η ευτυχία του μισανθρωπισμού

Όποιος, λοιπόν, μισεί τους εφησυχασμένους, εκείνους που ζουν στην “καρακοσμάρα” τους κατά πως λέει κι ο λαός, “ενώ γύρω τους οργιάζει ο ρατσισμός, ο σεξισμός και η πατριαρχία”, είναι διότι, πιθανότατα, μισούν τους ευτυχισμένους ανθρώπους. Και τούτο διότι μάλλον οι γονείς τους δεν τους αγάπησαν αρκετά ώστε να τους χαρίζουν κάθε πρωτοχρονιά το φλουρί της βασιλόπιτας. Γίνονται σαν τη Ρόζα, κι επιμένουν να φωνάζουν ενάντια σε έναν κόσμο - “κόλαση αδικίας κι εκμετάλλευσης”, αντί να γίνονται Θανασάκηδες που νοιάζονται μοναχά για το φαΐ και το κορίτσι.

Δυστυχία VS ευτυχία

Η ειδοποιός διαφορά τους δε βρίσκεται απαραίτητα στις εμπειρίες αλλά στις ερμηνείες και τον τρόπο σκέψης μας

Τι είναι αυτό που ξεχωρίζει τους ευτυχισμένους από τους δυστυχισμένους ανθρώπους; Σίγουρα όχι η ύπαρξη ή μη αρνητικών συναισθημάτων, γιατί αρνητικά συναισθήματα βιώνουμε όλοι στη ζωή μας. Κι αυτό είναι και υγιές και απαραίτητο, γιατί όλα τα συναισθήματα έχουν κάποιο σκοπό και κάτι εξυπηρετούν. Στην πραγματικότητα, η διαφορά ανάμεσα στους ευτυχισμένους και τους δυστυχισμένους ανθρώπους δε βρίσκεται στα συναισθήματα αλλά στο πώς τα ερμηνεύουν και πως επιλέγουν να τα διαχειριστούν.

Υπάρχουν αναρίθμητες μελέτες που επιβεβαιώνουν πως ο χρόνιος αρνητισμός μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την υγεία και την ευτυχία μας. Έχει ακόμη αποδειχτεί ότι σε μεγάλο βαθμό τα αρνητικά συναισθήματα προέρχονται κυρίως από ένα λανθασμένο ή έστω διαστρεβλωμένο τρόπο αντίληψης της πραγματικότητας. Μήπως λοιπόν ήρθε η ώρα να αναλογιστούμε αν όντως η ζωή μας είναι τόσο άσχημη (ώστε να δικαιολογεί τη δυστυχία μας) ή μήπως κάνουμε εμείς κάτι λάθος;

Κάνοντας όνειρα αγκαλιά με μία... σκασμένη μπάλα

«Πως θα εξηγούσατε σε ένα παιδί τι είναι ευτυχία;», ρώτησε κάποτε ένας δημοσιογράφος τη Γερμανίδα θεολόγο, Δωροθέα Ζέλε.

«Δεν θα του εξηγούσα, θα του πέταγα μία μπάλα να παίξει», απάντησε εκείνη, επιβεβαιώνοντας με λίγες λέξεις τη χαρά του παιχνιδιού, τη δύναμη του ποδοσφαίρου.

Μην κυνηγάτε την ευτυχία. Απολαύστε τη στιγμή!

Η ευτυχία δεν είναι ιδανικό της λογικής, αλλά της φαντασίας. - Ιμμάνουελ Καντ

Ηαλήθεια είναι ότι υπάρχουν πολλά αποφθέγματα για την ευτυχία και όλα τους είναι μοναδικά και αληθινά. Για του λόγου το ασφαλές για τον Αλβέρτο Αινστάιν «αν θες να ζήσεις μια ευτυχισμένη ζωή, εξάρτησέ την από έναν στόχο, όχι από ανθρώπους ή αντικείμενα». Για τον Βίκτορ Ουγκώ πάλι «η μεγαλύτερη ευτυχία στη ζωή είναι η πεποίθηση ότι μας αγαπούν».

Τα social media έχουν πολύ μικρή επίδραση στην ευτυχία των νέων ανθρώπων

Ο χρόνος που αφιερώνεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχει μόνο μικρό αντίκτυπο στην ευημερία των νέων ανθρώπων, παρά την ευρεία αντίληψη ότι ισχύει το αντίθετο.

Η ζωή αρχίζει στα 50

«Η ζωή γίνεται καλύτερη μετά τα 50». Μοιάζει σαν υπόσχεση. Μπορεί όμως να είναι και ευσεβής πόθος. Όχι, σύμφωνα με τον δημοσιογράφο-συγγραφέα Jonathan Rauch, ο οποίος στο βιβλίο του «Η καμπύλη της ευτυχίας - Γιατί η ζωή βελτιώνεται μετά τα 50», μια μελέτη που επιχειρεί να αποδείξει ότι η ζωή δεν τελειώνει αλλά ουσιαστικά ξαναρχίζει στα 50, υποστηρίζει ότι το πόσο ευτυχισμένοι αισθανόμαστε μειώνεται σταδιακά αλλά σταθερά από την ηλικία των 20+ έως ότου περάσουμε το κατώφλι των 50, οπότε αρχίζει μια ανοδική πορεία που διαρκεί μέχρι σχεδόν το τέλος της ζωής. «Στο μέσο της ενήλικης ζωής μας αισθανόμαστε ανήσυχοι, αγχωμένοι και δυστυχείς», γράφει.

Οι όμορφοι άνθρωποι δεν χάνονται…

Μετά από ένα μεγάλο διάστημα αποχής λόγω προσωπικών δυσκολιών, και αφού άφησα το καλοκαίρι να περάσει προσφέροντας μου έντονες δόσεις μελαγχολίας, επέστρεψα στον αγαπημένο μου μικρό φορητό υπολογιστή. Σε αυτό που αγαπώ και με γεμίζει όσο λίγα πράγματα στην ζωή μου, στην συγγραφή.

Κάθεσαι λοιπόν, σε ένα μικρό καφενέ της Αθήνας, με τον κέρσορα του υπολογιστή να αναβοσβήνει ανυπόμονα, σκέφτεσαι και αναπολείς. Ανθρώπους, καταστάσεις, συναισθήματα, στιγμές που ζεις και έζησες.

Η σαρωτική εφηβεία της μέσης ηλικίας

Επειδή ο άνθρωπος ρέπει στην αμεριμνησία και τη νωθρότητα, συνεχώς αναβάλλει τις σοβαρές αποφάσεις του, τις βαθιές τίμιες εκτιμήσεις του, την αυτοκριτική και τους απολογισμούς του, για τότε που δε γίνεται πια να τις απωθήσει. Γιατί έρχεται ένας καιρός, ευτυχώς, που οι εκτιμήσεις τούτες, οι απολογισμοί, οι αυτοκριτι­κές, δεν αναβάλλονται: Δεν πάει άλλο!

Hygge, το μυστικό της ευτυχίας των Δανών

Εδώ και επτά συνεχόμενα χρόνια, η Δανία συγκαταλέγεται από το World Happiness Report στις τρεις πιο χαρούμενες χώρες, ανάμεσα στις 155 που αποτελούν αντικείμενο έρευνας του οργανισμού. Αντίστοιχα είναι και τα αποτελέσματα άλλων εθνικών ερευνών για τους δείκτες ευτυχίας ανά τα κράτη του κόσμου, όπου η Δανία αναγνωρίζεται ως κορυφαίο κράτος για το ευ ζην των πολιτών της. Τι είναι όμως αυτό που τοποθετεί συνεχώς τη Σκανδιναβική χώρα στην κορυφή του παγκόσμιου χάρτη ευτυχίας;

Τα χαμένα ραντεβού με το πεπρωμένο

«…Το χειρότερο που μπορεί να μας συμβεί είναι να περάσουμε πλάι από την ευτυχία μας δίχως να την αναγνωρίσουμε: να περιμένουμε ένα θαυμαστό συμβάν που, κάποια μέρα, θα δικαιώσει ολόκληρη την ύπαρξή μας, δίχως να αντιλαμβανόμαστε πως το θαύμα υπάρχει μέσα στο συμβάν που βιώνουμε∙ να πιστεύουμε πως η ζωή μας, που για την ώρα δεν είναι παρά μια συγκεχυμένη κατάσταση, σύντομα θα αποκτήσει μια φοβερή ένταση: εδώ έχουμε να κάνουμε με μια αναβολή των ηδονών, που μοιάζει αλλόκοτα με τη θρησκευτική άσκηση. Λες και ύστερα από μία προϊστορία εντελώς πεζή, θα πρέπει να ακολουθήσει μία μεταμόρφωση, ένα οριστικό σβήσιμο της ανθρώπινης μιζέριας.

Οι καβαφικές γειώσεις του μεγαλείου μας

“Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένει.

Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα.”*

Πόσοι από εμάς κάνουμε zoom out στη ζωή μας; Πόσοι δοκιμάζουμε την αιώρηση και παρατηρούμε από ψηλά τις μακέτες που νομίζουμε για μονιμότητες σε ετούτον τον πλανήτη; Όλο το όμορφο που καθρεφτίζεται στην πλάνη μας, τι σχήμα έχει αν αφήσουμε τις αυτοαναφορικές καθέτους του τριγώνου που βολτάρουμε και το χαζέψουμε απ’ την απέναντι υποτείνουσα; Το κάνουμε ποτέ; Έστω ένας μετά τον Αλεξανδρινό το έκανε;

Το μυστικό μιας υπέροχης πόλης

Η πρωτεύουσα της Δανίας κατατάσσεται στην κορυφή της λίστας των πιο ευτυχισμένων πόλεων του κόσμου, ενώ σύμφωνα με νέα στοιχεία εκεί ζουν και οι πιο υγιείς άνθρωποι. Κι ενώ σε όλο τον κόσμο τα ποσοστά παχυσαρκίας και κατάθλιψης ανεβαίνουν με γρήγορους ρυθμούς, στην Κοπεγχάγη φαίνεται να έχουν βρει τη μυστική συνταγή για να τα αντιμετωπίσουν.

Πως όμως το έχουν καταφέρει αυτό, αφού ούτε ήλιο έχουν, ούτε το γνωστό μεσογειακό ταπεραμέντο; Ίσως είναι η «κληρονομιά» των Βίκινγκ. Στο λιμάνι της Κοπεγχάγης υπάρχει μια υπαίθρια πισίνα με παγωμένα νερά και παρόλο που βρισκόμαστε στην καρδιά του χειμώνα οι Δανοί εξακολουθούν να τη χρησιμοποιούν καθημερινά, τόσο για διασκέδαση όσο και σωματική άσκηση. Αλλά πέραν αυτού, οι ατέλειωτες λωρίδες ποδηλάτων στη δανική πρωτεύουσα αποτελεί ίσως τη σημαντικότερη απόδειξη για την επιτυχία μιας πόλης που φιλοδοξεί να κατακτήσει τις πρώτες θέσεις με τους υγιέστερους κατοίκους στον κόσμο.

Έρωτας και Εργασία = Ευτυχία (Μία δύσκολη εξίσωση)

«Οι πράξεις είναι ορθές στο βαθμό που τείνουν να μεγιστοποιούν την ευτυχία και εσφαλμένες στο βαθμό που τείνουν να προκαλούν ό,τι αντίκειται σε αυτή». (Τζων Στιούαρτ Μιλ)

Απώτατος στόχος του ανθρώπου – και σε μεγάλο βαθμό ασυνείδητος – είναι η Ευτυχία. Ως ευτυχία ορίζεται ένα αίσθημα εσωτερικής πληρότητας. Μία πληρότητα που απορρέει από μια κατάσταση εσωτερικής ισορροπίας. Είναι, δηλαδή, το αίσθημα της ψυχικής ευφορίας που βιώνει το άτομο στο βαθμό που ικανοποιεί κάποιες βασικές του επιθυμίες και πραγματώνει τους στόχους του. Από ψυχολογικής πλευράς (Φρόϋντ) αισθητοποιεί την ικανότητα του ατόμου να εναρμονίζει τις πιέσεις του ασυνείδητου με τις δεσμεύσεις της συνείδησης (Υπερεγώ) και του κοινωνικού περιβάλλοντος.

Ζήστε τη ζωή σας και ξεχάστε την ηλικία σας

Το μυαλό σας μπορεί να έχει διαφορετική ηλικία από αυτό τον αριθμό που σηματοδοτεί τα χρόνια από τη γέννησή σας. Όπως και να έχει, φροντίστε να απολαμβάνετε τη ζωή χωρίς να ανησυχείτε για αυτό τον αριθμό.

Εσείς… Πόσο χρονών είστε; Δεν μιλάμε για τον αριθμό των γενεθλίων που έχετε γιορτάσει αλλά για την ηλικία της καρδιάς και του μυαλού σας.

Αυτό που έχει πραγματική σημασία πέρα από τα πραγματικά χρόνια είναι το αίσθημα ευτυχίας που σας κάνει να αισθάνεστε καλά, άνετα με τον εαυτό σας και με το είδωλό σας στον καθρέφτη.

Γιατί πρέπει να δουλεύουμε μόνο τέσσερις ημέρες την εβδομάδα

Τι θα μπορούσε να μειώσει την ανεργία και την υποαπασχόληση, να αντιμετωπίσει ζητήματα υγείας, σε μια γκάμα από την ψυχική δυσφορία έως την υψηλή αρτηριακή πίεση, να αυξήσει την παραγωγικότητα, να βοηθήσει το περιβάλλον, να βελτιώσει την οικογενειακή ζωή, να ενθαρρύνει τους άνδρες να κάνουν περισσότερες δουλειές στο σπίτι και να κάνει, γενικότερα, τους ανθρώπους πιο ευτυχισμένους; Και όλα αυτά με μια πολιτική κίνηση; Ακούγεται  φανταστικό, αλλά υπάρχει και έχει καθυστερήσει κιόλας: Η εφαρμογή μιας εργάσιμης εβδομάδας τεσσάρων ημερών.

Η ευτυχία είναι μέσα μας, δίπλα μας, μπροστά μας

«Πολλοί άνθρωποι ψάχνουν εδώ κι εκεί την ευτυχία,

σαν αφηρημένοι που γυρεύουν το καπέλο τους,

το οποίο ήδη βαστάνε ή φορούν.»

~ James Sharp (1613-1679)

Είσαι άραγε ευτυχισμένος ή γκρινιάζεις για αυτά που θέλεις και δεν έχεις ακόμα; Βιώνεις την ευτυχία σου κάθε στιγμή, νιώθωντας πληρότητα και ευλογία ή απλά κατηγορείς τους πάντες και τα πάντα επειδή δεν έχεις αυτό που θες, ή να πω καλύτερα, αυτό που νομίζεις πως θες;

10 σκληρές αλήθειες για τη ζωή που κανένας δεν παραδέχεται (εγκαίρως)

Τι βασικό ξεχνάμε, σύμφωνα με τη σύγχρονη ψυχολογία, και καλούμαστε να το επεξεργαστούμε την απολύτως λάθος στιγμή στη ζωή μας.
Aπό τα μειονεκτήματα του ανθρώπινου γένους είναι η αδυναμία του να εκτιμήσει τη δύναμη του χρόνου. Τα γηρατειά είναι μια συζήτηση που αντιμετωπίζει κανείς σαν ανέκδοτο στην πρώτη του νιότη και σαν εφιάλτη από την τέταρτη δεκαετία της ζωής του και μετά. Ωστόσο, υπάρχουν 10 σκληρές αλήθειες που κανείς δεν αποκαλύπτει -στα παιδιά του, για παράδειγμα- εγκαίρως και κανείς δεν παραδέχεται, όσο έχει καιρό μπροστά τους για να τις επεξεργαστεί, να τις αποδεχθεί και να προχωρήσει με τον ευτυχεστέρο δυνατό τρόπο στη ζωή του. Σύμφωνα δε με τη σύγχρονη ψυχολογία αυτή η άρνηση να επεξεργαστεί κανείς αυτές τις παραδοχές που ισχύουν για όλους και πάντα είναι και από γενεσιουργά αίτια των περισσότερων ψυχολογικών προβλημάτων και διαταραχών που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε τόσο ως παιδιά, όσο και στην ενήλικη ζωή μας.