“Το ποδόσφαιρο ενώνει ανθρώπους, αυτό είναι που αγαπώ σε αυτό το παιχνίδι”. Αυτά ήταν τα λόγια του Αμπουμπακάρ Κόντα, ενός νεαρού μετανάστη από την Γκάμπια
Πριν από λίγες ημέρες, αυτή εδώ η στήλη ήταν αφιερωμένη στο άρθρο του Bloomberg που παρουσίαζε τους μετανάστες σαν μια δημογραφική και οικονομική "ένεση" για την Ευρώπη που γερνά και βυθίζεται στα αδιέξοδα των χωρών της. Ένα άρθρο που ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με τη λογική του ευρωρατσισμού, των κλειστών συνόρων και της αντιμεταναστευτικής πολιτικής των νεοδεξιών σχημάτων, που αλλού κυβερνούν και αλλού ευελπιστούν να κυβερνήσουν υψώνοντας φράχτες και συρματοπλέγματα. Ένα άρθρο που αν το βάζαμε στην ποδοσφαιρική λογική των τελευταίων ημερών, θα μας έκανε να αναρωτηθούμε πώς θα ήταν το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο χωρίς τους μετανάστες και τα παιδιά τους. Θα μας έκανε να αναρωτηθούμε πώς θα ήταν η παγκόσμια πρωταθλήτρια Γαλλίας χωρίς τους 18 από τους 23 διεθνείς της ή πώς θα λειτουργούσε η ποδοσφαιρική μηχανή του Βελγίου χωρίς τους δικούς της μετανάστες.
