Ο καλός ο ψήστης στα μνημόνια φαίνεται

Ήμασταν πρόβατα. Μας άφηναν να μασουλάμε χορταράκι και στα ενδιάμεσα ψηφίζαμε τσομπάνη. Τώρα, τέλειωσαν τα γούστα. Αφού μας έγδαραν, τώρα μας ετοιμάζουν για τη σούβλα. Η ζαλάδα θα είναι από το γύρισμα.

Έχει κανείς ιδέα τι θα γίνει το 2018;

Σημαντικών εξελίξεων το ανάγνωσμα, λοιπόν…το 2015 δεν είναι ακόμα παρελθόν, αντιθέτως έχει πολύ πυκνό (και πολιτικό) χρόνο να διαγράψει μέχρι να παραδώσει τη σκυτάλη στο επόμενο έτος.

Αυτό που στα σίγουρα έχει αποτελέσει παρελθόν, τουλάχιστον εδώ και δύο μήνες περίπου, είναι η ελπίδα -σαν σωτηριολογικό εμβατήριο προς δημόσια «διαβούλευση» από πρόθυμα αυτιά. Που εκεί που ερχόταν καλά φυλαγμένη στην αμαξοστοιχία της ενωμένης ριζοσπαστικής Αριστεράς, αίφνης αναγκάστηκε να αλλάξει δρομολόγιο.

«Κουρασμένοι εργάτες οδοποιίας» έλαβαν εντολή να «αλλάξουν άσφαλτο». Δεν θα ήταν υπερβολικό να πούμε πως η «γερμανική κατασκευαστική» υποχρέωσε τους υπευθύνους να παραλάβουν συγκεκριμένο «προϊόν». Χρησιμοποιώντας ως μέσο πειθούς το γνωστό γερμανικό way του αυταρχικού μονόδρομου, (μη) επιλογής ανάμεσα σε λιτές «προσφορές».

«Aς είναι καλά το μοναστήρι;»

Όσοι υποστήριζαν (από την εποχή του Ηλιού και του Κιτσίκη) και υποστηρίζουν ότι η επιλογή της πρόσδεσης στην ΕΕ θα ήταν καταστροφική για τη χώρα φαίνεται ότι τώρα επιβεβαιώνονται. Η λογική του Ευρωμονόδρομου και, κυρίως, η εκβιαστική εισδοχή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη –με τον τρόπο που σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε από τον Σημιτικό «εκσυγχρονισμό»- έχει πλέον καταδείξει ότι αποτελεί το βασικό εμπόδια για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και την αξιοποίηση όλου του πλούσιου δυναμικού της.