Πατριωτισμός της πλάκας

Με αφορμή τις Πρέσπες, η Νέα Δημοκρατία έπαιξε ένα από τα αθλιότερα πολιτικά παιχνίδια που έχει παρακολουθήσει ποτέ αυτός ο τόπος.

Εξέφρασε μετριοπάθεια και συμβιβαστικότητα στο εξωτερικό, έκλεισε το μάτι στον Ζάεφ, στον περίφημο καφέ με τη Μ. Σπυράκη, αλλά, στο εσωτερικό της χώρας, συμμάχησε με το σκληρό μπλοκ των ακροδεξιών σε ένα μέτωπο που έβριζε τη δημοκρατία και τα κόμματα, στοχοποίησε βουλευτές, επιχείρησε να καταλάβει σχολεία και επιδόθηκε σε πολυάριθμες χρυσαυγίτικου χαρακτήρα δολοφονικές επιθέσεις και τραμπουκισμούς.

Μυστικά και ψέματα

Έπειτα από προσπάθειες πολλών ετών και πολλών κυβερνήσεων, ένα εθνικό ζήτημα φτάνει στη λύση του, μέσα από μια σύνθετη και πολυσχιδή διαπραγμάτευση. Αντί να συζητήσουμε με σοβαρότητα, το τελευταίο διάστημα ο δημόσιος λόγος διολισθαίνει σε όλο και πιο επικίνδυνες ατραπούς. Προτάσσοντας τον «υπέρ πάντων αγώνα», με απλά λόγια την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ («στρατηγική», κατά ορισμένους), ένα ευρύ φάσμα δυνάμεων, που ξεκινούν από ορισμένους κεντροαριστερούς και πρώην φιλελεύθερους και φτάνουν στη Χρυσή Αυγή, επιχειρηματολογεί κατά μιας συμφωνίας που αδιαμφισβήτητα ενισχύει τη θέση της χώρας μας και την ξαναβάζει στον βαλκανικό χάρτη.

Συχνά, η επιχειρηματολογία που χρησιμοποιείται διαστρέφει γεγονότα, λέει μισές αλήθειες ή απλά παραπληροφορεί με μόνο στόχο την πτώση της κυβέρνησης. Ο δε πατριωτισμός έχει γίνει, για άλλη μια φορά στη χώρα μας, σημαία ευκαιρίας.