Οι εταίροι τους φτύνουν αλλά στο Μαξίμου νομίζουν ότι βρέχει

Η πεμπτουσία της πολιτικής έρχεται συνήθως στην επιφάνεια όταν οι πρωταγωνιστές της –για δικούς τους λόγους– αποφασίζουν να αποκαλύψουν τις κρυφές πτυχές της. Μόλις την προηγούμενη Τρίτη εκατοντάδες χιλιάδες Ευρωπαίοι πολίτες, μέσω ενός γαλλογερμανικού ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε στον τηλεοπτικό σταθμό ARTE, είχαν την τύχη να μάθουν μερικές από τις λεπτομέρειες ενός αθέατου πολιτικού παρασκηνίου. Τι αφορούσε; Την επτάμηνη διαπραγμάτευση των δανειστών με την πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, το ελληνικό δημοψήφισμα και πώς καταλήξαμε στη σύναψη του τρίτου μνημονίου. Στο πλαίσιο του ντοκιμαντέρ παρουσιάστηκαν στοιχεία που κυριολεκτικά ανατρέπουν όλη την κυβερνητική προπαγάνδα περί σκληρής διαπραγμάτευσης. Αποκαλύφθηκε ότι η πρώτη κυβέρνηση Τσίπρα έσυρε ως πρόβατα επί σφαγή τη χώρα και τον ελληνικό λαό στις Βρυξέλλες και, παρά τους θεατρινισμούς της, είχε προαποφασίσει την υπογραφή της βάρβαρης συμφωνίας.

Η επόμενη ημέρα λέει... Μνημόνιο

Το περασμένο Ιανουάριο ρίγη ανησυχίας για ενδεχόμενη νίκη ΣΥΡΙΖΑ είχαν καταλάβει τις αγορές. Αυτήν τη φορά το κλίμα είναι αντιδιαμετρικά αντίθετο. Η όποια νέα κυβέρνηση έχει μια και μόνη επιλογή.

Eπιδεικτικά ψύχραιμοι εμφανίζονται αναλυτές και οικονομολόγοι για τις συνέπειες στην οικονομία της αυριανής εκλογικής αναμέτρησης στην Ελλάδα. Σε αντίθεση με το κλίμα στις προηγούμενες βουλευτικές του περασμένου Ιανουαρίου, όπου και μόνο το ενδεχόμενο νίκης του ΣΥΡΙΖΑ προκαλούσε εικασίες για αποχώρηση της Ελλάδας από την ευρωζώνη, οι εκλογές τις Κυριακής (20.09) δεν συνδέονται με επιπτώσεις στις αγορές υπογραμμίζει η FAZ.

Γιατί η ανάπτυξη αποτελεί άπιαστο όνειρο

Εκτιμήσεις - σοκ για την πορεία της οικονομίας το 2015. Επιστρέφει ο εφιάλτης της ύφεσης στην Ελλάδα. Τι προβλέπουν κυβέρνηση, δανειστές και διεθνείς οργανισμοί.

Παρένθεση ήταν και πέρασε!
Το δίχως άλλο είναι μια εξαιρετικά επίκαιρη φράση που μπορεί να ειπωθεί για πολλά, αλλά σίγουρα όχι για την ύφεση της ελληνικής οικονομίας, η οποία ήρθε για να μείνει...
Στην περίπτωση αυτή, παρένθεση ήταν μάλλον οι πρώτες αχτίδες οριακής ανάπτυξης της οικονομίας στα τέλη του 2014 - αρχές 2015 και οι οποίες μοιάζουν να αποτελούν πλέον ένα άπιαστο όνειρο.

Οι ατέρμονες διαπραγματεύσεις μεταξύ Ελλάδας και δανειστών για ένα ολόκληρο πεντάμηνο, η αβεβαιότητα που έφτασε στα ύψη, αλλά και η απόφαση για την επιβολή capital controls στις τράπεζες έχουν επιφέρει μεγάλο πλήγμα στην ελληνική οικονομία.

Περί ορθολογισμού και άλλων φαντασιώσεων

«Σοκ και δέος» φαίνεται να χαρακτηρίζουν την κυβέρνηση, μπροστά στην επιμονή των δανειστών να επιμένουν στο λάθος τους. Και δεν επιμένουν απλώς: αρνούνται οποιαδήποτε συζήτηση, οποιαδήποτε αλλαγή, οποιαδήποτε παρέκκλιση από αυτό που ξεκίνησε μια ανοιξιάτικη μέρα στο Καστελόριζο. Το γεγονός ότι οι διάσημοι «δείκτες της οικονομίας» τους διαψεύδουν, δεν έχει καμία σημασία. Ο ασθενής πεθαίνει, αλλά, απλώς, το φάρμακο δεν είναι αρκετό, χρειάζεται μεγαλύτερη δόση (λένε…).

Οι μονότονες επικλήσεις του Γιάνη Βαρουφάκη στον «ορθό λόγο που αναπτύχθηκε στην Ευρώπη», έχουν αρχίσει να αποκτούν χροιά κακόγουστου αστείου. Κανείς ορθολογισμός δεν φαίνεται να χαρακτηρίζει την άλλη πλευρά· ή μήπως, λείπει ο ορθολογισμός από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ;

H αναστροφή: Πώς φθάσαμε από τα... «βράχια» στην προσέγγιση

Χρειάστηκαν λιγότερες από 48 ώρες, δύο τηλεφωνήματα και δύο κοινές δηλώσεις για να πάμε από τα... «βράχια» στην προσέγγιση; 

Η εικόνα είναι πολύ απλοϊκή, και εξόχως μιντιακή, για να είναι αληθινή. Στην πραγματικότητα, χρειάστηκαν πολύ περισσότερα: Από την κίνηση τακτικής του Μαξίμου με το «σήμα εμπλοκής» και την ανάδειξη της σύγκρουσης των «θεσμών», έως - και κυρίως - την ενεργοποίηση όλων των, παρασκηνιακών και μη, πολιτικών διαύλων διαβούλευσης και την διπλωματική παρέμβαση του «γεφυροποιού» Γιούνκερ.

Το αποτέλεσμα δείχνει, για πρώτη φορά ίσως, ουσιαστικό. Δεν πρόκειται για συμφωνία, πρόκειται όμως για το πρώτο κοινό μήνυμα Αθήνας και πιστωτών ότι η λύση είναι εφικτή επί συγκεκριμένου «οδικού χάρτη»: Πρώτο βήμα σ' αυτόν τον «οδικό χάρτη», σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, θα είναι η «δήλωση προόδου» στο Eurogroup της 11ης Μαΐου, θα ακολουθήσει η χαλάρωση των όρων χρηματοδότησης από την ΕΚΤ, ενώ παράλληλα ανοίγει και η ατζέντα της «μεγάλης συμφωνίας» με καταληκτικό ορίζοντα το τέλος Ιουνίου. 

Είναι τρελοί αυτοί οι Συριζαίοι!

Η ιδεοληψία της κυβέρνησης οδηγεί τη χώρα κατευθείαν στα βράχια, λένε και ξαναλένε τα παπαγαλάκια της τρόικας εσωτερικού, που μας έχουν πρήξει με τα βράχια, έχουν κάνει τους αναπαραγωγικούς μας αδένες σαν τον βράχο του Γιβραλτάρ. Δεν δέχονται, συνεχίζουν απτόητοι οι ψιττακοί, τα αυτονόητα μέτρα που προτείνει το ΔΝΤ, την απελευθέρωση των απολύσεων και τη διατήρηση του κατώτατου μισθού στα σημερινά επίπεδα. Δεν τα δέχονται διότι είναι ιδεοκατειλημμένοι, είναι παράλογοι, είναι τυφλοί, είναι Δελαπατρίδηδες, είναι κλόουν κι αν τους ψάξεις έναν-έναν, όλο και κανένα ψυχικό σύνδρομο θα ανακαλύψεις. Το είπε, άλλωστε, και ο Μπουτάρης σε μια γερμανική εφημερίδα, «είναι τρελοί οι Συριζαίοι!» και για να το λέει ο μπάρμπα-Γιάννης, όλο και κάτι θα ξέρει.

Οι κανίβαλοι των «θεσμών»

Είναι σαν να τα βλέπω, αυτές τις μέρες, τα αναιδέστατα χρυσοπληρωμένα στελεχάκια των «θεσμών» στο «Brussels Group» που αξιολογούν το ελληνικό πρόβλημα: Στο ένα χέρι κρατάνε τα πιο πρόσφατα τεφτέρια που τους έστειλε η υπηρεσία με το ημερήσιο δελτίο οικονομικής ασφυξίας, δηλαδή τα λιγοστά ταμειακά διαθέσιμα της Ελλάδας (πόσα λεφτά έχουν απομείνει στο Δημόσιο Ταμείο, πόσα δισ. ευρώ έχουν φύγει από τις ελληνικές τράπεζες, πόσα δάνεια χτύπησαν «κόκκινο», σε τι έκταση βρίσκεται η φοροδιαφυγή, η εισφοροκλοπή, η παραοικονομία κ.λπ). Και στο άλλο χέρι -μαζί με τις μετρήσεις της Κοινής Γνώμης- έχουν τη στρόφιγγα των χρηματοροών και τις... προτάσεις τους, δηλαδή ό,τι αυστηρότερο διαθέτει η εργαλειοθήκη τους από τις  διαταγές του αγριότερου νεοφιλελευθερισμού και των διεθνών τοκογλύφων, με τις οποίες δεν υπάρχει περίπτωση να συμφωνήσει η κυβέρνηση Τσίπρα, όσο και να την βασανίζουν...

Ποιά διαπραγμάτευση;

Η επιτυχία μιας αριστερής κυβέρνησης στην Ελλάδα, κόντρα στις προσταγές των ευρωπαϊκών ελίτ, θα σηματοδοτεί αναγκαστικά το τέλος τους.

Σε ένα άρθρο μας με τίτλο «Στο μυαλό του Γιάνη Βαρουφάκη», με την έναρξη ουσιαστικά της διαδικασίας διαπραγμάτευσης, έγινε προσπάθεια να αποκωδικοποιηθεί η Λογική αυτής της διαδικασίας που φάνταζε «νέα, ωραία και ευτυχής» (όσον αφορά την κατάληξη της), έναντι τουλάχιστον των απελθόντων διαπραγματευτών –ο Θεός να τους κάνει- εκπροσώπους εν πολλοίς της ντόπιας παρασιτικής ελίτ, που λυμαίνεται τον τόπο επί δεκαετίες, για να μην πούμε από ιδρύσεως του ελλαδικού κρατιδίου.