Ιδού, λοιπόν, πεδίον δόξης λαμπρό για την κυβέρνηση της Αριστεράς. Έχει
τέσσερις μήνες να αποδείξει ότι είναι όντως της Αριστεράς, με πράξεις
χωρίς δημοσιονομικό κόστος, που δεν εξαρτώνται από συμφωνίες και
διαπραγματεύσεις με τους δανειστές. Η οικονομία, ειδικά σε περιόδους
κρίσης και ανθρωπιστικής καταστροφής, είναι το πρώτο, αλλά δεν είναι το
μόνο. Όποιος νομίζει πως είναι το μόνο ή έστω πως είναι αυτό από το
οποίο εξαρτώνται όλα τα άλλα διολισθαίνει ταχέως στο αμάρτημα του
οικονομισμού και ο οικονομισμός -θου, Κύριε, φυλακή τω στόματί μου-
είναι πάντοτε δεξιός.
