Κατά το τέλος του 20ού
αιώνα και σε ένα περιβάλλον ελεγχόμενων κοινωνικών αντιθέσεων, το
επιθετικό μονεταριστικό εγχείρημα, ο νεο-φιλελευθερισμός, αρύεται τη
δυναμική του από δύο συγκυριακά δεδομένα:
- Από την προϊούσα κατάρρευση της ΕΣΣΔ και των
δορυφόρων της και την παρεχόμενη έτσι δυνατότητα άσκησης μονοκρατορικής
διεθνούς πολιτικής και ελέγχου των πόρων και των γεωστρατηγικώς
ευαίσθητων περιοχών.
- Από την υπερ-συσσώρευση βιομηχανικών προϊόντων και
προϊόντων υψηλής τεχνολογίας και την ανάγκη τόνωσης της ζήτησης έστω
και με την επιβολή τεχνητών (ψεύτικων) αναγκών.
