Σήμερα 17 Μαΐου, είναι η Διεθνής Ημέρα κατά της Ομοφυλοφοβίας ή
Ομοφοβίας (International Day Against Homophobia). Η επιλογή της
συγκεκριμένης ημέρας του χρόνου έγινε επειδή στις 17 Μαΐου 1990 η
ομοφυλοφιλία έπαψε να θεωρείται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας
«ψυχική νόσος, διαταραχή ή ανωμαλία».
Παρά τις σκληρές μάχες που έχει δώσει διεθνώς το κίνημα για την
αναγνώριση των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων, σε πολλές χώρες άντρες και
γυναίκες εξακολουθούν να υφίστανται διώξεις, πρόστιμα, φυλακίσεις ή και
θανατική ποινή για τις ομοερωτικές τους επιλογές.
Ακόμη και στις «πολιτισμένες» χώρες της Ε.Ε. το δικαίωμα σε γάμο ή,
έστω, σε σύμφωνο συμβίωσης μεταξύ ομοφυλοφίλων δεν αναγνωρίζεται από τα
περισσότερα κράτη-μέλη. Τυπικό παράδειγμα η ελληνική νομοθεσία, η οποία
δεν αναγνωρίζει κανένα δικαίωμα στα ομόφυλα ζευγάρια.
Με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα κατά της Ομοφοβίας θα είχε ίσως κάποιο
ενδιαφέρον να εξετάσουμε, χωρίς ομοφοβικές προκαταλήψεις, το πώς η
σύγχρονη επιστημονική σκέψη επιχειρεί να κατανοήσει το περίπλοκο
βιοκοινωνικό φαινόμενο της ομοφυλοφιλίας.
