Ο χειμώνας έρχεται

«Πτώση θερμοκρασίας, ο χειμώνας έρχεται…», η φράση που ακούμε τις τελευταίες μέρες είναι κάτι παραπάνω από μια μετεωρολογική πρόβλεψη. Είναι μια πρόταση που προσλαμβάνεται από το συλλογικό ασυνείδητο με πολλές έννοιες και αναγωγές. Στο καταπληκτικό «Παιχνίδια του Θρόνου», η φράση αυτή επανερχόταν σαν απειλή. Οσο πλούσιο και ακμαίο κι αν είναι το καλοκαίρι, ο χειμώνας πάντα περιμένει στη σκιά και τελικά θα εμφανιστεί.

Ελέφαντες χωρίς χαυλιόδοντες: Τα ζώα αλλάζουν το DNA τους για να σωθούν από τον άνθρωπο

Μια νέα μελέτη δείχνει ότι οι ελέφαντες αποφάσισαν -κυριολεκτικά- να απαλλαγούν από τους χαυλιόδοντές τους. Γιατί; Για να επιβιώσουν από τη λαθροθηρία ελεφαντόδοντου.

Αν και είχε παρατηρηθεί η διαδικασία, μόλις τώρα καταλάβαμε ότι πρόκειται για γενετική μετάλλαξη. Δηλαδή μόνιμη. Τι σημαίνει, όμως, αυτό για την εξελικτική διαδικασία των ειδών, αλλά και για το οικοσύστημα;

Πολεμιστές χωρίς έθνος - Η πραγματική ιστορία των Βίκινγκς

Όταν τον Ιανουάριο του 2018 ο Αμερικανός πρόεδρος, Ντόναλντ Τραμπ, εξέφρασε την προτίμησή του για μετανάστες από «εύπορα μέρη», όπως η Νορβηγία, σε αντίθεση με τις «βρόμικες χώρες» - κατά τη γνωστή «αβρή» ρητορική του - προκάλεσε παγκόσμια αγανάκτηση, με φωτογραφίες από όμορφα αφρικανικά ηλιοβασιλέματα και άγρια φύση να γεμίζουν τα κοινωνικά δίκτυα. Μια Νορβηγίδα, μάλιστα, «τουίταρε» με αποδέκτη τον Τραμπ: «Δεν ερχόμαστε. Χαιρετίσματα από τη Νορβηγία».

Ωστόσο, η αναφορά του Τραμπ δεν είχε καμία γραφικότητα, έστω και για τα δικά του μέτρα. Ξεχείλιζε ρατσισμό και θύμισε, αν δεν αποτελούσε συνέχεια, το ναζιστικό ιδεολόγημα της Άρειας «ανωτερότητας», το οποίο βασιζόταν ακριβώς στο «αξίωμα» της «ανωτερότητας» της σκανδιναβικής φυλής.

Οι πλούσιοι ζουν 10 χρόνια περισσότερο από τους φτωχούς

Οι φτωχότερες κοινωνικές ομάδες πεθαίνουν σχεδόν μια δεκαετία νωρίτερα σε σχέση με τις πλουσιότερες, όπως προκύπτει από μια νέα έρευνα, κάτι που προκαλεί ανησυχία για το γεγονός ότι οι περικοπές στον τομέα της κοινωνικής πρόνοιας και η αύξηση στο κόστος διαβίωσης θέτουν τους πιο ευάλωτους «μακριά από τα συλλογικά οφέλη», αναφέρει δημοσίευμα της Independent.

Για την επιβίωση!

Όλα τάχαμε, ο προϋπολογισμός μας έλειπε. Έρχεται, λοιπόν, κι αυτός να προσθέσει νέα επιπρόσθετα βάρη στις πλάτες των λαϊκών νοικοκυριών, η αντοχή των οποίων έχει από καιρό εξαντληθεί. Ωστόσο η κυβέρνηση επιμένει και προειδοποιεί, μάλιστα, ότι έπεται και συνέχεια, ακόμα σκληρότερη, με ασφαλιστικό, με φορολογικό, με ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας…

Ας γίνουμε καλύτεροι...

Ή αλλάζουμε ή εξαφανιζόμαστε σύντροφοι...
Η διαδικασία της εξέλιξης των ζωντανών οργανισμών είναι γενικά αργή και βασανιστική. Συνίσταται σε μια σειρά δοκιμών, λαθών και διορθώσεων, μέχρι να επιτευχθεί η αειφόρος κατάσταση. Ενίοτε όμως, η διαδικασία αυτή επιταχύνεται δραματικά υπό την επίδραση εξωτερικών παραγόντων, όπως π.χ. μιας θανάσιμης απειλής.

Σε μια τέτοια περίπτωση η επιβίωση του οργανισμού επιβάλει την αστραπιαία προσαρμογή στις νέες συνθήκες με ελάχιστα περιθώρια λάθους. Σε αντίθετη περίπτωση, η εξαφάνιση του οργανισμού είναι αναπόφευκτη. Ελπίζω οι περισσότεροι να καταλάβατε σε τι αναφέρομαι. 

Ελπίδα

Αυτά τα τελευταία χρόνια κοντεύουν να κάψουν τον εγκέφαλό μου -ό,τι έχει απομείνει τέλος πάντων- αλλά, παράλληλα, μου έχουν δώσει την ευκαιρία να σκεφτώ και πράγματα που, σε διαφορετικές κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες, μάλλον δεν θα με απασχολούσαν. 

Υπάρχει μια πολύ γνωστή φράση του Νίκου Καζαντζάκη από την Ασκητική: «Δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβούμαι τίποτα, λυτρώθηκα από το νου κι από την καρδιά, ανέβηκα πιο πάνω, είμαι λεύτερος». Στον τάφο του, η επιγραφή γράφει «Δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβούμαι τίποτα, είμαι λεύτερος».

Έχω διαβάσει διάφορες ερμηνείες της φράσης – οι περισσότεροι την αποδίδουν στο ότι ο Καζαντζάκης επηρεάστηκε από τον Βουδισμό.

Δεν μπορούσα να κατανοήσω απόλυτα, όμως, γιατί ο Νίκος Καζαντζάκης έβαλε στην ίδια μοίρα την ελπίδα και τον φόβο (βάζοντας μάλιστα πρώτη την ελπίδα, πριν τον φόβο). Δεν είναι η ελπίδα ένα θετικό συναίσθημα;

Ο πιο σκληρός αγώνας…

Η πρόσφατη πορεία των μεταλλωρύχων στο κέντρο της Αθήνας αποτελεί ένα πολύ σημαντικό γεγονός που πέρα από το προφανές των όποιων σκωπτικών έλαβαν χώρα (για παράδειγμα, η εικόνα του Α. Γεωργιάδη σε ρόλο «μαχόμενου υπερασπιστή των δικαιωμάτων της φτωχολογιάς» παραπέμπει σε βιαστικό σενάριο καλλιτεχνικής έμπνευσης σατιρικού δημιουργού -με αμφίβολη κιόλας επιτυχία…), αλλά και του αντανακλαστικού τρόπου που προσεγγίστηκε (από υπερασπιστές και επικριτές), ωθεί σε ορισμένα χρήσιμα συμπεράσματα. Με διαστάσεις άκρως ενδεικτικές του πραγματικού «πολέμου» που διεξάγεται γύρω μας…

ΕΥΡΩΖΩΝΗ: Η ΤΕΛΙΚΗ ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ

Καθώς η προσοχή των ελληνικών αλλά και των ευρωπαϊκών μέσων ενημέρωσης βρισκόταν, δικαιολογημένα, στραμμένη στη στάση που θα τηρούσε η Ελλάδα στα διαδοχικά eurogroup, η εφημερίδα Financial Times παρουσίασε μια πολιτική βόμβα για το μέλλον της ευρωζώνης, η οποία πέρασε σχεδόν απαρατήρητη. Ο γνωστός δημοσιογράφος, Πίτερ Σπίγκελ, αποκάλυψε έκθεση του Γιούνκερ, η οποία θα μπορούσε να σημάνει το τέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως την γνωρίζουμε μέχρι σήμερα. Στο κείμενο, το οποίο εκτός από την υπογραφή του προέδρου της Κομισιόν, έφερε και τα ονόματα του επικεφαλής του eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ και του προέδρου του Συμβουλίου, Ντόναλντ Τασκ, γίνεται σαφής αναφορά στην αδυναμία της ευρωζώνης να αντιπαρατεθεί με την αμερικανική οικονομία και προτείνονται μια σειρά λύσεων.

Φωνές απόγνωσης, από μία ελεύθερη επαγγελματία... Θα τις ακούσει κάποιος; Ή απλά θα περιμένουμε το ξέσπασμα της καταιγίδας;

Πριν από μερικές μέρες, λάβαμε την παρακάτω επιστολή. Τη δημοσιεύουμε για να δείξουμε το μέγεθος της απόγνωσης των πολιτών. Αλλά και για να προβληματιστούμε.

Δείτε τους αριθμούς. Και πείτε εσείς πώς μπορεί να ζήσει αυτή η οικογένεια; Με τί κέφι να συνεχίσει να δουλεύει; Τί όνειρα μπορεί να κάνει το νέο παιδί που σπουδάζει; Και τί θα κερδίσει από τις σπουδές του; Και οι γονείς του σπούδασαν. Και τί πέτυχαν; Έφταιγαν αυτοί; Ή το άθλιο πολιτικό σύστημα που επί δεκαετίες δημιούργησε ένα Κράτος σπάταλο και ανίκανο, που σήμερα δείχνει όλη του τη βαρβαρότητα σπρώχνοντας τους πολίτες του στην ανέχεια και διώχνοντας τα νέα παιδιά στην ξενιτιά;

Δείτε το κείμενο της επιστολής:

Το 5% των νοικοκυριών στην Κύπρο αντιμετωπίζει πρόβλημα επιβίωσης

Μείωση του εισοδήματός τους υπέστησαν επτά στα δέκα νοικοκυριά της Κύπρου ενώ το 5% δηλώνει ότι αντιμετωπίζει πρόβλημα επιβίωσης, σύμφωνα με έρευνα της Παγκύπριας Ένωσης Καταναλωτών και Ποιότητας Ζωής.
Τα αποτελέσματα της έρευνας ανακοινώθηκαν σήμερα από τον πρόεδρο της Ένωσης, Λούκα Αριστοδήμου, ο οποίος δήλωσε, ότι θα τα χρησιμοποιήσουν «ως εργαλείο, όπου χρειάζεται, για να συμβάλει η Ένωση στο μέτρο των δυνατοτήτων της στην αντιμετώπιση των συνεπειών της οικονομικής κρίσης».

Περίπου 35 εκατομμύρια παιδιά κάτω των πέντε ετών σε κίνδυνο, αν δεν επιτευχθεί ο στόχος για τη μείωση της παιδικής θνησιμότητας

Νέα Υόρκη, 13 Σεπτεμβρίου 2013 - Μια νέα έκθεση της UNICEF δείχνει ότι αν συνεχιστούν οι σημερινές τάσεις, η παγκόσμια κοινότητα δεν θα επιτύχει τον 4ο Αναπτυξιακό Στόχο της Χιλιετίας - να μειώσει το ποσοστό της κάτω των πέντε ετών θνησιμότητας κατά δύο τρίτα μέχρι το 2015. Ακόμη χειρότερα, αν συνεχιστούν οι σημερινές τάσεις, ο στόχος δεν θα επιτευχθεί μέχρι το 2028. Το κόστος της αδράνειας είναι ανησυχητικά υψηλό: μέχρι και 35 εκατομμύρια περισσότερα παιδιά θα μπορούσαν να χάσουν τη ζωή τους από αιτίες που μπορούν να προληφθούν, μεταξύ του 2015 και του 2028, εάν η παγκόσμια κοινότητα δεν λάβει άμεσα μέτρα για την επιτάχυνση της προόδου.