Iδού ο «θρίαμβος» της «ελεύθερης αγοράς»: Στην Ελλάδα 7.500 μισθωτοί απολύονται κάθε μέρα!

Στο φουλ δουλεύει η κρεατομηχανή των απολύσεων στην αγορά εργασίας και καταγράφει νέα ρεκόρ, όπως δείχνουν τα επίσημα στοιχεία του πληροφοριακού συστήματος «Εργάνη» για τις ροές απασχόλησης τον Ιούνη του τρέχοντος έτους. Σύμφωνα με αυτά, το πρώτο εξάμηνο του 2024 οι απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα έπιασαν ταβάνι και έφτασαν τις 1.374.981, αυξημένες κατά 42.931 σε σχέση με το ίδιο διάστημα του 2023, που ανήλθαν σε 1.332.050. Αυτά όταν ο συνολικός αριθμός των μισθωτών με σχέση ιδιωτικού δικαίου στη χώρα μας είναι περίπου 2,3 εκατομμύρια άτομα.

Στοχεύοντας την τσέπη, αλλά και το μυαλό

Τα ίδια μας έλεγαν για τον ΟΤΕ και τώρα διαθέτουμε από τις ακριβότερες και σίγουρα όχι καλύτερες υπηρεσίες κινητής τηλεφωνίας και Ίντερνετ στην Ευρώπη
Στα πρωτοχρονιάτικα τραπέζια, πέρα από συνταγές για τέλεια βασιλόπιτα, μπουκωμένοι μεσοταξίτες εντρυφούσαν στη θεωρία των χρωματιστών τιμολογίων. Μπορούσες να ξεχωρίσεις με ευκολία τους πιο πιστούς οπαδούς της κυβέρνησης. Ήταν εκείνοι που χρησιμοποιούσαν αυτούσια την επιχειρηματολογία υπουργών για το πόσο καλό θα κάνει στην τσέπη μας ο ελεύθερος ανταγωνισμός. Εκτόξευαν ρήσεις υπερφίαλης αυτοαναφορικότητας απαξιωτικά για τους αδαείς που δεν ξέρουν να κινηθούν ανάλογα, έξυπνα και ευέλικτα για να βγαίνουν κάθε μήνα κερδισμένοι.

Πωλούνται οι Νεκροί;

Όταν τελειώσεις την ανάγνωση αυτού του κειμένου, θα έχεις ένα διαπεραστικό αίσθημα ενοχής γιατί θα έχεις καταλάβει την βαθιά αλλοίωση της ζωής σου.

Μεγαλοστομίες θα πεις…

Καλά, θα περιμένω να φτάσεις στην τελευταία λέξη.

Όταν αποδέχτηκες τις καπιταλιστικές συνθήκες ζωής, φαντάστηκες ποτέ ότι θα υπήρχαν εταιρείες θα εμπορευόταν τον θάνατο και θα εξασφάλιζαν ικανοποιητική κερδοφορία;

Όχι, θα απαντήσεις.

Και είναι σίγουρο, καθώς είσαι ανίκανος να δεις πέρα από το προφανές, πως ούτε στα χειρότερα παραληρήματά σου υπέρ του καπιταλισμού δεν θα μπορούσες να πιστέψεις ότι ο θάνατος ενός συνανθρώπου σου θα ήταν το τίμημα της οικονομικής επιτυχίας σου.

Παρόλα αυτά, παρακαλώ, προετοίμασε το μυαλό σου γιατί θα σε βάλω να καταδυθείς στο βόθρο της ελεύθερης αγοράς και της επιχειρηματικής αποδοτικότητας, δηλαδή, σε αυτά τα αρπακτικά και σαρκοβόρα ζώα που θρέφονται με λίβρες ανθρώπινης σάρκας.

Πιο ελεύθερα... πεθαίνεις!

Στη μετανεωτερικότητα ο νεοφιλελευθερισμός ενθρόνισε το υποκείμενο απλώνοντας γύρω από αυτό τα δίχτυα της καταναλωτικής κερδοσκοπίας του, θεοποιώντας την ελεύθερη βούληση, τις ατομικές δυνατότητες και τις υποκειμενικές διαστάσεις της αντίληψης και του βίου. 

Το υποκείμενο αναδύθηκε υπερφίαλο και ναρκισσευόμενο από τα βάθη των «αντικειμενικών συνθηκών», «των κοινωνικών δομών» και «του πρωταρχικού, σε τελευταία ανάλυση, ρόλου της οικονομίας», όπου φαινόταν να ζει μέχρι τότε παραμελημένο. Ξεπρόβαλε αυτάρεσκα από το ημίφως της Ιστορίας διεκδικώντας τη θέση που του ανήκε κάτω από τους εκτυφλωτικούς προβολείς της κεντρικής σκηνής. 

Επαγγελματικό Ποδόσφαιρο: Μια μεγάλη «κρεατομηχανή»!

Μεταξύ των νόμων της «ελεύθερης αγοράς», υπάρχει ένας που λέει ότι, αν υπάρχει ζήτηση για ένα προϊόν, τότε οι επιχειρήσεις που το παράγουν θα αυξήσουν την παραγωγή τους για να αυξήσουν τα κέρδη τους από τις πωλήσεις. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με το επαγγελματικό ποδόσφαιρο.

Τα τελευταία χρόνια, οι επιχειρηματίες- ιδιοκτήτες των ποδοσφαιρικών «Ανώνυμων Εταιρειών», για να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους, έχουν ζητήσει από τις διεθνείς ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες (και έχουν πετύχει) τη διεύρυνση της ετήσιας ποδοσφαιρικής σεζόν. Η εξίσωση είναι απλή: Περισσότερα παιχνίδια- περισσότερα έσοδα- περισσότερα κέρδη!