Η πορνοποίηση μιας γενιάς

Η ιδέα για ένα βιβλίο που να αφορά την κουλτούρα του πορνό ήρθε στον Κέβιν Σκοτ (Kevin Scott) τη μέρα που η κόρη του αποφάσισε πως έπρεπε απαξάπαντος να αποκτήσει ένα πόνι «Μπρατζ». Επί μήνες το πεντάχρονο κορίτσι τον παρακαλούσε να της πάρει μία κούκλα «Μπρατζ» -με τακούνι-στιλέτο, δικτυωτό καλτσόν, μίνι φούστα, και πελώρια κουταβίσια μάτια στο υπερμέγεθες κεφάλι. Αλλά το βλέμμα της κούκλας φαινόταν στον Σκοτ κάπως υπερβολικά σέξι για ένα προνήπιο, κι έτσι αποφάσισαν με τη σύζυγό του να πάρουν στην κόρη τους μία άλλη κούκλα, που ικανοποίησε τη μικρή μια χαρά. Μόνο που λίγους μήνες αργότερα, η «Μπρατζ» έβγαλε τη σειρά της «μωρά Μπρατζ». «Αν οι κούκλες Μπρατζ έμοιαζαν με εκπορνευόμενες Μπάρμπι, αυτά τα "μωρά" έμοιαζαν επίσης να εκπορνεύονται!» ξεσπάει ο Σκοτ.

Η εκπόρνευση της εξουσίας

Πολιτικοί και δήμαρχοι σε όργια με «χαρισμένες» τις πόρνες, κατά προτίμηση Ρωσίδες ή Μολδαβές 

• Μέλη των σωμάτων ελίτ της αστυνομίας που έχαιραν δωρεάν και καθημερινά των υπηρεσιών των πορνείων 
• Εκμετάλλευση ανηλίκων 
• Πληροφορίες με ανταλλαγή αλκοόλ και σεξουαλικές συνευρέσεις 
• Αδειες για νυχτερινά κέντρα έναντι απλήρωτου σεξ

i-δημοσιογραφία του κώλου

Περί της παθογένειας (και) του ελληνικού Τύπου έχουν γραφεί χιλιάδες σελίδες, έχουν δοθεί διαλέξεις, έχουν πραγματοποιηθεί σεμινάρια για να διαπιστωθεί το αυτονόητο: Υπάρχουν λεχρίτες (που ζουν) ανάμεσά μας.