Στην τελική ευθεία έχει μπει η διαδικασία των κομματικών διεργασιών μέχρι το Συνέδριο και στην συνέχεια μέχρι την εκλογή του νέου Προέδρου για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Τα μέλη και οι φίλοι του κόμματος, οι άνθρωποι που δίνουν καθημερινά τον αγώνα στους χώρους δουλειάς και στους δρόμους, βρίσκονται σήμερα και πάλι στην πρώτη γραμμή παλεύοντας για την ενότητα και την δυναμική επιστροφή της Αριστεράς στο προσκήνιο.
Παίρνω την πρωτοβουλία, χωρίς να έχω καμία ειδική έγκριση, συναίνεση και εξουσιοδότηση από τους συνυποψηφίους μου και τον κοινοτικό συνδυασμό με τον οποίο συμμετείχα στις τοπικές εκλογές του Μαΐου, να καταθέσω την δική μου προσωπική πρόταση για την στάση που πρέπει να κρατήσει η Προοδευτική Πρωτοβουλία Πολιτών Πέλλας στις διεργασίες, στην συνεδρίαση και στην ψηφοφορία ανάδειξης του νέου προέδρου και την νέας κοινοτικής αρχής, που θα ακολουθήσουν το αμέσως επόμενο διάστημα. Και πιστεύω ότι οφείλω να το κάνω σήμερα έστω και βεβιασμένα, γιατί θεωρώ ότι και μία μέρα αργότερα, ο χρόνος δεν θα είναι μαζί μας και φυσικά ούτε με τον τόπο μας...
Χτες το βράδυ η γλώσσα του φίλου μου, του Μεμά, είχε εκτραχηλιστεί
εντελώς. Καλύτερα να μην αναφέρω τα μπινελίκια που ξεστόμισε. Εν πάση
περιπτώσει όλα μπορούν να συνοψιστούν στο εξής ρητορικό ερώτημα που μου
απεύθυνε ολοκληρώνοντας το εκτός εαυτού παραλήρημά του: «Ρε συ, τι
αλητεία είν’ αυτή;».