Να κάψουμε τα βιβλία;

Πριν από λίγες μέρες κι ενώ ο Φρανσουά Ολάντ ετοιμαζόταν στο Πανεπιστήμιο της Λιλ να ξεκινήσει την ομιλία του με αφορμή την έκδοση του νέου του βιβλίου, μια ομάδα φοιτητών, στο όνομα μιας αναρχικής συλλογικότητας, αφού διέκοψε θορυβωδώς το γεγονός και ακυρώθηκε για λόγους ασφαλείας η διάλεξη, στη συνέχεια έσκισε όλα τα βιβλία του Ολάντ.

Πριν από λίγες εβδομάδες κάτι ανάλογο συνέβη και στη διάλεξη της φιλοσόφου Αγκασίνσκι, συζύγου του πρώην πρωθυπουργού της Γαλλίας, Λιονέλ Ζοσπέν. Ενώ πάλι, όταν ο γνωστός φιλόσοφος Φινκελκράουτ πήγε στο πανεπιστήμιο για να μιλήσει, του επιτέθηκαν και δεν τον άφησαν να μιλήσει στους φοιτητές.

Το αποκορύφωμα όμως αυτής της βιβλιοκαταστροφικής μανίας είναι αυτό που συμβαίνει εδώ και μέρες. Ενας καθηγητής, ο Βανσέν Κασπέδες, μαζεύει υπογραφές για να απαγορευτεί η διδασκαλία των βιβλίων του Χάιντεγκερ στα γαλλικά πανεπιστήμια.

Ο πρωθυπουργός κ. Πονηρίδης

Απίστευτη γκάφα του Κυριάκου Μητσοτάκη στη νομοθετική παρέμβαση της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας με θύμα τον Αλέξανδρο Σούτσο και τη «Μεγάλη Ιδέα».

Δεν θα έπρεπε να ξαφνιαστεί κανείς με το πρωτοφανές φιάσκο στο οποίο κατέληξε προχτές το απόγευμα στη Βουλή η πολυδιαφημισμένη νομοθετική παρέμβαση της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. Ο προσεκτικός παρατηρητής θα μπορούσε να προβλέψει την κατάληξη αυτή, αν είχε παρακολουθήσει τα πρώτα λόγια του Κυριάκου Μητσοτάκη στην αρχική του ομιλία την περασμένη Δευτέρα.

To ποιοτικό πλεονέκτημα της τυπωμένης είδησης

Εις πείσμα της μπλογκόσφαιρας και του ακαριαίου, διαρκούς, αμνήμονος ή υπερμνήμονος αναγνώστη, νέες εφημερίδες εκδίδονται, νέα κείμενα ψάχνουν το υπέδαφος αυτής της περιστασιακής μονιμότητας.

Στα παιδικά μου χρόνια οι πρωινές και οι απογευματινές εφημερίδες έφταναν στο νησί με τη βραδινή πτήση της Ολυμπιακής – αν δεν είχε απαγορευτικό λόγω καιρού. Η είδηση πλησίαζε με πολλές ώρες καθυστέρηση, αλλά παραδόξως δημιουργούσε μια υψηλή ένταση στον αναγνώστη. Η ραδιοφωνική είδηση των κρατικών σταθμών συχνά ήταν «διασκευασμένη» απ’ τον πολιτικό εξαναγκασμό, επομένως η εφημερίδα ήταν η ουσιώδης δυνατότητα πληροφορίας. Τα κείμενα είχαν έναν λυρισμό, μια εκφραστική υπερβολή, ήταν γεμάτα μανιχαϊστικά σχήματα. Καλά ελληνικά, πολιτικά εμπαθή, με κατάχρηση μεταφορών, παρομοιώσεων, κοσμητικών επιθέτων.