Όπως και οι πολιτισμοί, οι δημοκρατίες είναι θνητές. Ετοιμοθάνατες; Ασφαλώς όχι: τα δημοκρατικά καθεστώτα δεν ήταν ποτέ τόσο πολλά στον πλανήτη και πολλά από αυτά είναι πολύ σταθερά. Δεν ζούμε στη δεκαετία του ’30. Ένα νέο κακό όμως τα καταδιώκει, ένα κακό πιο ύπουλο, πιο βλαβερό, ένα κακό που προέρχεται από το εσωτερικό και διαβρώνει τη δημοκρατική κουλτούρα. Πρόκειται για τον εθνικολαϊκισμό που, στο όνομα του έθνους, υπονομεύει το κράτος δικαίου, υποβιβάζει τη δημόσια συζήτηση, διαβρώνει τις ελευθερίες, καταπιέζει τις μειονότητες, επιτίθεται στα δικαιώματα των γυναικών και μετατρέπει παντού τον ξένο σε αποδιοπομπαίο τράγο.
