Κάθε φορά που ζορίζουν τα πράγματα, αρχίζουν τα εθνικοπατριωτικά, τα ενωτικά, τα συγκινητικά. Από τον πόλεμο του Σαράντα, όπου το «έθνος ενωμένο πολεμούσε τον εισβολέα», αλλά κάποιοι σκοτώνονταν στα αλβανικά βουνά και κάποιοι άλλοι λούφαζαν σε γραφεία στην Αθήνα, μέχρι το «όλοι μαζί τα φάγαμε» του Πάγκαλου, όπου κάποιοι έσκασαν απ’ το πολύ «φαγητό» και άλλοι πέθαναν από την πείνα.