Στο τέλος του 2018 το βασικό ζήτημα που απασχόλησε τους δημοσίους υπαλλήλους ήταν τα δώρα και τα αναδρομικά. Θα τα πάρουμε, δεν θα τα πάρουμε, πώς θα τα πάρουμε και όλα τα σχετικά. Για ποιο πράγμα μιλάμε όμως; Μιλάμε για τα «δώρα» Χριστουγέννων, Πάσχα και διακοπών για τα προηγούμενα 2 χρόνια (γιατί το κράτος έχει φροντίσει όταν του χρωστάς να μην παραγράφεται τίποτα, όταν όμως σου χρωστάει, να σου δίνει –διά νόμου- μέχρι δύο ετών χρωστούμενα!), τα οποία μας κόπηκαν με τα μνημόνια και παρακαλάμε όλοι το ΣτΕ (το ίδιο ΣτΕ που έβγαλε τις περικοπές στους μισθούς μας συνταγματικές, αλλά τις περικοπές των μισθών των δικαστικών… αντισυνταγματικές!) να δεήσει να πάρει την απόφαση ότι, αφού «βγήκαμε από τα μνημόνια», που λέει ο Τσίπρας (και γελάνε και τα πλακάκια), να μας τα ξαναδώσουν. Μάλιστα, αυτή την «ελπίδα» για «δώρα» και επιδόματα τη σιγοντάρει και η ίδια η κυβέρνηση: παλιά σε προεκλογικές περιόδους οι κυβερνήσεις δίναν κάνα επίδομα, τώρα δίνουν ελπίδες να σου δώσει επιδόματα το ΣτΕ (άλλωστε, μέχρι να τελεσιδικήσουν όλα αυτά, θα έχει περάσει η κάλπη…).