«Ανήκουμε στη Δύση»

Η συμμετοχή της Ελλάδας στις κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας εξαιτίας της εισβολής στην Ουκρανία και η αποστολή στρατιωτικής βοήθειας έχουν συνδεθεί με το αφήγημα ότι «ανήκουμε στη Δύση». Η πατρότητα της φράσης «ανήκουμε στη Δύση», ως γνωστόν, ανήκει στον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο οποίος με αυτόν τον τρόπο είχε προσδιορίσει τη θέση της Ελλάδας στον Ψυχρό Πόλεμο. Σήμερα, σε μια αναβίωση της ψυχροπολεμικής ρητορικής, ο πόλεμος στην Ουκρανία παρουσιάζεται ως μια σύγκρουση μεταξύ της φιλελεύθερης δημοκρατίας και του αυταρχισμού, μεταξύ Δύσης και Ρωσίας, στην οποία η Ελλάδα αυτονόητα συντάσσεται με την πρώτη.

Νεκροταφείο αυτοκρατοριών, αυτοκρατορία των νεκροταφείων

Οι «βάρβαροι» σημερινοί Ταλιμπάν, με τα γένια, τα σανδάλια και το βιβλικό λουκ, είναι τα ορφανά παιδιά και εγγόνια των «ηρωικών», στα μάτια της Δύσης, μουτζαχεντίν, που πολέμησαν κι έδιωξαν τους άθεους Σοβιετικούς τη δεκαετία του 1980. Και μπορεί οι σκοταδιστικές απόψεις τους να έρχονται κατευθείαν από τον Μεσαίωνα, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πολεμάνε για την ελευθερία του τόπου τους και για τη συνέχιση της κουλτούρας και του τρόπου ζωής τους, όσο απεχθής κι αν φαίνεται αυτός σε μας τους «φωτισμένους» Δυτικούς ●● Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα για τους μικρούς λαούς από τις υπαρξιακές ανασφάλειες των υπερδυνάμεων, αλλά και την αυτάρεσκη ανάγκη τους να δημιουργούν πολιτικά και πολιτιστικά «αντίγραφά» τους εκεί που δεν τους σπέρνουν.

Ντροπή για την ανθρωπότητα

Οι Αμερικανοί την έκαναν με ελαφρά πηδηματάκια από το Αφγανιστάν, οι Ταλιμπάν επανέκτησαν πανηγυρικά τον πλήρη έλεγχο της χώρας, οι πολίτες της πρωτεύουσας αναφωνούν ο σώζων εαυτόν σωθήτω...

Τι έχουν τα έρμα και... κολλάνε;

Η τραγική ειρωνεία τού να είσαι «Δυτικός»

Την ώρα που η Ευρώπη των σχεδόν 900.000 νεκρών από Covid-19 (αν προσθέσει κανείς στην ευρω-σούμα και τους θανάτους σε Τουρκία και Ρωσία, όπως κάνει εξαρχής ο ΠΟΥ) προετοιμάζεται βρίζοντας για το τρίτο κύμα της πανδημίας, εφαρμόζοντας και πάλι τις ίδιες αποτυχημένες κατασταλτικές συνταγές των καθολικών λοκντάουν, το ερώτημα που με βασανίζει περισσότερο δεν είναι πια το πότε θα τελειώσει όλο αυτό το ανείπωτο κακό, αλλά κυρίως το πώς γίνεται το περίφημο ιδεολόγημα του «ανήκομεν εις την Δύσιν» να έχει εξελιχθεί από προνόμιο σε θανατική καταδίκη για μυριάδες συνανθρώπους μας.

9 στα 10 άτομα στις φτωχότερες χώρες χωρίς δυνατότητα εμβολιασμού το 2021

Δισεκατομμύρια άνθρωποι από τις αναπτυσσόμενες χώρες κινδυνεύουν να μην εμβολιαστούν κατά της Covid-19 το επόμενο έτος, εξαιτίας του κόστους των εμβολίων και της προνομιακής απορρόφησής τους από τη Δύση. Σύμφωνα με τα στοιχεία, το 53% των πιο αποτελεσματικών εμβολίων που πρόκειται να κυκλοφορήσουν έχουν ήδη εξασφαλιστεί αποκλειστικά από τις πλούσιες χώρες της Δύσης.

Οργή και αντιδράσεις για την απόφαση Τραμπ

Οργισμένες αντιδράσεις στον Αραβικό κόσμο αλλά και απογοήτευση και ανησυχία στις χώρες της Δύσης προκάλεσε η απόφαση του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ να αναγνωρίσει την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ.

Γιατί η σύγχρονη οικονομία γεννήθηκε στη Δύση και όχι στη Μέση Ανατολή

«Η ανισότητα ορίζει τον κόσμο μας» γράφει ο νομπελίστας οικονομολόγος Ρόμπερτ Λούκας. Όμως, πώς προέκυψε αυτή η γεωγραφικού χαρακτήρα κατανομή του πλούτου;

Το ενδιαφέρον είναι ότι η «μεγάλη απόκλιση» θεωρείται -κρίνοντας με το μέτρο της Ιστορίας-  σχετικά πρόσφατη: Μόλις 500 ετών.

Πριν από 500 χρόνια η Δύση δεν ήταν πλουσιότερη από την Ανατολή, ενώ 1.000 χρόνια πριν, ο μουσουλμανικός κόσμος ήταν πιο ανεπτυγμένος από τη χριστιανική Ευρώπη και δη σε όλους τους βασικούς τομείς, από τα μαθηματικά και τη φιλοσοφία, μέχρι τη μηχανική, την τεχνολογία, τις αγροτικές καλλιέργειες και την ιατρική. Η Γερμανίδα μοναχή, δραματουργός και ποιήτρια του 10ού αιώνα, Ροσβίτα χαρακτήριζε την αραβική Κόρδοβα (η ισπανική πόλη γνώρισε μεγάλη ακμή από το 756 και καθ' όλη τη διάρκεια του 8ου και 9ου αιώνα μ.Χ., επί κυριαρχίας των Μαυριτανών) ως «το στολίδι του κόσμου».

Οι πολιτισμικές διαφορές ανάμεσα στη Δύση και την Ανατολή

Κινέζα καλλιτέχνης αποτυπώνει τις, κατά την άποψή της, διαφορές της κοινωνίας στην Κίνα και στη Γερμανία, τραβώντας έτσι μια ενδιαφέρουσα "καλλιτεχνική γραμμή" ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση.
Μια καλλιτέχνης με καταγωγή από την Κίνα, η οποία ζει από την ηλικία των 13 ετών στη Γερμανία, θέλησε να απεικονίσει τη δική της εικόνα για τον τρόπο που συμπεριφέρονται οι κοινωνίες της Δύσης και εκείνες της Ανατολής. Το 1990 η Γιάνγκ Λιου έφυγε από το Πεκίνο για να ζήσει στο Βερολίνο. Ήταν μόλις 13 ετών και ξεκίνησε να αναπαριστά με απλά γραφήματα την εμπειρία της, συγκρίνοντας τη ζωή στο Πεκίνο και εκείνη στο δυτικό κόσμο.

Ισλάμ και Δύση: Ο νέος «Ιερός Πόλεμος»;

«Ω Θεέ μου, δείξε μου τον εχθρό. Όταν ξέρει κανείς ποιος είναι ο εχθρός του μπορεί να τον σκοτώσει. Όμως αυτοί οι άνθρωποι με μπερδεύουν. Ποιος με πληγώνει; Ποιος καταστρέφει τη ζωή μου; Πες μου σε ποιόν ν’ ανταποδώσω τα χτυπήματα;»  Β.Σ. Νάιπουλ, In a Free State, 1971 

«Αν θέλεις να πάρεις κάτι από την ψυχή της Ανατολής μην την πλησιάζεις σαν ξένη χώρα, μα σαν να επιστρέφεις στον τόπο σου –στον εαυτό σου… Μην πηγαίνεις συγκαταβατικά, ως φορέας του πολιτισμού, αλλά ως μαθητής, ταπεινός και δεκτικός». Marcus Ehrenpreis, The Soul of East, 1927

Από την αυγή της ιστορίας η ανθρωπότητα δεν έζησε πάνω από έναν μήνα δίχως πόλεμο. Οι περισσότεροι πόλεμοι δεν ήταν απλοϊκές μανιχαϊστικές συγκρούσεις ανάμεσα σε «καλούς» και «κακούς», αλλά αποτελέσματα έντονων γεωπολιτικών, οικονομικών και πολιτιστικών ανταγωνισμών με στόχο την κυριαρχία. Πριν από δύο αιώνες ο Καρλ φον Κλαούσεβιτς, στο περίφημο σύγγραμμά του Περί του Πολέμου, είχε αποφανθεί πως «ο πόλεμος είναι μια απλή συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα». Δύο αιώνες αργότερα ο άνθρωπος συνεχίζει να πολεμά με πολιτικούς όρους, επιδιώκοντας να επιβάλει με τη βία τη θέληση και την κυριαρχία του πάνω στον αντίπαλο του.

ΔΝΤ: Ρεκόρ χρέους στη Δύση απαιτεί κούρεμα

Μοιραία αναγκαιότητα θεωρεί το ΔΝΤ, με δυο λέξεις, τα «κουρέματα» χρέους, καθώς ο ανεπτυγμένος κόσμος έχει υπερχρεωθεί σε επίπεδα ρεκόρ (δημόσιος και ιδιωτικός τομέας), ομολογώντας πως η πορεία της οικονομίας από το μπουμ της δεκαετίας του ’90 και μετά στηρίχθηκε στις φούσκες των πάμφθηνων πιστώσεων για να μην καταρρεύσει. 

Η θηλιά του χρέους δεν είναι «ελληνική τραγωδία» αλλά «παγκόσμιο δράμα» με τις οικονομίες αναιμικές να σηκώσουν τόσο βάρος, που κάνει το ΔΝΤ να επιτίθεται ευθέως στη Γερμανία ότι ρίχνει λάδι στη φωτιά με τις σκληρές περιοριστικές πολιτικές που επιβάλει στην ευρωζώνη με αιχμή τον ευρωνότο.