Γ. Μυλόπουλος: Και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ ο κ. Τζιτζικώστας

Δήλωση του υποψήφιου περιφερειάρχη με την παράταξη «Αλλαγή στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας», καθηγητή και πρώην πρύτανη του ΑΠΘ, Γιάννη Μυλόπουλου, με αφορμή τις δηλώσεις του Απ. Τζιτζικώστα από την Παιονία:

Κάτοικοι της Πέλλας φτιάχνουν τους δρόμους μόνοι τους και ο δήμαρχος δεν ξέρει τίποτα!

Σε τραγική κατάσταση είναι οι δρόμοι της Πέλλας και της Νέας Πέλλας με τη δημοτική αρχή να μην προχωράει σε επισκευές κατεστραμμένων κρασπέδων, οδοστρωμάτων και στο κλείσιμο των λακκούβων για περισσότερο από δέκα χρόνια.

Στο Αιγίνιο κατέρρευσε χθες το παραμύθι του εκσυγχρονισμού

Θα σας πω πότε μίσησα το τραγούδι ”Υπάρχω” του Στέλιου Καζαντζίδη. Το καλοκαίρι του 1975 επιστρέφαμε με τους γονείς και οικογενειακούς φίλους από τη Νέα Φώκαια Χαλκιδικής στη Θεσσαλονίκη μετά από τριήμερο. Επιβαίναμε 4 μικρά παιδιά και 4 μεγάλοι παρακαλώ, σε ένα Ford Taunus. Στο κασετόφωνο του αυτοκινήτου, με κάτι μεγάλες κασέτες, έπαιζε το ”Υπάρχω” που μόλις είχε κυκλοφορήσει. Το μποτιλιάρισμα για να φτάσεις από την Ποτίδαια στα Μουδανιά ήταν κάτι το ασύλληπτο. Πρέπει να μείναμε εκεί πάνω από δυο ώρες σταματημένοι. Η κασέτα τελείωνε και ξανάρχιζε και μεις κολλημένοι βλέπαμε τα χωράφια από τα οποία δεν μπορούσαμε να φύγουμε και τα σταματημένα αυτοκίνητα. Εκείνη τη μέρα μίσησα, από την επανάληψη, το δίσκο του εθνικού τραγουδιστή και για ανεξήγητους λόγους κάθε φορά που ακούω το τραγούδι μου φέρνει στο νου το εφιαλτικό μποτιλιάρισμα των παιδικών μου χρόνων.

«Κοινωνία σε Κίνηση» Έδεσσας: Διαδρομές εφάμιλλες camel trophy στους αγροτικούς δρόμους του Λόγγου

Για όσους αναρωτιούνται, οι φωτογραφίες δεν προέρχονται από κάποια διαδρομή του camel trophy όπου αυτοκίνητα και οδηγοί δοκιμάζονται σε εξαιρετικά δύσβατες περιοχές άλλα από την αγροτική οδοποιία στον Λόγγο, όπου η εγκατάλειψη και η αδιαφορία της δημοτικής αρχής δημιούργησαν συνθήκες καθημερινής περιπέτειας για τους αγρότες συμπολίτες μας που μετακινούνται από και προς τα κτήματα τους.

Πεζός, ένας εξόριστος στην πόλη

«Διχασμένες προσωπικότητες σε καθημερινή λειτουργία» χαρακτήριζα πολλούς –ίσως τους πιο πολλούς– Ελληνες οδηγούς σε σχέση με τους πεζούς (9/10). Διχάζονται, διότι, ενώ το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας είναι πεζοί (εξαιρούνται οι επαγγελματίες οδηγοί), στο τιμόνι ξεχνούν αυτομάτως τον πεζό, που ή τον βάζουν σε κίνδυνο ή, στην καλύτερη περίπτωση, του κάνουν τη ζωή δύσκολη καταλαμβάνοντας τους χώρους του.

Πεζοκουβέντες

Η ώρα του πολίτη, μια φράση που γνωρίζει δόξες κάθε φορά που γίνονται εκλογές. Ολοι ομνύουν στη σωφροσύνη του/της και στη δύναμη να αποφασίζει σωστά. Για το καλό του τόπου, άσχετα αν αυτό το έρμο είναι σαν τον φούρνο του χότζα. Κάθε φορά πρέπει να στεγάσει τη μοναδική αλήθεια αλλά και τους ύμνους προς τον κυρίαρχο λαό. Ισως κάτι να γνώριζε ο γαϊδουράκος που διέκοψε με το γκάρισμά του τη φόρα του Κωνσταντάρα που έταζε λαγούς με πετραχήλια.

Οι γάιδαροι έχουν βαρέσει πια σιωπητήριο. Μειώθηκε δραστικά ο αριθμός τους -αφήστε που κινδυνεύουν να φορέσουν παπιγιόν για να είναι ασορτί με την γκλαμουριά που αφικνείται στα τουριστικά μοσχονήσια του Αιγαίου. Κι άμα βγάλουν καμιά φορά γκάρισμα διαμαρτυρίας επιπίπτει ανελέητα επί της ράχης τους η βακτηρία του αφέντη.

Χρήστος Γιαννούλης: «Στο σκοτάδι το μεγαλύτερο μέρος του οδικού δικτύου της Κεντρικής Μακεδονίας»

"Βυθισμένο στο σκοτάδι είναι το μεγαλύτερο μέρος του οδικού δικτύου της Κεντρικής Μακεδονίας," δηλώνει ο υποψήφιος Περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας Χρήστος Γιαννούλης.

"Απόλυτο σκοτάδι, επικρατεί στους περισσότερους δρόμους, με συνέπεια να είναι διαρκής ο κίνδυνος πρόκλησης σοβαρών ατυχημάτων, καθώς οι οδηγοί μπορεί ανά πάσα στιγμή να χάσουν τον προσανατολισμό τους. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που συμβαίνει στην εθνική οδό ταχείας κυκλοφορίας Θεσσαλονίκη-Εύζωνοι, όπου σε όλο το μήκος του, δεν υπάρχει ούτε μία σπιθαμή φωτισμένου δρόμου, εκτός από τον κόμβο και τις αερογέφυρες προς Θεσσαλονίκη και Έδεσσα. Ο δρόμος-καρμανιόλα, έχει χαρακτηριστεί από την Τροχαία ως ένας από τους πλέον επικίνδυνους στη Βόρεια Ελλάδα» τονίζει ο Χρήστος Γιαννούλης

Ολα είναι (δημόσιος) δρόμος

Τι κάνεις όταν ο πατέρας των ιδιωτικοποιήσεων, Μίλτον Φρίντμαν, σου λέει ότι οι αυτοκινητόδρομοι πρέπει να μένουν πάντα υπό δημόσιο έλεγχο; Στις παραδοσιακές μητροπόλεις του καπιταλισμού, τις ΗΠΑ, τη Βρετανία και τη Γερμανία, τον υπάκουσαν. Σε κάποιες οικονομικές αποικίες τον αποκάλεσαν «σοσιαλιστή των δρόμων».

Πλησιάζει μισός αιώνας από την εποχή που το γερμανικό συγκρότημα Kraftwerk παρουσίασε το θρυλικό άλμπουμ Autobahn, εμπνευσμένο σύμφωνα με αρκετούς μουσικοκριτικούς από τον περίφημο αυτοκινητόδρομο Α555. Σήμερα αρκετοί Γερμανοί θυμούνται τον Α555, που κατασκευάστηκε το 1929 όταν ήταν δήμαρχος της Κολονίας ο Κόνραντ Αντενάουερ, γιατί καταρρίπτει έναν μεταπολεμικό μύθο: ότι το περίφημο δίκτυο γερμανικών αυτοκινητόδρομων Autobahn κατασκευάστηκε από τους ναζί («ναι, αλλά έφτιαξαν δρόμους»).

Google Maps: Τώρα ενημέρωση για την κίνηση στους δρόμους σε πραγματικό χρόνο

Η υπηρεσία Traffic Information τoυ Google Maps περιλαμβάνει πλέον και την Ελλάδα, απεικονίζοντας σε πραγματικό χρόνο τις κυκλοφοριακές συνθήκες που επικρατούν σε κεντρικές λεωφόρους της Αθήνας και άλλων μεγάλων πόλεων της Ελλάδας.

Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες λειτουργίες του Google Maps είναι η ύπαρξη του Traffic Information, η οποία κάνοντας χρήση των κινητών τηλεφώνων και αναλύοντας τα στοιχεία μέσω GPS μπορεί να υπολογίσει την ταχύτητα των χρηστών των τηλεφώνων και ανάλογα η Google να δείξει στον χάρτη της αν υπάρχει κίνηση στην συγκεκριμένη περιοχή ή όχι.

Εν ολίγοις, ο χρήστης μπορεί να διαλέγει τη διαδρομή με τη λιγότερη κίνηση.

Πέλλα: Δεν έχει δρόμο να διαβώ...

Συμφωνήσαμε όλοι εξαρχής να κάνουμε υπομονή, να στηρίξουμε και να βάλουμε πλάτη σ' ένα έργο πολύ σημαντικό για την Πέλλα, όπως είναι αυτό της αποχέτευσης. Και ειλικρινά, η ψυχραιμία και η υπομονή των πολιτών της Πέλλας όλο αυτό το διάστημα μέχρι σήμερα ήταν παροιμιώδης! Όμως όταν βλέπεις μια δημοτική αρχή μοιραία, ανεπαρκή και αδύναμη στην κυριολεξία να σηκώνει τα χέρια ψηλά, να αδιαφορεί και να αντιμετωπίζει με απάθεια και αδράνεια την τραγική και τριτοκοσμική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το σύνολο του οδικού δικτύου του οικισμού, δεν μπορείς παρά το λιγότερο να αγανακτήσεις. Το όποιο ενδιαφέρον και φιλότιμο τοπικών αιρετών παραγόντων, δεν φαίνεται να επαρκεί και να μπορεί να αλλάξει κάτι άμεσα...

«Οι δρόμοι είναι δημόσιο κοινωνικό αγαθό - Δρόμοι ελεύθεροι για όλους χωρίς διόδια»

Τα συμπεράσματα της πανελλαδικής ημερίδας που έγινε σχετικά με το ζήτημα των διοδίων, στις 28/3/15.

Η ανακοίνωση της Συντονιστικής Επιτροπής Φορέων & Κατοίκων Β.Α. Αττικής ενάντια στα Διόδια:
Παλεύουμε για ριζική ανατροπή της σημερινής κατάστασης με καταγγελία των συμβάσεων παραχώρησης και έλεγχο και διαχείριση των αυτοκινητοδρόμων από δημόσιο φορέα

Μόνο οι εραστές μένουν ζωντανοί

«Δάνειο» από τον Jim Jarmusch, ή αλλιώς «Κι εμείς στο δρόμο θα είμαστε, σύντροφε»  

Ξεκίνησε να κόβει τη βασιλόπιτα, παραδοσιακά, σ’ αυτό το σπίτι, χωρίς σταύρωμα και το πρώτο κομμάτι για τον λαό. Μόνο που φέτος, για πρώτη φορά –σας λέω αλήθεια- το φλουρί έπεσε στο κομμάτι του λαού. Φλουρί, σ’ αυτό το σπίτι,  δεν σημαίνει κάποιο υλικό αντίτιμο, παρά μόνο μια ευχή από στίχο του Λειβαδίτη: «Νὰ μὴν ξανακοιμηθεῖ κανένα ὄνειρο στὸν κόσμο, καμιὰ ἐλπίδα πιὰ νὰ μὴν πεθάνει». Για τους εραστές, και του ονείρου, που μόνο αυτοί μένουν ζωντανοί.

Οι ιππότες της λακκούβας - Μήπως και μεις οι κάτοικοι του Δήμου Πέλλας πρέπει να αντιδράσουμε ανάλογα;

Με έναν ευφάνταστο τρόπο για να διαμαρτυρηθεί για τις λακκούβες στους δρόμους της Λιθουανίας βρήκε μια παρέα φίλων. Δείτε τι έκαναν (Pics).

Μια ομάδα φίλων αποφάσισε να επιστήσει την προσοχή των ανθρώπων στη πολύ κακή κατάσταση των δρόμων στο Κάουνας της Λιβουανίας.

Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα είναι οι λακκούβες τις οποίες η ομάδα τις παρομοιάζουν με πισίνες και λίμνες. Οι άνθρωποι που φωτογραφίζονται ετοιμάζονται να «βουτήξουν» ή χαζεύουν τα αστέρια ή ψαρεύουν.

Παγίδες, λακούβες, σαμαράκια και κάθε είδους φθορά και κακοτεχνία στο άθλιο τοπικό οδικό δίκτυο της Πέλλας

Κοινό μυστικό αλλά και κοινή ανησυχία αποτελεί για τους κατοίκους της Πέλλας το άθλιο επαρχιακό και τοπικό οδικό δίκτυο του δήμου μας. Κακοτεχνίες, φθορές, αυθαιρεσίες, λακούβες, σαμαράκια, πρόχειρα μπαλώματα, φυσική βλάστηση, ανεπαρκής φωτισμός συνθέτουν το τραγικό και επικίνδυνο σκηνικό του οδοστρώματος της πλειοψηφίας των δρόμων του τοπικού οδικού δικτύου, του ιστορικού και τουριστικού οικισμού της Πέλλας. Καμία συντήρηση και πλήρης αδιαφορία για πολλά χρόνια από περιφέρεια και δήμο, καμία πρόνοια, καμιά φροντίδα, καμιά βελτίωση, καμιά ανακατασκευή ούτε καν των πιο εμφανέστερων σημείων και πολυσύχναστων δρόμων της. Ακόμα και ο δρόμος που οδηγεί στο Αρχαιολογικό Μουσείο που καθημερινά κυρίως τους θερινούς μήνες, συγκεντρώνει τεράστιο αριθμό επισκεπτών και τουριστών, έχει αφεθεί στην φθορά και το «έλεος θεού και ανθρώπων»... Για τις δυσκολίες πρόσβασης σ' αυτό αλλά και τον Αρχαιολογικό Χώρο έχω αναφερθεί πολλάκις παλαιότερα, προτείνοντας και διάφορες μόνιμες λύσεις...

Επιτέλους φωτίσθηκαν οι δρόμοι της Πέλλας - Κάτι αλλάζει ή απλά πρόκειται για συγκυρία;

Φαίνεται οι φωνές και οι διαμαρτυρίες μας άρχισαν να πιάνουν τόπο. Ίσως και να χρειάστηκε να εκτεθούμε πρώτα στις δημοτικές εκλογές ως υποψήφιοι δημοτικοί ή τοπικοί σύμβουλοι με την ΑΝ.Α.Σ.Α. για να λάβουν σοβαρά υπόψιν τους τις καταγγελίες και τις διαμαρτυρίες μας. Ως «απλοί» πολίτες μάλλον ακουγόμασταν απ' το «πηγάδι» και δεν έφτανε η φωνή μας στα αρμόδια αυτιά.. Πέρασε μια τετραετία πλήρους αδράνειας και απαξίωσης όπου η Πέλλα «έζησε στο σκοτάδι» κατά τακτά χρονικά διαστήματα, ώστε η δημοτική αρχή να συνειδητοποιήσει και να δεήσει να πράξει το αυτονόητο.... Να κατανοήσει επιτέλους την σημασία και την σπουδαιότητα αυτού του τόπου, όχι μόνο για τους κατοίκους του, αλλά για ολόκληρο το δήμο, το νομό και την χώρα ευρύτερα. Ίσως είναι και η ευτυχής συγκυρία των ετήσιων εκδηλώσεων στην Πέλλα, που αποτέλεσαν αφορμή για την ενεργοποίηση του δημοτικού μηχανισμού. Κάπως έτσι συνέβαινε και στο παρελθόν... Όταν σπάνια(μια δυο φορές τον χρόνο) διεξάγονταν μία σημαντική εκδήλωση, τότε έβλεπες δημοτικούς υπαλλήλους κάθε ειδικότητας «ακροβολισμένους» σε κάθε γωνιά του οικισμού να επιτελούν εργασίες καθαριότητας, ηλεκτροφωτισμού, φροντίδας πάρκων και πρασίνου, κτλ κτλ

Η εντυπωσιακή πορεία του "Podemos"

Το "Podemos" ενεγράφη στους εκλογικούς καταλόγους πριν από τρεις μήνες, ύστερα από μια έντονη συζήτηση στους κόλπους του για το αν έπρεπε να συνεχίσει να κινείται στο δρόμο ή να δοκιμάσει την τύχη του στους θεσμούς.

To απόγευμα της 15ης Μαϊου 2011, σαν από το πουθενά, χιλιάδες ισπανοί πολίτες ξεχύθηκαν στους δρόμους και γέμισαν τις πλατείες πενήντα πόλεων της χώρας. Ορισμένοι παρέμειναν εκεί για μήνες. Το σύνθημα δόθηκε από την οργάνωση "Πραγματική Δημοκρατία Τώρα", μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα. Στη συνέχεια, ο ένας ενημέρωνε τον άλλο. Κάπως έτσι δημιουργήθηκε το κίνημα 15-Μ. Ελάχιστα μέσα ενημέρωσης το είχαν προβλέψει. Οσο για τα πολιτικά κόμματα, δεν είχαν καταλάβει τίποτα.

Έξι μέρες και έξι νύχτες πέρασαν και ... δέν ἐγένετο φῶς. Μαύρη είναι η νύχτα... στην Πέλλα!

Στη χώρα του ήλιου και του φωτός, στην κοιτίδα του πολιτισμού και της διανόησης, το ρεύμα δεν φτάνει απρόσκοπτα σε καμιά περιοχή.

-καὶ εἶπεν ὁ Θεός· γενηθήτω φῶς· καὶ ἐγένετο φῶς. 

-καὶ εἶδεν ὁ Θεὸς τὸ φῶς, ὅτι καλόν· καὶ διεχώρισεν ὁ Θεὸς ἀνὰ μέσον τοῦ φωτὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σκότους.  

-καὶ ἐκάλεσεν ὁ Θεὸς τὸ φῶς ἡμέραν καὶ τὸ σκότος ἐκάλεσε νύκτα. καὶ ἐγένετο ἑσπέρα καὶ ἐγένετο πρωΐ, ἡμέρα μία.

Έλα που όμως στην οδό Μεγάλου Αλεξάνδρου εδώ και έξι μέρες δεν ... ἐγένετο φῶς και επικρατεί το απόλυτο σκότος!

Πέλλα: Απαραίτητος ο ... «μίτος της Αριάδνης»

Είναι απόλυτα φυσιολογικό, ως ένας από τους παλαιότερους οικισμούς της ευρύτερης περιοχής, με ιδιαίτερη μορφολογία εδάφους και αρχαιολογικά δεδομένα και ευρήματα, η ρυμοτομία και ο πολεοδομικός σχεδιασμός της σύγχρονης Πέλλας να είναι και να φαίνονται κάπως άναρχοι και δαιδαλώδεις. Μέχρι εδώ όλα καλά, αφού δεν μπορείς να επέμβεις χωροταξικά ελλείψει οικονομικών πόρων και μεγάλου κόστους, όπως και όπου επιθυμείς, για να κάνεις την «ζωή» των μόνιμων κατοίκων, αλλά και των χιλιάδων επισκεπτών ευκολότερη. Έτσι η Πέλλα όσο αυξάνεται και πληθύνεται, τόσο περισσότερο μοιάζει με οικιστικό λαβύρινθο. Βέβαια ότι πρόκειται για έναν σχετικά μικρό οικισμό στον οποίο πολύ δύσκολα «χάνεσαι», δεν απαλλάσει κανέναν από τις ευθύνες του και δεν πείθει κανέναν επισκέπτη ως δικαιολογία για την ταλαιπωρία που θα υποστεί μέχρι να βρει και να πάει στον προορισμό του. "Ρωτώντας πας στην πόλη" λέει μια λαΙκή ρήση, κι αυτό ισχύει σε υπερθετικό βαθμό στην Πέλλα και «λύνει» συνήθως τα όποια καθημερινά και συνηθισμένα προβλήματα, αντιμετωπίζουν οι χιλιάδες επισκέπτες και τουρίστες που εκδράμουν και επισκέπτονται την φημισμένη γενέτειρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Πέλλα: Κολωνάκια αυτοί, χορταράκια εμείς

Σε δύο πολύ κεντρικά σημεία Κουφαλίων και Πέλλας: κολωνάκια και χορταράκια

Το ότι η Πέλλα έχει εγκαταλειφθεί στο έλεος θεού και ανθρώπων και όχι μόνο τώρα με τον Καλλικράτη ως «φυσική» του συνέπεια αλλά από καιρό, είναι κοινή πεποίθηση και κοινό μυστικό. Η φροντίδα της καθημερινότητας είναι πλέον μόνο συμβατική και όχι με βάση τις πραγματικές ανάγκες και φέρνει μνήμες από παλιές εποχές με τους χωματόδρομους και την πλήρη ανυπαρξία σύγχρονων οικοδομικών και πολεοδομικών υποδομών. Τότε που η φύση από μόνη της «φρόντιζε» για όλα.  Τους γεμάτους σκόνη και σκουπίδια δρόμους καθάριζε ο άνεμος, ασφαλτικό οδόστρωμα δεν υπήρχε ώστε να θέλει επιδιόρθωση και τα χαντάκια τα γέμιζε ή τα άδειαζε η βροχή, τα χόρτα φύτρωναν και ξεραίνονταν μόνα τους και γενικά όλη τη χλωρίδα τη διαμόρφωνε η φύση, οι λάμπες στις μια δυο κολώνες ανά γειτονιά δεν είχαν και τόση σημασία αν ήταν ή όχι καμμένες, η κεντρική πλατεία και η «βόλτα» παρότι «ξέφραγο αμπέλι», δεν είχε παρκαρισμένα τρακτέρ, αυτοκίνητα και μηχανάκια, σκουπίδια σε σωρούς δεν έβλεπες στους κεντρικούς δρόμους σκορπισμένα να τα ανακατεύουν αδέσποτα γάτες και σκύλοι και κάθε είδους τρωκτικό, κτλ κτλ. Ακόμη και για το Αρχαιολογικό Μουσείο και τον χώρο η φύση έβαλε το «χεράκι» της για την επισκεψιμότητα τους με την κατασκευή εθνικής οδού ανάμεσά τους... Τα θυμούνται οι παλαιότεροι και μάλλον τα νοσταλγούν και μελαγχολούν...

Όμως το σήμερα είναι εντελώς διαφορετικό και η φύση δυστυχώς δεν τα καταφέρνει από μόνη της.

Η Πέλλα της παρακμής

Η «θρυλική» καλύβα στην «πόρτα» του οικισμού, σε γκρίζο φυσικό φόντο.

     Ενδεικτικές μόνο θα είναι οι φωτογραφίες που θα δείτε παρακάτω, αλλά δείχνουν «ανάγλυφα» έστω και στο ελάχιστο, την πλήρη παρακμή στην οποία έχει περιέλθει η Πέλλα. Δεν είναι μόνο αποτέλεσμα της κρίσης αυτό που συμβαίνει στην Πέλλα(σίγουρα παρόμοια συμβαίνουν και στα άλλα περιφερειακά δημοτικά διαμερίσματα, αλλά άλλη «υπόσταση» η Πέλλα πως να το κάνουμε), είναι κυρίως αποτέλεσμα αδιαφορίας, ανικανότητας και ωχαδερφισμού. Όλοι έχουμε ευθύνη γι' αυτό που βιώνουμε καθημερινά, αλλά το μεγαλύτερο βάρος ευθύνης πέφτει στις διοικήσεις του δήμου(φυσικά και στην ανύπαρκτη αντιπολίτευση), ως ο φορέας που θα αποφασίσει, θα σχεδιάσει, θα εκτελέσει, θα συντηρήσει και θα ανανεώσει. Και το ΥΠΠΟΤ δεν είναι άμοιρο ευθυνών μαζί με την πολιτεία και τους τοπικούς βουλευτές μας(το αντίθετο μάλιστα), αλλά αυτό είναι άλλη μεγάλη κουβέντα «εθνικής στρατηγικής» και όχι εθνικιστικής(όπως πολλοί θα το επιθυμούσαν) βέβαια το ξεκαθαρίζω με τις έννοιες, για να μην μπερδευτούμε τις «πονηρές» μέρες που διάγουμε...