Διαλλακτικός υλισμός

Εγραφα πριν από λίγες μέρες για τη σταδιακή «συμφιλίωση» της Κούβας με τις ΗΠΑ μετά από μισό και πλέον αιώνα άγριας ψυχροπολεμικής σύγκρουσης, και πόσο σημαντικό είναι για το ανταρτονήσι της Καραϊβικής να ξαναβλέπει τη σημαία της -τη σημαία του Χοσέ Μαρτί και του Μασέο- να κυματίζει στο κέντρο της Ουάσινγκτον.

Ομως το ρεπορτάζ ήταν λειψό - μέσα μου ήξερα καλά ότι αυτή είναι μόνο η μια πλευρά, η αισιόδοξη.

Η άλλη όψη του νομίσματος είναι πως η Κούβα που γνώρισα κι αγάπησα, η πεισματάρα Κούβα της αντίστασης, της αλληλεγγύης και της αντοχής στις στερήσεις και τον μακροχρόνιο αποκλεισμό που της επέβαλαν οι Δυνατοί, σύντομα δεν θα υπάρχει πια.

Γιατί μαζί με την αμερικανική σημαία υψώνεται πλέον στην Κούβα κι ένα άλλο λάβαρο, ακόμη ισχυρότερο - το λάβαρο του δολαρίου.

Και το δολάριο, όπως και το ευρώ στα καθ' ημάς, είναι ιδεολογία από μόνο του, θρησκεία άκαμπτη και εκδικητική - και δεν παλεύεται εύκολα.

Μου δείχνεις τα χαμηλά επιτόκια των άλλων; Σου δείχνω το ευρώ…

Ήταν 28 Απριλίου του 2014, η τελευταία μέρα που το ευρώ είδε τιμή, πάνω από τα 1,39 δολάρια. Σε λιγότερο από 12 μήνες ακολούθησε βουτιά και αυτές τις ημέρες, το ευρώ κάτω από τα 1,10 δολάρια, μετράει ήδη μια πτώση περίπου 21%.

Ήταν 28 Απριλίου του 2014, η τελευταία μέρα που το ευρώ είδε τιμή, πάνω από τα 1,39 δολάρια. Σε λιγότερο από 12 μήνες ακολούθησε βουτιά και αυτές τις ημέρες, το ευρώ κάτω από τα 1,10 δολάρια, μετράει ήδη μια πτώση περίπου 21%.

Πρόκειται για τεράστια πτώση η οποία σε τόσο μικρό διάστημα, μικρότερο από ένα χρόνο, ισοδυναμεί περίπου με υποτίμηση και μάλιστα ενός θεωρητικά ισχυρού νομίσματος, που είναι πια και αποθετικό νόμισμα. Με άλλα λόγια γεμίζει τα αμπάρια, τα αποθέματα, των Κεντρικών Τραπεζών, σε όλο τον πλανήτη κι όχι μόνο αυτά των χωρών της Ευρωζώνης.

“Καλώς ήλθε το δολάριο”

Παρότι η κυβέρνηση κράτησε χαμηλούς τόνους, η τηλεφωνική επικοινωνία Ομπάμα – Τσίπρα αποτέλεσε την αφορμή για ορισμένους «παπαγάλους» παλαιάς κοπής (τους ίδιους που πανηγύριζαν είτε κυβερνούσε το ΠΑΣΟΚ, είτε η ΝΔ, είτε και οι δύο μαζί)  να… απελευθερώσουν τον εαυτό τους. Και να αρχίσουν να «πανηγυρίζουν» για το τέλος της λιτότητας που θα έρθει λόγω της «στήριξης του Ομπάμα», όπως παλιότερα «πανηγύριζαν» για τον «δημοκράτη» Κλίντον και πιο παλιά για τον «φιλέλληνα» Κάρτερ…

Οι άνθρωποι αυτοί  – ευαγγελιστές του Μνημονίου που πασχίζουν σε μια νύχτα να βαφτιστούν «αντιμνημονιακοί» – δεν έχουν καταλάβει τίποτα ούτε από Ιστορία, ούτε από τη διεθνή κατάσταση και τη θέση της Ελλάδας μέσα σ’ αυτήν, ούτε καν από τα νέα δεδομένα που διαμορφώθηκαν με τη ψήφο του λαού στις εκλογές της Κυριακής. Παραμένουν στο παρελθόν (τους) θυμίζοντας τους κομπάρσους εκείνης της παλιάς ελληνικής ταινίας  («Καλώς ήρθε το δολάριο») που έτρεχαν τα σάλια τους βλέποντας να κατεβαίνουν στο μόλο «τα ναυτάκια τα ζουμπουρλούδικα»του 6^ου Αμερικάνικού Στόλου.

Η Γκεμπελική προπαγάνδα, τα ψέματα και η αλήθεια για την Αργεντινή

Αυτές τις μέρες αναπαράγονται πληθωρικά στα κεντρικά κυρίως ΜΜΕ εικόνες μικροταραχών στην Αργεντινή που συμπληρώνονται με βαρύγδουπα σχόλια των εντεταλμένων σχολιαστών ότι, « αν φύγουμε από το ευρώ θα γίνουμε Αργεντινή». Πρόκειται για μια εντυπωσιακή παράσταση διαστρέβλωσης της πραγματικότητας. Η χώρα αυτή, αποτελεί φωτεινό παράδειγμα απεξάρτησης από ένα σκληρό νόμισμα όπως το δολάριο, με το οποίο είχε συνδεθεί το νόμισμά της το πέσος. Στην πραγματικότητα, η Αργεντινή είχε ως νόμισμά της το δολάριο και μόνο η ονομασία του διέφερε. Πρόκειται για παρόμοια περίπτωση με τη δική μας, όπου το σκληρό ευρώ εξοντώνει την ελληνική οικονομία και τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου. Για να μη μας μπαίνουν «κακές ιδές», τα συστημικά κεντρικά ΜΜΕ μα βομβαρδίζουν με αισχρά ψέματα για την Αργεντινή, χρησιμοποιώντας και διογκώνοντας κατά το δοκούν διάφορα συνηθισμένα γεγονότα για όλες τις χώρες.