Ουκρανία: πρώτες διαπιστώσεις

Η Ρωσία αντιμετωπίστηκε αρχικά ως παρίας της διεθνούς κοινωνίας και αργότερα περίπου ως «κεντροασιατική» παραγωγός αερίου με έναν αυταρχικό ηγέτη, παραγνωρίζοντας τον ιστορικό ρόλο της χώρας αυτής στη συγκρότηση της σύγχρονης Ευρώπης. Τελικά η Ε.Ε. και οι ευρωπαϊκές κοινωνίες θα είναι αυτές που θα «πληρώσουν το μάρμαρο» για την ουκρανική κρίση και τον πόλεμο γιατί δεν είχαν δική τους θέση για το Ουκρανικό και σύρονται από τις ΗΠΑ οι οποίες δεν θίγονται καθόλου από την κρίση αυτή.

Λύσεις, όχι άλλες διαπιστώσεις!

Στους χώρους εργασίας, στο σπίτι, στα καφενεία και στις ταβέρνες, όπου βρεθούν κι όπου σταθούν οι Έλληνες της προεκλογικής περιόδου, μοιάζουν να μην έχουν καταλάβει τίποτα από την κρίση. Μια σημαντική μάλιστα μερίδα του πληθυσμού – που αισθάνεται σίγουρη για τον εαυτό της μέσα από ακλόνητες ιδεολογικές βεβαιότητες – φαίνεται σαν να μιλά για άλλο ζήτημα.

Η χώρα δοκιμάστηκε σκληρά και εξακολουθεί λαβωμένη να καταπονείται από μια σειρά κακώς κείμενα του παρελθόντος. Ωστόσο, στην αναζήτηση των αιτιών όλοι αλληθωρίζουν – αν δεν παθαίνουν στραβισμό. Το να ευθύνονται οι τράπεζες και οι τραπεζίτες, για παράδειγμα, είναι μια εύκολη προσέγγιση, που έχει τις μεγάλες της αλήθειες, άλλα δεν λύνει κανένα πρόβλημα.