Πόσο επιβαρύνει τα δημόσια οικονομικά κάθε δημόσιος υπάλληλος

Ας μην κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάχτυλό μας! Κι ας αφήσουμε τις “αριστερές” αγκυλώσεις και να δούμε την αλήθεια: δεν υπάρχει ούτε ΕΝΑΣ μη-δημόσιος υπάλληλος (ή μη-στενός συγγενής δημόσιου υπαλλήλου) , που να συμπαθεί αληθινά τους δημόσιους υπαλλήλους. Κι όσοι λένε το αντίθετο, το κάνουν μάλλον για λόγους ιδεολογίας. Είναι αυτή η γενικευμένη αντιπάθεια προς μια ολόκληρη κοινωνική ομάδα “κοινωνικός αυτοματισμός”; Είναι άδικη αυτή η στάση; Και ναι και όχι... 

Ο δημόσιος υπάλληλος είναι μαλάκας

Χρόνια τώρα, με αποκορύφωμα τα τρία τελευταία, μαθαίναμε ότι το όνειρο κάθε Έλληνα ήταν να γίνει δημόσιος υπάλληλος. Αυτό αποτελεί την πρώτη μαλακία ενός μύθου που θέλει τους δημόσιους υπαλλήλους ως τους πιο βολεμένους του “συστήματος”.

Ο λόγος είναι πολύ απλός. Όσοι ζούσαν με την ψευδαίσθηση ότι αν -και όποιοι- γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι θα “βολευτούν”, ήταν μαλάκες, μιας και το πραγματικό όνειρο των περισσότερων Ελλήνων δεν ήταν να διοριστούν στο δημόσιο, αλλά να κάνουν δουλειές με αυτό.

Δεν είμαστε θηρία – αρκετά πια με το διχασμό

"ΔΕΝ θα εκθειάσω τον δημόσιο τομέα. Όχι δεν πρόκειται να το κάνω γιατί είμαι δημόσιος υπάλληλος και ξέρω καλύτερα από τον καθένα ότι ο δημόσιος τομέας ΔΕΝ λειτουργεί σωστά"!
Είμαι δημόσιος υπάλληλος. Έχω διοριστεί αξιοκρατικά (μέσω διαγωνισμού ΑΣΕΠ) είτε όχι. Είμαι ανώτερης εκπαίδευσης, μέσης ή κατώτατης.

Έχω ορκιστεί να υπηρετώ με γνώμονα το συμφέρον του πολίτη στο πλαίσιο του νόμου.