Είναι ακροδεξιό το σύνθημα «Πατρίδα-Θρησκεία-Οικογένεια»;

Πώς είναι δυνατόν να προκύπτει αυτός ο παγκόσμιος συντονισμός και γιατί είναι αδύνατη –όπως ήταν πάντα– η εκπλήρωση της επαγγελίας του.
Το κυρίαρχο κόμμα Νόμος και Δικαιοσύνη στην Πολωνία χρησιμοποιεί το σύνθημα «Θεός, Τιμή, Πατρίδα». Ακροδεξιές ομάδες στην Ιταλία, προκειμένου να προωθήσουν τον ιταλικό εθνικισμό, έχουν ως μότο τους το «Θεός, Πατρίδα, Οικογένεια». Τα ίδια ακριβώς αναπαράγει κι ο Όρμπαν, ενώ στη Ρωσία του Πούτιν επανήλθε το «Ορθοδοξία, Αυτοκρατορία, Εθνικότητα». Από το «Θεός, Πατρίδα, Οικογένεια» που επανέφερε ο Μπολσονάρου ως το «Μάνα, Πατέρας, Δάσκαλος, Θεός» που υιοθετεί μερίδα εθνικιστών ινδουιστών, φαίνεται πως δεν έχει υπάρξει κόμμα ή ηγεσία δεξιά του κέντρου παγκοσμίως που να μην χρησιμοποιεί τα ίδια λόγια. Η ιστορία ενός συνθήματος είναι η ιστορία μιας ολόκληρης πολιτικής παράταξης σε πλανητικό επίπεδο.

Αποκατάσταση συμβόλων

Η συλλογική μνήμη που πρέπει να εξοβελιστεί: στιγμιότυπο από τους πανηγυρισμούς για τον ενταφιασμό της βασιλείας, τη βραδιά του δημοψηφίσματος της 8ης Δεκεμβρίου 1974 | Η ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΜΟΝΑΡΧΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ (ΑΘΗΝΑ 1975)

Για ποιο λόγο ΜΜΕ και ακροκεντρώοι δημοσιογράφοι αγάπησαν ξανά τον τέως και το σινάφι του
Μπορεί τελικά η ημιεπίσημη κηδεία του τέως να εξελίχθηκε σε κανονικότατο φιάσκο ως μαζική κινητοποίηση, με πέντε-έξι χιλιάδες πιστούς να συρρέουν στη Μητρόπολη και κάτι λιγοστούς κακομοίρηδες να κουνάνε οικογενειακώς σημαιάκια κατά μήκος της διαδρομής προς το Τατόι, η σημασία όμως του όλου event δεν θα πρέπει καθόλου να υποτιμηθεί.

Ασε. Θυμάται η Δεξιά...

Δεν ξέρω για τον λαό, πάντως η Δεξιά ποτέ δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά. Σιγουράκι τώρα αυτό.

Ισπανία: Ψηφίστηκε... κατά λάθος η εργασιακή μεταρρύθμιση με «συνδρομή» βουλευτή της Δεξιάς

Πέρασε με 175 ψήφους υπέρ και 174 κατά από την ισπανική Βουλή το κείμενο της εργασιακής μεταρρύθμισης, η οποία έχει τεθεί σε ισχύ από τον Δεκέμβριο του 2021.

Ο αλγόριθμος του Twitter ευνοεί τις δεξιές πολιτικές

Σε μια αποκαλυπτική διαπίστωση κατέληξε έρευνα που διεξάγαγε το ίδιο το Twitter. Σύμφωνα λοιπόν με την εν λόγω έρευνα, ο αλγόριθμός του διάσημου κοινωνικού δικτύου ενισχύει και προωθεί στους χρήστες περισσότερα tweets από δεξιά πολιτικά κόμματα και ειδησεογραφικά μέσα έναντι των αριστερών.

Εκτροπή και ντροπή

Η γλώσσα είναι απλή και «ξύλινη», όπως είναι πάντα η γλώσσα της Διοίκησης. Το νόημα, απολύτως κατανοητό. Το πολιτικό διακύβευμα ωστόσο είναι αδιανόητο. Μια ανάσα πριν από την 47η επέτειο από την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ελλάδα, η Νέα Δημοκρατία επιτίθεται πάλι με σφοδρότητα στο πολίτευμα.

Το νέο lockdown και το «ηθικό πλεονέκτημα» της Δεξιάς

Βασικό στοιχείο στην προπαγάνδα και την ιδεολογική επίθεση της Νέας Δημοκρατίας και των φερεφώνων της στην πολιτική και στη δημοσιογραφία τα τελευταία χρόνια – και κυρίως μετά την τετραετή διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ – ήταν ότι αποδομήθηκε το περίφημο “ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς”.

Ο Άδωνις είναι ο δεξιός που οι δεξιοί ονειρεύονται να γίνουν

Πολύ συχνά η υπερφίαλη παρουσία και ο τοξικός λόγος του Άδωνι Γεωργιάδη τον κάνουν να φαίνεται μια περιθωριακή προσωπικότητα της ΝΔ. Όμως στην πραγματικότητα είναι από τα πλέον προβεβλημένα στελέχη εντός της Δεξιάς, παρά την αποστροφή όλων των υπολοίπων. Τα δήθεν φιλελεύθερα και, εν πολλοίς, διαφημιστικά κλισέ του Κυριάκου Μητσοτάκη, μπορεί να φιλοτεχνούν το "προφίλ" του Πρωθυπουργού αλλά αυτόν που θαυμάζει η στελεχειακή βάση δεν είναι τόσο ο αρχηγός όσο ο υπουργός-καρικατούρα αυτού που κάποτε ήταν η συντηρητική παράταξη.

Ούτε μύγα στο σπαθί τους

Όχι επίθετα, παρακαλώ. Ούτε επιρρήματα ή επιφωνήματα. Ούτε ερωτηματικά, θαυμαστικά ή αποσιωπητικά.

Μόνο ουσιαστικά. Και αριθμοί. Και τελείες.

Όχι κρίσεις, σχόλια, συμπεράσματα.

Μόνο γεγονότα. Ξερά.

Δυο μήνες πανδημίας κορωνοϊού. Δυο μήνες περιορισμών, έκτακτων μέτρων, καραντίνας. Αλλά και δυο μήνες αδιαφάνειας στη διαχείριση του δημόσιου χρήματος από την κυβερνητική παράταξη.

«Follow the money», όπως λέμε και στα Γιαννιτσά.

Η Δεξιά του Κυρίου θέτει σε κίνδυνο την δημόσια υγεία

Kάθε απόγευμα ο υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη, Νίκος Χαρδαλιάς… παίρνει το όπλο του και ρίχνει προειοδοποιητικές βολές επί δικαίων και αδίκων. Χθες μας δήλωσε ορθά κοφτά να μην διανοηθούμε να κουνήσουμε ρούπι το Πάσχα, διότι θα βάλει αστυνομικούς στα διόδια, θα στείλει drones να εντοπίζουν τους απείθαρχους, θα παίρνει πινακίδες και θα κόβει πρόστιμα 300 ευρώ. Καλώς έπραξε – έστω και με το σύνηθες ύφος του «σερίφη», έστω και παρ’ ότι η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών δείχνει υψηλή υπευθυνότητα στην αντιμετώπιση της πανδημίας.

Η μεγάλη απάτη!

Θυμάστε τι έλεγε ο κ. Μητσοτάκης προεκλογικά για το πώς θα πορευτεί ως κυβερνήτης στο θέμα της στελέχωσης του κρατικού μηχανισμού; Ξεχνιούνται αυτά τα ωραία και εύηχα που είχαν δελεάσει κόσμο και κοσμάκη και κυρίως πολλούς κεντροαντιαριστερούς που ξιφουλκούσαν με μανία κατά των αριστεριστών του ΣΥΡΙΖΑ;

Ολοι μαζί έκλιναν τις λέξεις αξιοκρατία, αριστεία και αξιολόγηση σε όλες τις πτώσεις. Περιμένετε και θα δείτε, απαντούσαν σε όποιους εξέφραζαν αμφιβολίες και κρατούσαν μικρό καλάθι. Μη γίνεστε μίζεροι και καχύποπτοι, επέμεναν και διαβεβαίωναν πως θα τοποθετηθούν οι κατάλληλοι άνθρωποι στις κατάλληλες θέσεις και δεν θα παίζει κανένα ρόλο η κομματική καταγωγή τους. Θυμάστε την αποθέωση που γνώρισε από τα δεξιά μέσα ενημέρωσης ο πρωθυπουργός όταν ανακοίνωσε την κυβέρνησή του; Ξεχνιούνται αυτά τα ωραία και εύηχα;

Η ψυχρολουσία

Φως φανάρι πως πάνε να ’ρθουνε τα πάνω κάτω! Δεν τολμάς να απουσιάσεις δεκαπέντε μερούλες με το υπόλοιπο της αδείας σου και, επιστρέφοντας με τη βοήθεια του Θεού, βρίσκεις τα πάντα να οδεύουν κατά διαβόλου. Τα ύστερα του κόσμου! Στα εξωτερικά, όπου εξώκειλα σκάρτη βδομάδα, τα πήρα κράνα με το κοροϊδιλίκι των κουτόφραγκων: η ακατανόητη εμμονή τους για ευταξία και νομιμότητα τους καθιστά πνευματικά μαλθακούς· σε αντίθεση με μας, το μυαλό τους δεν αναζητεί τρόπους παράκαμψης ασύμφορων ή αντιδημοφιλών διατάξεων και βαθμηδόν σταματά να δουλεύει τελείως.

Ξεχειλώνουν το κράτος, διογκώνουν τη διαπλοκή

Μέσα σε τρεις μήνες η νέα κυβέρνηση επιβεβαίωσε απόλυτα τις κατηγορίες ότι στοχεύει στην παλινόρθωση του παρωχημένου κράτους της Δεξιάς και την ενίσχυση μιας μικρής ολιγαρχίας, με τρόπο απροκάλυπτο.

Για τους πολιτικά άστεγους

Νεαρός, γύρω στα τριάντα πέντε, δηλώνει ότι νιώθει –και είναι– πολιτικά άστεγος. Αντιδεξιός από κούνια, ομολογεί ότι απογοητεύθηκε από την κυβέρνηση της Αριστεράς και ούτε μπορεί να επιστρέψει στο πάλαι αγλαόν σοσιαλιστικό κίνημα διότι, λέει, η αρχηγός του δεν μιλάει αλλά κραυγάζει, ουρλιάζει μάλλον.

Εχει ενδιαφέρον πώς τα βλέπουν τα πολιτικά πράγματα οι νέοι. Εδώ που τα λέμε πραγματικό ενδιαφέρον έχει ότι ακόμη ασχολούνται με τα πολιτικά αυτά –πώς να τα αποκαλέσεις– πράγματα. Είναι αλήθεια ότι η χώρα, καθυστερημένη αστικά, έτρεφε ελπίδες από την Αριστερά. Δεν είχε καταλάβει (η χώρα) ότι η υπόθεση Αριστερά στον δυτικό κόσμο έχει τελειώσει εδώ και μερικές δεκαετίες.

Η επιστροφή των ΚΥΠατζήδων

Πίσω από τη σκανδαλώδη μεθόδευση της κυβέρνησης γα τον διορισμό του Π. Κοντολέοντα στη θέση του Διοικητή της ΕΥΠ χωρίς τα ελάχιστα απαιτούμενα προσόντα, δεν προβλήθηκαν ιδιαίτερα οι πιο τρομακτικές αλλαγές στην υπηρεσία πληροφοριών. Πρόκειται για μια επαναφορά στο χαρακτήρα και την οργάνωση που είχε όταν η αποστολή της ήταν το "κυνήγι μαγισσών" και ο "κομμουνισμός ως εξωτερικός κίνδυνος".

Ταΐζοντας τους φανατικούς κουτόχορτο

Δεν ξέρω αν οι συντάκτες της ανακοίνωσης έλκουν την προέλευσή τους από την κομμουνιστική Αριστερά. Ομως, έχουν κοντή μνήμη και σίγουρα απύθμενο θράσος

Βρυχάται η Νέα Δημοκρατία. Ισχυρίζεται ότι ο κ. Φλώρος αποφυλακίστηκε λόγω της εφαρμογής των διατάξεων του νέου Ποινικού Κώδικα τον οποίο έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ και τον ψήφισε μόνος του στη Βουλή. Και επισημαίνει ότι είχε προειδοποιήσει για αυτά που θα συμβούν. Αρα, μπορεί σήμερα να εμφανίζεται δικαιωμένη. Δεν ξέρω αν οι συντάκτες της ανακοίνωσης έλκουν την προέλευσή τους από την κομμουνιστική Αριστερά. Ομως, έχουν κοντή μνήμη και σίγουρα απύθμενο θράσος. Νομίζουν ότι έχουν να κάνουν μόνο με τους φανατικούς της δεξιάς παράταξης. Τους ταΐζουν συνεχώς παραμύθια με την ελπίδα ότι θα παραμείνουν στον συμπαγή κόσμο της μίζερης μοναξιάς τους.

Πανούργα Ιστορία...

Τελικώς, η αριστερή χούντα έκανε κανονικά εκλογές, παρά τα όσα διέδιδαν οι αντίπαλοί της (στο άθλημα αυτό έχει πλούσιες επιδόσεις η ένστολη Άκρα Δεξιά). Δεν σημειώθηκαν κρούσματα βίας και νοθείας, παρά τους φόβους των δεξιών (η παράταξή τους διαθέτει την τεχνογνωσία).

Δεξιά-Αριστερά: μια ανειρήνευτη αντίθεση

Τα προεκλογικά συνθήματα των κομμάτων εξουσίας δημιουργούν αίσθηση και μένουν στην Ιστορία όταν είναι έξυπνα, ελκυστικά, καίρια και προκαλούν ενθουσιασμό στις τάξεις των οπαδών τους. Στο παρελθόν ήταν το αποτέλεσμα της δουλειάς των κομματικών επιτελείων.

Στις μέρες μας τα επινοούν οι διαφημιστικές εταιρείες που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους με το αζημίωτο. Σπανίως όμως διεκδικούν το βραβείο του ρεαλισμού, γιατί σκοπίμως είναι υπερβολικά. Πρέπει να δελεαστεί ο ψηφοφόρος-πελάτης για να κάνει τη «σωστή» επιλογή στην κάλπη.

Βασικό στοιχείο κάθε εκλογικής καμπάνιας είναι ο εξωραϊσμός των πεπραγμένων του κόμματος και η δαιμονοποίηση του αντιπάλου. Το μαύρο πρέπει να γίνει άσπρο και αντιστρόφως. Το σχήμα εχθρός-φίλος είναι το κυρίαρχο. Δεν υπάρχουν ενδιάμεσοι. Όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι με τους απέναντι.

Σκόρδα, πράσα και ρεπάνια

Με τέτοια υλικά, τέτοιο προϊόν θα πάρεις∙ είναι κανόνας. Ακριβώς πάνω σ΄αυτό, ο Παπαδιαμάντης είχε στήσει το δίστιχό του «Σκόρδα πράσα και ρεπάνια και ακόμα κάτι τι / ο Νιανιός θα θυσιάσει για να βγάλει βουλευτή».

Το τελευταίο ως πρακτική ιδέα ενός προβληματικού πολιτικού ανθρωπότυπου που τρυπώνει λάθρα στα συμφραζόμενα ακόμα και της σημερινής κοινοβουλευτικής αντιπροσωπευτικότητας, δεν δίνει καμία θεσμική απάντηση στο αν ο γερο-Νιανιός έχει ή όχι τη δυνατότητα να κολλάει αφίσες με τη φάτσα του κάθε προγραμμένου –εκείνου του, έστω, λάθος εκλεγμένου και ανίκανου βουλευτή‒, να στέλνει μέιλ ή sms και να τον απειλεί με κρεμάλες και εκτελεστικά αποσπάσματα.

Νεο-εθνο-λαϊκο-φιλελευθερισμός

Το 2018 θα περάσει στην ιστορία ως η χρονιά που επισημοποίησε το προξενιό της νεοφιλελεύθερης κεντροδεξιάς με την εθνολαϊκιστική ακροδεξιά. Ένα σύστημα που παράγει διαρκώς διογκούμενες ανισότητες σε ολόκληρη την Ευρώπη και δεν μπορεί, πλέον, να αναβαπτίζεται με μύθους περί «ελευθερίας επιλογών» βουτάει, τώρα, στο σκουπιδοντενεκέ της ιστορίας, για να ανακαλύψει εχθρούς και να δανειστεί συνθήματα, που ως τώρα ήταν αποκλειστική ιδιοκτησία περιθωριακών νεοφασιστικών μορφωμάτων. Η εξέλιξη αυτή είναι πανευρωπαϊκή αν όχι παγκόσμια και εξηγεί γιατί πλέον και στην Ελλάδα αυτό το φαινόμενο κάνει την εμφάνιση του χωρίς προσχήματα και ενδοιασμούς.