Καταργήστε τώρα τις εξετάσεις!

Το ένθετο της εφημερίδας μας (ΕΦΣΥΝ) την Τρίτη «Το Σκασιαρχείο» αποτέλεσε την αφορμή γι’ αυτό εδώ το άρθρο. Αφιερωμένο στον μεγάλο Γάλλο παιδαγωγό Σελεστέν Φρενέ, μας θύμισε τα αιτήματα και τις θεωρίες των δεκαετιών του 1970 και του 1980 για μια ριζοσπαστική εκπαίδευση, με στόχο την καλλιέργεια του ατόμου πάνω σε ανθρωπιστικές βάσεις.

Η γνώση των άλλων

Τον Μάιο του 2010, όταν η Ελλάδα έμπαινε στην περιπέτεια των μνημονίων, λίγο βορειότερα, τα αμερικανικά ΜΜΕ ανακάλυπταν τον Μάρκο Τσάλασαν. Ο εννιάχρονος σλαβομακεδόνας με καταγωγή από το Μαυροβούνιο ήταν ένα παιδί-θαύμα. Έναν χρόνο νωρίτερα είχε γίνει ο νεότερος στον κόσμο πιστοποιημένος διαχειριστής συστημάτων της Microsoft. Γράφοντας από την ηλικία των δύο ετών, μιλούσε τρεις γλώσσες, μαθαίνοντας μια τέταρτη, ήταν άριστος στα μαθηματικά και παρέδιδε μαθήματα υπολογιστών στους συμμαθητές του. Από το εργαστήριο του δημόσιου σχολείου «Blaže Koneski» στα Σκόπια, ο πιτσιρικάς με την κοτσίδα και το καθαρό βλέμμα περιέγραφε στη δημοσιογράφο του CNN πώς συνέγραψε ένα βιβλίο 305 σελίδων για τα Windows 7, ποια όνειρα κάνει για το μέλλον, γιατί αγαπά τόσο πολύ τους υπολογιστές.

Ξέρουμε τι είναι τα «Ιδιωτικά» Πανεπιστήμια;

Όλα τα κορυφαία πανεπιστήμια, είναι εξαιρετικά σε αυτό που κάνουν και αυτό συμβαίνει γιατί δεν έχουν ως στόχο τους το κέρδος.

1. Εισαγωγή
Ανακρίβειες

Συνήθως τα γραφόμενα στα social media δεν αποτελούν τεκμηριωμένες με γεγονότα γνώμες. Αφορούν εκτιμήσεις που τις περισσότερες φορές είναι απλά άκριτη αναπαραγωγή απόψεων άλλων και γι' αυτό κρύβουν πολλές ανακρίβειες ή πλάνες. Το έχουμε δει πάρα πολλές φορές αυτό με fake news. Το φαινόμενο αυτό το κάνουμε όλοι μας χειρότερο όταν αναπαράγουμε άκριτα ό,τι ακούμε. Στο σημείο αυτό θα αναφερθώ στο θέμα των Πανεπιστημίων. Έχουμε δει όλοι μας τις σχετικές προπαγανδιστικές εικόνες τύπου «πανεπιστήμιο στη Μποτσουάνα και στην Ελλάδα» όπως το παρακάτω:

Ερωτευθείτε την διαδρομή, όχι το νήμα του τερματισμού!

Σεπτέμβριος 1990 εάν θυμάμαι καλά, πρώτη μου ημέρα στην πανεπιστημιακή αίθουσα, γεμάτη πρωτοετείς φοιτητές και με έκαιγε μία ερώτηση: “Παιδιά, από τι κοινωνικό περιβάλλον προέρχεστε;  Τι δουλειά κάνουν οι γονείς σας;”. Στο περίπου, 10% ήταν αγρότες, 25% υπάλληλοι, 7% εργάτες, 30% αυτοαπασχολούμενοι, 20% επιστήμονες και οι υπόλοιποι διάφοροι. Κλασσικό δείγμα της τότε ελληνικής χλωρίδας, έστω και με μία τάση εύνοιας στα “ανώτερα” στρώματα. Πολλά χρόνια αργότερα, τα ποσοστά αυτά έχουν υποχωρήσει σημαντικά, υπέρ εκείνων που έχουν οικονομική άνεση, ανεξαρτήτως απασχόλησης γονέων. Σε αυτό συνηγορεί και με μία γεωγραφική ιδιαιτερότητα της Αθήνας, παράδειγμα που γνωρίζω από πρώτο χέρι:

Εάν έχεις γεννηθεί δυτικά του Κηφισού έχεις μικρές πιθανότητες να σπουδάσεις ανατολικά, στις λεγόμενες Καλές Σχολές (π.χ. Ιατρική, ΕΜΠ). Και δεν φτάνει αυτό, αλλά οι γονείς σου χρηματοδοτούν μέσω της εφορίας τους, τις σπουδές αυτών που μένουν από την άλλη πλευρά του ποταμιού…

«Κανένας Θεός που να νοιάζεται»

Η γνώση και εξάσκηση της κάθε θρησκείας εξαρτάται από γεωπολιτικοκοινωνικούς παράγοντες για τους οποίους δεν έχει καμία ευθύνη το άτομο, ακόμα και αν είναι νοητικά επαρκές να επεξεργαστεί τα στοιχεία που του δίνονται ή -δεν του δίνονται- για αυτήν κατά την διάρκεια της ζωής του, όχι θεϊκά ή μεταφυσικά, αλλά από κάποιους άλλους συνανθρώπους του.

Η αβάσταχτη κι επώδυνη ελαφρότητα της άγνοιας

Η αμάθεια στερεί απ’ τους ανθρώπους την ικανότητα ν’ αντιλαμβάνονται τον κόσμο, ως έχει. Τους στερεί την ομορφιά της γνώσης για τη φύση, την αντίληψη των κοινωνικών φαινομένων, τους καθιστά ανίκανους να γευτούν το μεγαλείο του Σύμπαντος αλλά και να επιδράσουν σ’ αυτό. Τους παγιδεύει στην αγνωσία και τους καθιστά ευάλωτους στον τσαρλατανισμό και θύματα σε κάθε ανοησία.

Η επιστημονική αλήθεια, με την ασύγκριτη ομορφιά της, θυσιάζεται στο βωμό της μαγείας, του αποκρυφισμού, της εξαπάτησης, σε μια τεράστια βιομηχανία κέρδους που στηρίζεται στην αποκοίμιση των μαζών και στην εξ αυτής, αποκομιδή τεραστίων ποσών.

Ο ανορθολογισμός, ο αποκρυφισμός, οι ψευδοεπιστήμες, εξευτελίζουν την ομορφιά των επιστημών, της γνώσης και αποχαυνώνουν τα θύματά τους.

Γιατί δεν πρέπει να λέμε στο παιδί «να προσέχεις»

Μου αρέσει να μιλάω, εντάξει. Ας ξεκινήσουμε μ’ αυτό. Κι έχω την εντύπωση πως οι γονείς που τους αρέσει να μιλούν έχουν την τάση να βλέπουν τα παιδιά ως αιχμάλωτο ακροατήριο.

Το ίδιο κάνω κι εγώ. Θα βρω τρόπο να συνδέσω έναν καφέ, το Φουτουρισμό, τη Θεωρία του Χρώματος με τα LEGO ή ένα άλλο παιχνίδι -αυτό λέγεται δημιουργικότητα.

Λέμε στα παιδιά μας πολλά πράγματα.

Αν δεις μαύρη γάτα… απλώς κάπου πηγαίνει

Γενικώς, στο ιδεολογικό οπλοστάσιο της άρχουσας τάξης υπάρχουν μπόλικα μεταφυσικά και παραφυσικά τερτίπια, δεισιδαιμονίες και μπουρδολογίες ολκής. Μπορούμε να αντιδράσουμε; Υπάρχει ελπίδα να μην πνιγούμε στο βούρκο της ανοησίας και της σαχλαμάρας; Πέρα από τα κοινωνικοοικονομικά αίτια που γεννούν και τρέφουν όλες αυτές τις ανοησίες, διαθέτουμε αρκετά εργαλεία, μέσα από τον πλούτο της επιστήμης, για να αντισταθούμε στην πληθώρα των παπάδων αλλά και των μάγων, των τηλεπαθητικών, των μέντιουμ και των τσαρλατάνων.

Αφήστε το παιδί να παίξει! Υπάρχει λόγος!

Και το πιο εξελιγμένο παιχνίδι  της αγοράς να έχετε η επίσημη γνώση μέσα από ένα παιχνίδι ξεκινά από την ηλικία των 6.  

Φυσικά και θα πάρετε αρκετά παιχνίδια μέχρι την ηλικία των 6, απλά η μάθηση μέσα από το παιχνίδι ξεκινά πολύ αργότερα.

Με τις τόσες υποχρεώσεις και δραστηριότητες που φορτώνουμε τα παιδιά μας, καταλήγουμε να βγάζουμε το παιχνίδι από την καθημερινότητά τους.

Η ύβρις της αριστείας

«Ο ευγενής δουλεύει με το μυαλό του και ο αγροίκος με το σώμα του. Αυτός που βάζει να δουλέψει το μυαλό του διατάζει. Αυτός που βάζει να δουλέψει το σώμα του κυβερνιέται. Αυτός που διατάζει, τρέφεται σε βάρος εκείνου που κυβερνιέται, κι ο δεύτερος χρησιμεύει για να τρέφει τον πρώτο»

(συμβουλές ενός μανδαρίνου)

Παρόμοιες συμβουλές μ’ αυτές του μανδαρίνου, όπως αναφέρει ο Κ. Παπαϊωάννου, διατύπωσε πολύ νωρίτερα ένας Αιγύπτιος γραμματικός, ο Ντιάουφ, την εποχή των πρώτων φαραώ, προς τον γιο του Χέτι: έχω παρατηρήσει αυτόν που είναι απαλλαγμένος από την αγγαρεία, άκουσέ με καλά, τίποτε δεν ξεπερνάει τα βιβλία… ο τεχνίτης που χειρίζεται τη σμίλη κουράζεται πιο πολύ απ’ αυτόν που ξεφυλλίζει τα βιβλία… πρόσεξε! Δεν υπάρχει επάγγελμα χωρίς αφεντικό άλλο από του γραμματικού. Εδώ αυτός είναι ο αφέντης.

Κόψε φάτσες και βγάλε συμπέρασμα

Διαβάστε ένα άρθρο του Κώστα Καίσαρη, γιατί σήμερα ο ψηφοφόρος της Χρυσής Αυγής δεν δικαιούται να λέει ότι δεν ξέρει τι ψήφισε.

Κατ' αρχήν  την άποψή μου για την Χρυσή Αυγή την έχω καταθέσει σε ανύποπτο χρόνο. Πριν ένα χρόνο. Στις 12 Οκτωβρίου του 2012 όταν έγραφα στο Sport24.gr το “Πατρίς Θρησκεία Οικογένεια”. Όταν ακόμα οι διάφοροι νταήδες κοπάναγαν και σουγιάδαζαν κατά κύριο λόγο Πακιστανούς και λοιπούς αλλοδαπούς.