Το σταυροδρόμι προκαλούσε πάντοτε ανησυχία. Φόβο. Ο τόπος ανοίγει και
δεν μπορεί να ελεγχθεί. Αυτό ακριβώς γέννησε το μυστήριο. Οι άνθρωποι
ταύτισαν τα σταυροδρόμια με τον τόπο όπου ενεδρεύουν επικίνδυνες
δυνάμεις, έτοιμες να επιτεθούν και να βλάψουν τους απρόσεκτους.
Η απλωσιά στα σταυροδρόμια τα κάνει ευάλωτα στους αέρηδες, ιδίως
στους βοριάδες. Δεν είναι τυχαίο που η ποίηση χρησιμοποίησε αυτό το
μοτίβο ως μετωνυμία για να στήσει το πολιτικό και προσωπικό σύμπαν.
«Παγωνιά φυσάει στους έρημους δρόμους της πολιτείας ο άνεμος
στροβιλίζει τη σκόνη παρασέρνει τ' αποτσίγαρα τα σύννεφα τα χαρτιά λίγοι
μοναχικοί διαβάτες περνάνε βιαστικοί στους δρόμους», γράφει ο Τάσος
Λειβαδίτης με τον στιβαρό ποιητικό του λόγο.
