Κάποτε είχα γνωρίσει ένα τύπο, πότε ναυτικός στο εμπορικό, πότε
γυρολόγος, χωμένος παντού και ιδίως σε όλα τα βρώμικα πράγματα. Δεν είχε
σπουδάσει τίποτα –μετά βίας έγραφε και διάβαζε – αλλά ήταν έξυπνος και
σπουδαίος παραμυθάς. Έχοντας καταλάβει ότι υπήρχαν στιγμές που
απολάμβανα τις ιστορίες που έλεγε, δεν έχανε ευκαιρία να μου διηγείται
πράγματα από τα όσα είχε γνωρίσει στην ζωή του.
Την εποχή εκείνη η Ελλάδα ζούσε τον μύθο της. Είχε Αλβανούς χιλιάδες να
οργώνουν για το τίποτα τα χωράφια της και να δουλεύουν στις χιλιάδες
οικοδομές παράνομα.
Σύμφωνα δε με τα ΜΜΕ της εποχής, ήταν όλοι πρώην εγκληματίες που δραπέτευσαν από τις φυλακές του Χότζα.
