Το φάντασμα του πολέμου διαπερνά το δυτικό φαντασιακό. Γι αυτό και μια διαρκής έγνοια να ξορκιστεί. Από τον Καρτέσιο και μετά πολλοί διανοητές επιχειρούν να αντισταθμίσουν ένστικτα και πάθη με άλλα πιο ειρηνικά, πιο δημιουργικά. Tο εμπόριο ως απασχόληση θεωρείται το πλέον δημιουργικό και ειρηνικό αντιστάθμισμα. Στο ίδιο πνεύμα, σύμφωνα με τον Ν. Ελίας, επινοούνται τα αθλητικά παιχνίδια, το ποδόσφαιρο, προσομοιώσεις αναμετρήσεων με κανόνες που παράγουν ανάλογα συναισθήματα χωρίς τους κινδύνους της πραγματικής σύγκρουσης.
Παρά τους πολλούς τοπικούς πολέμους, τα εκατό χρόνια, από το 1815 ως το 1914, είναι από τα πιο ειρηνικά στην ευρωπαϊκή ιστορία. Γι αυτό αυξήθηκαν οι προσδοκίες για μια κοινωνία πιο ορθολογική, χωρίς πολέμους. Ορισμένοι πίστεψαν ότι η μάχη κερδήθηκε. Χαρακτηριστική η προσέγγιση των θετικιστών, των Σαινσιμονιστών και του Α. Κοντ ο οποίος ονομάζει το πρώτο από το τρία στάδια της ιστορίας θεολογικό ή πολεμικό. Αλλά και λίγο πριν από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Σούμπετερ, ο σημαντικός αυτός οικονομολόγος, υποστηρίζει ότι ο καπιταλισμός είναι αντιπολεμικός, δεν μπορεί να υπάρχει χωρίς την ειρήνη, τρέφεται από αυτήν και την τρέφει.
