Στην εποχή της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, μετά την τελευταία
διεθνή οικονομική κρίση, δεν είναι πια δυνατό να αφήσουμε τη διαχείριση
του χρήματος στα χέρια των οικονομολόγων ή στις αποκτηνωτικές -δηλαδή
ανθρωποκτόνες- στρατηγικές των αγορών.
Εξάλλου, σχεδόν οι πάντες παραδέχονται πως αυτή η κρίση προέκυψε αποκλειστικά από τα δικά τους «λάθη».
Η απώλεια εργασίας και η μεθοδευμένη «υποτίμηση» της αξίας του
χρήματος, δύο άμεσες συνέπειες της τρέχουσας οικονομικής κρίσης, έχουν
οδηγήσει σε εντυπωσιακή αύξηση τόσο των αυτοκτονιών όσο κυρίως των πολύ
σοβαρών ψυχοσωματικών παθήσεων.
Συνεπώς, αποτελεί επιτακτική ανάγκη να αναγνωρίσουμε ότι, πέρα
από τις όποιες έγκυρες οικονομικές ή κοινωνιολογικές αναλύσεις, θα
έπρεπε ίσως να διερευνηθούν και οι λιγότερο εμφανείς νευροβιολογικές
προϋποθέσεις και οι ψυχοσωματικές δυσλειτουργίες που σχετίζονται με την
τυφλή και ανάλγητη εφαρμογή της αρχής τού «κέρδους για το κέρδος».
